FHM500 Shoots: All Time Favorite Victoria Koblenko

En dat is vier op een rij!
Ja, bizar! Volgens de wetmatigheid hadden we in 2016 ook een shoot moeten hebben, maar toen was ik hoogzwanger, haha. Dit soort shoots zijn toch altijd wel spannend. Je moet toch de hele dag je buik inhouden. Maar laten we eerlijk zijn: het is ook een ontzettende verwennerij om op je allermooist te worden vastgelegd door zo’n getalenteerde fotograaf. Die beelden zijn voor mij geen tweedimensionale plaatjes, ze staan voor verschillende tijdperken uit mijn leven. Je knippert twee keer met je ogen en je hebt opeens een ouvre.

Wat vind je van deze ouvre-award?
Ik vind het wel echt tof. Ik kan het bekijken op een manier dat oma het leuk vindt dat ze een ouvre heeft. Maar zo voel ik mij totaal niet. Ik ben ook wel verrast dat er al zoveel tijd is verstreken. Als ik mezelf vergelijk met die tijd, dan zie ik echt een andere vrouw. Ik heb nu veel meer zelfvertrouwen dan toen ik begin twintig was. In die tijd was ik niet zo overtuigt van mijn vrouwelijke energie, ook niet zo kalm als ik nu ben. Als je twintig bent dan zie je helemaal niet wat voor geweldig lijf je hebt. Die eerste shoot in 2003 werd geschoten in Los Angeles, waar ik voor het eerst was. Die stad maakte me heel onzeker. Aan het eind van die week had ik het gevoel dat als ik er nog een week langer zou blijven, ik ook met een stel nieuwe borsten en lippen thuis zou komen. Als ik naar mezelf kijk in die shoot van 2012, dan heb ik bijna medelijden met mezelf van toen. Er was geen putje of striaetje te bekennen en toch zat ik van binnen lang niet zo lekker in mijn vel als nu.

Is die zelfverzekerdheid puur te wijten aan levenservaring?
Ik denk het wel. Doordat je al veel situaties en interacties met mannen hebt ervaren, weet je wat een man aantrekt. Natuurlijk vinden mannen het leuk om een verzorgde knappe vrouw met rondingen aan hun zijde te hebben, maar ik denk dat mannen vooral happen op energie. Ik weet zeker dat als ik 25 kilo zwaarder zou zijn maar dezelfde pit en energie zou hebben, ik nog steeds verlegen zou zitten om aandacht.

Zoals dieren bij elkaar ruiken wanneer je kans maakt, zo voelen mensen dat ook bij elkaar aan. Als een vrouw zeker is van haar zaak dan straalt ze dat uit, dát maakt haar aantrekkelijk. Als je mij naast een model van twintig zou zetten, dan snap ik dat de ogen van een man zouden afdwalen naar het jonge meisje. Maar als de vervolgvraag is: met wie denk je dat het leuker is in bed of over een langere periode? Dan weet ik wie mannen zouden kiezen.

Heb je door de jaren heen veel ervaring opgedaan met mannen?
Ik was sowieso heel laat met alles. Op mijn 28 ^e

was ik voor het eerst single. In die tijd heb ik wel wat ervaring op gedaan. Omdat ik al wat ouder was, sta je toch anders in het leven. Je bent toch wat kieskeuriger en hebt wat minder onzekerheden wat mannen van je zullen vinden. Ik wist helemaal niks van het datingspel. Ik denk dat ik zonder die ervaringen niet de vrouw zou zijn die ik nu ben. Ook pijnlijke ervaringen dragen daar aan bij. Bijvoorbeeld dat je goede mannen pijn moet doen of moet laten gaan, omdat je eerst een wedstrijd met jezelf moet spelen. Uiteindelijk kom je in alle relaties jezelf tegen en moet je dealen met je eigen beperkingen, issues en onzekerheden. Als je die shit niet oplost, blijf je jezelf tegenkomen.

Bij elke shoot is er wel een andere motivatie. De eerste keer dat ik door jullie werd gevraagd speelde ik in GTST.

Mensen kenden mij toen alleen als Isabella, dus voor mij voelde het alsof ik voor het eerst uit mijn alter ego kon treden en als Victoria gezien werd. Dat zag ik als een vorm van erkenning en een eer. Waarom ik nu ja heb gezegd? Na een jaar in joggingsbroek op de bank te hebben gezeten, was ik wel toe aan hoge hakken en kanten ondergoed. Ik merkte dat ik die kant van mezelf al een tijd niet had aangeraakt. Je speelt op zo’n shootdag toch een rol. Dat gevoel kan nog wel een paar dagen of weken doorschemeren.

Haha, nou grappig dat je dat zegt, want ik heb dat roze broekje van styliste Claudia gekocht omdat ik die zo leuk vond. Toen ik dat liet zien aan Lev reageerde hij met ‘afgrijselijk’ en ‘Hoe kom je daar in hemelsnaam aan?’. Haha! Nee, dat is een man die helaas geen boodschap heeft aan dit soort lingerie.

Voor mij is Yolanthe een categorie op zichzelf. Ik kijk naar haar zoals een man waarschijnlijk naar haar kijkt. Ik bewonder haar enorm. Het is net een beeldhouwwerk van Michelangelo. Je blijft er naar kijken en het verveelt nooit. Daarnaast hou ik gewoon heel erg van brunettes. Ik ben van origine ook een brunette, maar ik vind dat het bij mij lang niet zo krachtig staan als bij haar.

Het kan nooit een Maurice de Hond achtige lijst worden. Vrouwen die hoog scoren zijn vrouwen die een grote aanhang hebben op social media. Die strijd is niet meer eerlijk. Maar als ik kijk vanuit mijn showbizz-bril, dan is het voor een blad heel sexy om een eigen event te hebben. Esquire heeft de Best Geklede Man, Glamour heeft de National Glamour Day, Libelle

heeft de Zomerweek. Het is een professionele branding van het merk FHM. Misschien vinden boeren vanuit hun boerenlandschap het een vleeskeuring. Feministen? Hebben die dan nooit seks? Worden die nooit verleid? Ik kan in mijn optiek prima feminist zijn en tegelijkertijd mijzelf op sexy wijze laten fotograferen in de FHM500. Ik kan me zo voorstellen dat feministen zich ook heus wel sexy gedragen.

Door social media is het aantal toetsenbordhelden enorm gegroeid. Mensen die je anoniem van alles kunnen toewensen, in het beste geval nog een dickpic, maar in het slechtste geval gaat een gevatte, maar zwaar seksistische opmerking viraal op Twitter, zoals bijvoorbeeld bij Sigrid Kaag is gebeurd. Als een mannelijke politicus zich naakt laat fotograferen aan de rand van het zwembad dan is dat oké, maar in het geval van vrouwen in de politiek, hoe kuis en zedig ze zich ook gedragen, worden ze toch op hun sekse ‘afgemaakt’. Het zijn geen leuke tijden om als vrouw in topfunctie te zijn. Brains and looks lijken nog steeds niet in een lijf te mogen samenkomen. Prehistorisch, vind je niet?

Nee, ik zie juist een verslechtering. Vroeger stond je in een blaadje en mensen kochten dat. Dan verscheen het misschien nog op een forum voor de mensen die daar geïnteresseerd in waren. Het was een niche. Nu is het plain in the open

op Twitter en gaat het als een soort vuurbal rond. Zo moest ik mijn zwangerschap bekendmaken, omdat iemand tijdens mijn vakantie een foto van mij had gemaakt met een zwangere buik van vijf maanden. Als die topless foto dan verschijnt op Twitter, dan is het hek van de dam. De clickbait gaat dan tegen je werken, want vervolgens wordt het overgenomen door RTL Boulevard , De Telegraaf , AD

en noem het maar op. Het ‘nieuws’ reist dan twee dagen over alle websites van het internet die maar advertentie-inkomsten willen cashen met dit soort lullig nieuws.

Preuts is niet het goede woord denk ik. Bekrompen misschien wel. Ik heb ooit een minister gesproken die toegaf dat ze gestopt was met rode lippenstift dragen, omdat heel social media vol stond met opmerkingen over cosmetische ingrepen in plaats van over haar portefeuille. Een minister reduceren tot een bodypart. Dát slaat door. Maar ik snap waar je heen wil. We proberen de zijden handschoentjes uit als antwoord op de MeToo-beweging en de Trumpiaanse retoriek. Het is een soort compensatie. Tegenwoordig zegt een fotograaf: ‘Ik ga nu je voet aanraken, mag dat?’ Volgens de nieuwe ethiek is dat het nieuwe normaal, maar ík lig hier voor de shoot vrijwillig openhartig halfnaakt in bad. Ik ga heus geen rechtszaak beginnen over die voet, anders had ik er niet aan moeten beginnen.

Ik heb weleens meegemaakt dat een producent na afloop van een productie iets probeerde. Nota bene met zijn vriendin erbij. Dat ging op een dusdanig charmante en zachtaardige manier dat ik volstrekt van de kaart was van de subtiliteit. Het project was al gefilmd, ik had de hoofdrol dus er ook was geen sprake van machtsmisbruik. Maar dat is ook MeToo. Ik heb er heel lang mee geworsteld. Als ik dronken was geweest of hij had wat vaker aangedrongen, dan waren er dingen gebeurd waar ik later spijt van zou hebben.

Ik kan me niet voorstellen dat ik dit echt gezegd heb. Waarschijnlijk heb ik het interview niet gelezen om het op foutjes te controleren.

Haha, zie je wel. In mijn GTST -tijd voelde bekendheid eerder als een vloek dan een zegen. Ik werd op straat nageroepen met de naam van het personage (Isabella, red.) en dat personage was nou niet bepaald de liefste girl next door. Zoveel jaar later kan iedereen door social media beroemd worden, maar ik vind het zorgwekkend dat mensen beroemd willen worden om het beroemd worden. Op het moment dat stalkers aanbellen en je bedreigingen krijgt voor relatief onschuldige uitspraken wordt het hele beroemd zijn plaatje toch een stuk minder rooskleurig.

In datzelfde interview zei je: ’Ik lust geen drank en ik heb nog nooit drugs aangeraakt’. Heb je in de jaren daarna wat meer uitgeprobeerd?
Ik ben wel gaan drinken, maar dan wel met stijl. Ik ben begonnen met rokerige whisky’s. Dat is nog steeds mijn favoriet. Een mooie Japanse… daar kun je me wel voor wakker maken. Of een goede pure wodka. NOT on the rocks. Dat kan echt niet.

In het interview van de shoot uit 2008 gaf je aan dat je wel gecharmeerd was van Orlando Engelaar. Welke man, buiten jouw man, charmeert jou anno 2021?
Regé-Jean Page. Ik denk dat heel veel vrouwen hem zullen kennen uit de serie Bridgerton . Dat komt mede door de vrij openhartige erotische scenes in deze serie. Of er nog andere eigenschappen in hem zijn die mij aanspreken? Hallo, mag ik een man af en toe ook een beetje seksualiseren. Of moet ik altijd het lijdend voorwerp zijn? Haha!

Al sinds we je kennen uit GTST ben je non-stop aan het experimenteren met je kapsel. Hoe gaat dat eigenlijk bij de kapper?
Ik zie m’n haar als een soort kledingstuk. Soms is het een galajurk en soms een grijs joggingpak. En alles ertussen in. Het maakt je onherkenbaar en het is de snelste manier om een hele andere sfeer te creëren. Het is eigenlijk gewoon mijn mood switch. Als ik maandenlang film voor een project, dan mag ik nooit zelf bepalen hoe ik eruit zie. Meestal levert dat een saai en degelijk kapsel op, wat ik daarna vreselijk vind om terug te zien. Als reactie daarop verf ik vaak mijn haar. Zie het als een soort rebelse daad.

Ook al geloof ik in goddelijke timing, ik denk toch dat ik het eerder had moeten doen. Dat uitstellen tot je ‘uitgespeeld’ en ‘uitgereisd’ bent… dat ben je toch nooit. Dus als ik het opnieuw zou mogen doen, dan was ik zeker 10 jaar eerder moeder geworden.

Ik laat mijn zweverige zelf deze vraag beantwoorden, haha. Intuïtief denk ik dat het er nog in zit, maar het is echt aan de goden overgeleverd.

Tot slot, wat staat er de komende periode allemaal voor leuks op het programma?
Ik ben nu bezig met het filmen van een nieuwe Videoland-serie. Denk aan een Black Mirror meets The Purge . Het komt in september op de buis. Dit is het eerste project sinds lange tijd waarvan het script beestachtig goed is. Het is de moderne brave new world en gaat over de cancelcultuur en over hoe we in onze maatschappij steeds verder van elkaar verwijderd raken. Ik kreeg echt kippenvel bij het lezen van het script, hopelijk levert het straks kippenvel op bij de kijker.

Serie:Normal people Boek: UNTAMED, van Glennon Doyle

Krant:NRC of FD Magazine: De Groene Amsterdammer

Politicus:Jacinda Ardern Stad: Tokio

Reis:Socotra (Wij moesten het ook even opzoeken: da’s een eiland dat toebehoort aan Jemen) Mooiste Vrouw van Nederland: Giovanca Ostiana

Fotografie: Roger Neve
Styling: Claudia Engels
Make-up: Chris Volkers
Concept: Floor Bunge & Chris Riemens Productie: Kimberley Gibbs
Tekst: Chris Riemens