Liefhebbers van de Italiaanse keuken mogen Restaurant Sebastian absoluut niet missen

In Amsterdam heb je keuze uit meer dan 1.300 restaurants, dus we kunnen ons voorstellen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Ruim een jaar geleden heeft Restaurant Sebastian haar deuren geopend in de Hartenstraat, in het epicentrum van de negen straatjes.

Wat ons betreft een van de gezelligste plekken van de stad. Ook een van de meest toeristische, maar als de winkels eenmaal het slot hebben vergrendeld, dan daalt er wel een bepaalde rust over de buurt heen.

Als we binnenlopen zien we een mooie, lange zaak. De tafeltjes zijn prima verspreid, waarbij je niet extreem op elkaars lip zit. We bedanken voor de hoge tafel en gaan helemaal achterin zitten, waar de tuindeuren openstaan, terwijl de geur van pizzadeeg uit de steenoven onze neusgaten binnendringen. Het ruikt niet alleen goed, ze zien er ook geweldig uit, zo ontdekken we als er een trio Italiaanse lekkernijen voorbijkomt.

Ook in de online reviews worden ze luid bejubeld: “Perfect voor fijnproevers: een luchtige, broodachtige buitenrand, verfijnd, met een perfect evenwicht tussen zoet, zout, pittig en zuur. Niet te vet, zompig of overgoten met olie én elke pizza heeft zijn eigen unieke smaak.” Hoe smakelijk ze er ook uitzien, we hebben zin in pasta, dus die pizza’s komen later nog wel een keer.

Eerst maar eens een glas bubbels en paar voorgerechten op tafel. We kiezen voor de Polpette di Coda alla Vaccinara (€20), de Melanzana 2.0 (€16,50) en we kunnen de lokroep van de Vitello Tonnato niet weerstaan. Zoals Francesco Totti altijd zei: “als de vitello tonatto van een restaurant goed is, dan kun je ervan uitgaan dat alle gerechten goed zijn”. We weten niet of ‘ie dat daadwerkelijk ooit heeft gezegd, maar het klinkt wel als wijsheid. “Goede keuze, dat zijn samen met de foccaccia ook mijn favoriete starters, zegt de sympathieke en vriendelijke vrouw in de bediening.” Laat maar komen dan!

De Melanzane is een klassieker in een modern jasje, vandaar de toevoeging 2.0. Het is dus niet een lasagne met aubergine, zoals we ‘m vaak kennen. Wel is de aubergine gefrituurd, maar de tomaat en kaas is achterwege gebleven. Hij ligt wel in een supersausje en op z’n kruin ligt een schuim van basilicum sierlijk gedrapeerd. Hij wordt gererveerd met z’n borst fier vooruit, en terecht. Dit gerecht is een regelrechte ode aan de aubergine. Wat een smaak.

De Polpette di Coda alla Vaccinara is de grote onbekende van het stel. In Chat GPT wordt het vertaald als gehaktballen van ossestaart op slagerswijze. In de praktijk is het een gehaktbal van de buitenkant, maar een luxe bitterbal van de binnenkant. Dat predicaat doet het gerecht eigenlijk geen eer aan, want de smaakexplosie is groots. Het is het duurste voorgerecht van de kaart en wij snappen waarom. Bestel hier sowieso eentje van, want dit is iets bijzonders en niet iets wat je vaak op een menukaart aantreft.

En dan de vitello tonatto. Een van de grootste voorgerechtklassiekers uit de Italiaanse keuken: dun gesneden plakken kalfsvlees, met een romige tonijnmayonaise. Hij wordt geserveerd in een dikke laag smeuïge saus en daar zijn we blij om, want damn, dit is een klapper. Het enige wat we nog missen is een mandje met zelfgebakken knapperig brood, waarmee we de saus tot de laatste druppel van het bord kunnen deppen. Een klassieker zoals een klassieker hoort te zijn.

Door naar de pasta’s. We gaan voor de Lingguine Lo Scampo (€28), waar een carpaccio van langoustine onderop ligt, en een perfect al dente gekookte linguine met een bisque saus op is gelegd. Superlekker. Zeker als je daarbij ook nog een vorkje kan prikken van de Amatriciana (€21). Een pasta in tomatensaus met guanciale (Italiaanse spek), pecorino en chili. Die twee houden elkaar mooi in balans, dus mocht je met gezelschap zijn die wel in is om twee pasta’s te delen, dan kunnen we deze twee aanbevelen. “Ik weet niet of jullie van gnocchi houden? Maar die zou ik ook zeker bestellen”, zegt de bediening bij het opnemen van de bestelling. Zogezegd, zo gedaan en daar hebben we geen spijt van gekregen. De gnocchi (€22,50) wordt bij Sebastian volledig zelf gemaakt en dat is te proeven.

Eigenlijk zitten we al vol, maar ja. Een aanbod van een tiramisu (€10) afslaan bij een Italiaan is als het snijden van je spaghetti. Dat doe je niet. Omdat we zo gezellig zitten besluiten we een cocktail te doen in plaats van een espresso.

Dus? Heb jij een heel goede reden om na sluitingstijd van de winkels in de negen straatjes, nog even in de buurt te blijven hangen, want Restaurant Sebastian is een absolute aanrader voor de liefhebbers van de Italiaanse keuken. Ons zie je zeer binnenkort weer terug, want we krijgen het beeld van die pizza uit de steenoven maar niet uit ons hoofd.

Wil je meer restaurant recensies lezen? Check ook de volgende artikelen van restaurants in Amsterdam: