Een ode aan de actieheld der actiehelden: Sylvester 'Rambo' Stallone

In september komt het aller, maar dan ook echt allerlaatste deel van Rambo in de bioscopen en zal Sly nog eenmaal schitteren op het witte doek als de meedogenloze soldaat John Rambo. We zullen afscheid moeten nemen van een personage waarmee complete generaties zijn opgegroeid en wiens naam een wereldwijd synoniem werd voor een keiharde bikkel die iedere uitdaging aangaat. Het zou ook zomaar eens de laatste film van de Hollywood-veteraan zelf zijn. FHM staat stil bij deze historische gebeurtenis met deze ode aan Rambo en Sylvester Stallone, opdat wij onze helden nooit vergeten.

Naast zijn gigantische spiermassa is The Italian Stallion ook bekend van zijn kenmerkende stem. Het is makkelijker je vrouw te verstaan nadat ze een hele middag en avond heeft zitten high winen, zich volgegoten heeft met cocktails in de club en op een dubbele Turkse pizza zit te kauwen, dan de inmiddels bejaarde acteur. Tragisch genoeg komt dit door complicaties bij zijn geboorte. Dit had tot gevolg dat een deel van zijn lippen, tong en kin verlamd raakten. Hierdoor kon je alle teksten van Stallone in zijn latere films op een bierviltje uitschrijven.

Nu we toch de geschiedenis induiken, laten we maar beginnen bij het begin. Geboren in 1946 hadSlygeen gemakkelijke jeugd op de straten van New York. Het was keihard en geld was er nooit. Hij reisde rond en keerde in '69 terug in zijn geboortestad waar hij te maken had met bittere armoede terwijl hij het probeerde te maken als acteur. Hartverscheurend is zijn biecht dat hij zijn hond voor $20 moest verkopen om te overleven. Bepaald geen Summer of ‘69 dus voor onze held.

Zijn zware jeugd en de moeizame worsteling op weg naar succes zijn in z’n latere films veelvoorkomende thema's. Toch gloorde er hoop aan de horizon. Na wat rolletjes als figurant was hij klaar voor het echte werk, het afzien was voorbij.

Een bijnaam moet je verdienen, zo'n krachtige als The Italian Stallion al helemaal. Dit deed de Rambo-acteur dan ook in zijn allereerste film, de softporno The Party at Kitty and Stud's uit 1970. We hoeven jullie vast niet uit te leggen waar 'De Italiaanse Hengst' voor staat. Later verteldeSlydat hij de rol uit pure geldnood had aangenomen omdat ie net zijn appartement was uitgezet. Leuk weetje voor de echte fans: nadat de ster van Stallone steeg, werd zijn eerste film ook steeds populairder en een ware klassieker in videotheken. Dit kun je navragen bij je vader, kijk maar eens tussen z'n oude videobanden op zolder.

Vastbesloten het te gaan maken, werkte hij zich een ongeluk. In 1975 keek hij naar een bokswedstrijd tussen Muhammad Ali en Chuck Wepner en werd hij bevangen door inspiratie. 3 dagen lang schreef hij onafgebroken door aan het scenario van Rocky , het verhaal over de aan lager wal geraakte bokser die het opneemt tegen de kampioen. Over hits gesproken, Rocky knalde alle verkooprecords aan diggelen en vestigde Stallones naam in Hollywood. Filmprijzen vlogen hem om de oren, het leken wel stoten van Apollo Creed.

Maar in 1982 was het dan eindelijk zover: het jaar dat onze held het levenslicht zag.The Italian Stallionwas klaar om de wereld te veroveren als John Rambo, de aan lager wal geraakte Vietnam-veteraan. Een onderwerp wat zeker in de US and A, het land waar het leger heiligverklaard is, altijd emoties oproept. Veteranen hebben daar een betere status dan Jezus en hotdogs bij elkaar. Rambo sloeg in als een bom enSlykon op lovende kritieken rekenen. Het script was van de hand van de gevierde ster en ook deze klapper ging in de bioscopen net zoviral als een kattenfilmpje.

Wat was het toch wat iedereen aantrok in de bijna onverstaanbare veteraan? Zijn legendarische oneliners als''They drew first blood, not me..''en ''Don't push it. Don't push it or I'll give you a war you won't believe'' of toch zijn ontiegelijk rauwe voorkomen? Een keiharde macho, die man die iedere andere man wil zijn wanneer zijn positie wordt bedreigd. Rambo werd een wereldwijd synoniem voor een bikkel die van aanpakken weet.

Overal op deze aardbol werden de kamers van tienerknaapjes gevuld met de krachtige beeltenis van John Rambo. Dat zwetende gezicht, die dromerige blik, het strakke hemdje en angstaanjagende geweer straalden pure mannelijkheid uit. Een man die vecht voor zijn idealen. Hij was rauw en echt.

Een biertje zit nooit alleen in de krat, en dat geldt ook voor Rambo. Nadat het eerste deel een gigantisch succes bleek, kon een vervolg natuurlijk niet lang op zich laten wachten. In 1985 was het dan zover:Rambo: First Blood Part II moest wederom voor volle zalen zorgen.Slyschitterde als vanouds en reisde ditmaal af naar Vietnam om Amerikaanse POW’s te redden uit de handen van de kwaadaardige communisten. Het favoriete onderwerp van menigYankee. Oneliners te over in deze commieklapper, Trumps twitteraccount is er helemaal niets bij.

Alsof het nog niet genoeg was, verscheen in 1988 het derde deel:Rambo III. We kunnen er kort over zijn, dit was niet bepaald het hoogtepunt uit de filmcarrière vanSly. Vermakelijk was de film over de actieheld die in Afghanistan plaatselijke rebellen, ook wel bekend onder hun latere naamde Taliban, hielp de Russen te verdrijven zeker wel. Een echte culthit was geboren en een aanrader voor de liefhebbers van slechte oorlogsfilms.

Stallone toch wel op z'n best in onderstaande vechtscène.

Net als Rambo zelf worstelde onze held aan het begin van de jaren ‘90 met zichzelf en zijn filmkeuzes. Waar in het voorgaande decennium bioscoophits voor Stallone net zo makkelijk waren als zijn eigen teksten, kwamen er nu een paar flops alsOscar enStop! Or My Mom Will Shoot uit die op weinig goedkeuring konden rekenen.

MaarSly is net als Rambo op zijn best wanneer hij in het nauw wordt gedreven.Cliffhanger uit 1993 werd een wereldwijde kraker. De ster van deItalian Stallionbleef in de verdere jaren ‘90 maar rijzen. We zouden het geen gek idee vinden wanneer de geprezen acteur in plaats van een ster, een heel planetarium krijgt op deHollywood Walk of Fame. Geef die man wat hem toekomt.

Na enkele rustige jaren rond de millenniumwisseling waren fans bang dat Stallone met pensioen zou gaan, het zweet brak ons hier op de redactie al uit. We werden even zoet gehouden metSpy Kids, een favoriet van onze toen nog jonge hoofdredacteur, waarin de Hollywood-veteraan de bijrol pakte.

Maar, weer net zoals Rambo, levertSly altijd. In 2006 werd de return of the king ingeluid metRocky Balboa en twee jaar erop konden we genieten vanRambo, alweer het vierde deel uit de razend populaire reeks. We werden absoluut niet teleurgesteld. Het bekendeRambo-mes dook op en we zagen vijanden getroffen worden door bizar grote pijlen die onze held schijnbaar zonder problemen afvuurde op kansloze, maar toch boosaardige Birmezen.

Deze film zette ons aan het denken: de man was topfit en wist van geen ophouden. Wij wilden hém zien op het witte doek. Hier moest toch meer in zitten? Er moet toch meerItalian Stallion voor ons zijn?

Onze gebeden werden verhoord en in 2010 zagThe Expendables het licht. Stallone had al zijn maatjes opgetrommeld om een film te maken die de sfeer van actiefilms uit de jaren ‘80 terug moest brengen naar de kijkhuizen. Schwarzenegger, Lundgren, Willis, Statham en ga zo maar door. Iedere actieheld die de afgelopen 40 jaar wat voorstelde, was van de partij. Het was een soort FHM500-party, maar dan met onze jeugdhelden.

Uiterst succesvol waren de vervolgen op deze kraker en hij werd een ware Godfather van Hollywood. Er zijn weinig acteurs die zo’n sterke en positieve reputatie opbouwden, én behielden gedurende zo’n lange periode als de strijder uit New York dat doet.

Sinterklaas en de Kerstman bleken oplichters, maarSly was anders. Hij bleef wél bestaan. Altijd was daar Sly: de man die liet zien dat helden uit je jeugd niet alleen in je herinnering doorleefden. Waar je ook ging,Rambo enRocky waren er altijd voor jou en waren niet kapot te krijgen. Onze levens zijn vervlochten met deze personages, we zijn ermee groot geworden. Groot was dan ook de schok toen de gevierde acteur aankondigde datRambo: Last Blood de allerlaatste film uit de serie zou zijn, maar dan ook écht de allerlaatste. De vlag heeft hier drie weken halfstok gehangen.

We willen daarom onze dank uitspreken aan Sylvester Stallone. Voor het beter maken van onze jeugd én ons volwassen leven. Op helden die nooit stoppen, maar wel eens met pensioen gaan. Op 19 september zitten wij, en jullie natuurlijk ook, op de beste plekken om Rambo nog één keer te zien schitteren en The Italian Stallion een waardig afscheid te geven, omdat hij dat verdient.