Het turbulente leven van Brigitte Bardot

Het verhaal van Brigitte Anne-Marie Bardot begint in 1934 in Parijs. Hoewel ze werd opgeleid tot ballerina, vond ze haar weg naar de schijnwerpers via de modewereld. Al op haar vijftiende schitterde ze op de cover van Elle. Haar grote doorbraak kwam in 1956 met de film Et Dieu... créa la femme, geregisseerd door haar toenmalige echtgenoot Roger Vadim. Met haar getuite lippen, iconische opgestoken haar en sensuele uitstraling werd ze het ultieme sekssymbool.

Bardot was voor de vrouwen van haar tijd een symbool van bevrijding. Dankzij Bardot durfden vrouwen de bikini te dragen, hun schouders bloot te geven met de inmiddels beroemde ‘Bardot-halslijn’ en flinke lagen eyeliner aan te brengen. Ze was ook niet bang om haar stem te laten horen in de hitlijsten. Met nummers als Harley Davidson bezong ze haar onafhankelijkheid. Bijna was ze ook de stem geweest van de monsterhit Je t'aime - moi non plus, maar ze trok zich op het laatste moment terug, waarna Jane Birkin het stokje (en het gekreun) overnam.

Op haar 39ste deed Bardot iets wat weinigen haar nadoen: ze stopte op het hoogtepunt van haar roem met acteren. Ze begon een tweede leven als strijdbare voorvechtster van dierenrechten. De foto waarop ze een babyzeehondje in haar armen houdt, ging de hele wereld over. Ze nam geen blad voor de mond; zo vergeleek ze het dragen van bont met "het meezeulen van een kerkhof op je rug". Met haar Fondation Brigitte Bardot bouwde ze de grootste particuliere dierenbeschermingsorganisatie van Frankrijk op, die tot op de dag van vandaag strijdt tegen dierenleed. "Als ik iets zou kunnen veranderen aan de manier waarop mensen met elkaar omgaan, dan zou ik dat doen. Maar omdat ik dat niet kan, hou ik het bij dieren", aldus Bardot.

Helaas was haar latere leven niet alleen gevuld met nobele daden voor dieren. Bardot kwam regelmatig negatief in het nieuws vanwege haar extremistische politieke overtuigingen. Ze werd meerdere keren veroordeeld voor racistische uitspraken en het zaaien van haat tegen immigranten en moslims. Haar steun voor de partij Front National en haar harde woorden over minderheden zorgden ervoor dat het publiek dat haar ooit aanbad, haar ook de rug toekeerde.

Bardot zelf bleef er koeltjes onder. Ze woonde de laatste jaren teruggetrokken in haar villa bij Saint-Tropez, waar ze liever omringd werd door dieren dan door mensen. Ze had geen moeite met ouder worden en keek zelden terug op haar tijd als filmster. "Wat is er mooier dan een lieve oude dame die wijzer wordt met de jaren? Elke leeftijd kan betoverend zijn, zolang je er echt in leeft."

"Ik ben nog niet toe aan mijn laatste buiging", zei ze afgelopen oktober nog, nadat er een nep-overlijdensbericht van haar de wereld in werd gebracht. Nu brengt de wereld nog een laatste, meer dan verdiende buiging toe aan Brigitte Bardot.