Monoloog met Gerard Ekdom: "Daar kreeg ik even een paar emmers stront over me heen"

"Platenbaas is zo’n mooi woord. Vroeger had je altijd van die platenmaatschappijen en platenbazen en dat soort dingen. Maar eigenlijk zijn de platen de baas over mij; mijn hele leven al. Zij bepalen mijn humeur, mijn sfeer, mijn gemoedstoestand en de drive van mijn programma."

"Eigenlijk ben ik ondergeschikt aan mijn platen. Als je voor de kast staat, dan kijk je naar je platen en dan heeft elke plaat zijn eigen verhaal. Zo is het idee voor het boek eigenlijk ontstaan. Je bladert door je kast en komt tot conclusies, verhalen en herinneringen. Artiesten die je hebt gesproken, waanzinnige interviews, heel vervelende interviews. En je komt tot ontdekkingen over hoe platen tot stand zijn gekomen. Het boek schreef zichzelf eigenlijk."

"Soms gaat het boek van de hak op de tak. Ik begin ergens, en ik eindig totaal ergens anders. Het kan via Prince gaan, naar mensen die ooit in zijn band zaten, en later dan weer gingen produceren voor Janet Jackson. Zo gaat het ook bij mijn platen- en cd-kasten, ik ga van genre naar genre. Ik ben heel ontrouw wat dat betreft."

"Soms denk je dat een nummer niks wordt en blijkt het een wereldhit. Andersom ook: platen die je geweldig vindt, flopten totaal. Dat is juist het leuke van de industrie. Er zitten ook nummers tussen die ik aanvankelijk weggedaan heb en helemaal niks vond, zoals Believe van Cher. Ik was daar toen niet van gediend, gooide ‘m weg, maar later kocht ik ‘m toch weer omdat hij nummer één werd. Soms zit je er ook weer helemaal naast."

"Ik was ook een van de eerste die Gotye - Somebody That I Used To Know draaide. Ik ontdekte dat nummer veel te vroeg, het was een regenachtige juli en ik draaide het nummer zo vaak dat ik merkte: hier is iets bijzonders mee. Ik draaide het in mijn lunchprogramma en diezelfde middag werd ik gebeld door een platenmaatschappij. Ze zeiden dat ik de plaat niet mocht draaien, omdat het nummer pas in oktober uitkwam. De middag erna wilde ik het nummer nog één keer draaien en diezelfde middag werd ik nog gebeld dat de plaat volgende week uitkomt. De release werd versneld door mij; en uiteindelijk heeft die plaat vele weken op één gestaan. Ik stond eigenlijk aan de wieg van die plaat."

"Als je naast Bruce Springsteen zit, dan moet je rustig blijven. Je moet uitschakelen dat híj het is. Dat is een les bij het interviewen van wereldsterren. Bruce Springsteen staat stipt op nummer 1 als het leukste interview wat ik heb mogen doen, dat was echt een super leuk gesprek. Ik probeerde dan te vergeten dat het Bruce Springsteen is."

"Je moet uitschakelen dat je naast iemand zit waar je mee bent opgegroeid, en waar je alle platen van kent. Dat is wat ik altijd heb geleerd. Ik heb ook geweldige gesprekken gehad met Mick Hucknall, Lionel Richie, Little Steven, Bruce Willis (toen hij nog acteur was), en ga zo maar door."

"Een boek is echt heel anders dan radio. Bij een boek kun je covers en foto's laten zien, het is tastbaar. Radio is entertainment, het is hier en nu. Een radio-uitzending is actueel en verandert elke dag; de uitzending van gister is vandaag niet meer relevant. Een boek is blijvend."

"Radio is al vaak doodverklaard, twintig keer eigenlijk, maar het leeft nog steeds. In de tijd dat MTV en TMF opkwamen, verklaarde iedereen de radio ook dood. MTV en TMF bestaan niet meer, maar radio blijft. Mensen luisteren nog steeds, en radio is hier en nu: actueel en verrassend."

"Als radiopresentator moet je ook niet te snel willen. Radio is een langzaam vak, luisteraars moeten aan je wennen. Toen ik bij Radio 2 kwam na 17 jaar 3FM kreeg ik de eerste paar maanden even een paar emmers stront over me heen, terwijl ik dat totaal niet had verwacht. Je moet het vriendje worden van ze; en dat heeft soms heel veel tijd nodig."

"Wij waren de eersten met het Glazen Huis, en daar zijn we ook bekend door geworden. Bekend worden was sowieso nooit de bedoeling. Wij waren die anonieme radiostemmen; opeens kwamen we op televisie. Dat was ook ineens een compleet andere wereld."

"Ik heb ook nog ooit voor Het Glazen Huis een kersthit uitgebracht; dat was een eenmalige stunt onder de naam Gary Fomdeck. Ik wou gewoon een klassieke kersthit maken; zij is thuis, hij is werken, maar deze kerst is hij er weer. Zo ontstond 'I'll be there this Christmas'. Ik lig er nog in een deuk om als ik het hoor."

"Wat ik nog wil doen in mijn carrière? Ik doe nu al tien jaar ochtend en dat had ik nooit durven dromen. Misschien ooit een relaxed lunchprogramma, wie weet. Zolang ik het leuk vind, blijf ik het in ieder geval doen."