Waarom een motortrip naar het Harley-Davidson Eurofestival aan de Côte d'Azur op je bucketlist moet

Normaal gesproken ben je met een perstrip een of twee nachten weg, maar dit keer staat er een reis op de planning van maar liefst vier nachten weg. Tijdens de introductiemeeting, wordt het programma uit de doeken gedaan. De eerste twee dagen gaan we rijden op diverse modellen uit het omvangrijke Harley-Davidson assortiment, waarna we koers zetten richting Eurofestival. Daar een beetje bier drinken en genieten van headliner Rag 'n Bone Man (je weet wel, van Human), om af te toppen met een ride-out door Saint Tropez.

Ja, het is aan onze vrienden soms moeilijk te verkopen dat dit werk is, maar hé: iemand moet het doen. Let's ride!

Het avontuur start in Nice, een van de parels aan de Franse Rivièra. Het zonnetje staat 's ochtends vroeg al bovenaan de blauwe hemel, terwijl de line-up aan motoren voor ons is uitgestald. Harley-Davidons heeft een vrachtwagentje vol motoren meegenomen. Daarin treffen we veel moois aan, waaronder de compleet vernieuwde cruiser line-up.

Daarin zitten Classic-modellen zoals de Street Bob en de Heritage, Customs als de Fat Boy en de Breakout de High Output modellen zoals de Low Rider S en de Low Rider ST. We voelen ons weer even als een klein jongetje van zes in de Jamin, die maar één snoepje mag kiezen. Welke sleutels pak je dan? Het wordt ons makkelijk gemaakt, want de indeling is al gemaakt en wij mogen op pad met de Low Rider ST.

De vorige generatie hebben we al eens meegekregen en daar waren we lyrisch over. Een American muscle bike, die looks, comfort en snelheid op voortreffelijke wijze combineert. We kunnen ons slechter vervoer bedenken om de dag op te spenderen. We rijden al snel de bergen in, vanwaar we prachtig uitzicht hebben over de kustlijn.

Via Vence en Gréolières kronkelen we verder het binnenland in. Smalle paden, diepe kloven, azuurblauw riviertje eronder, dit is waarvoor motorrijden is bedoeld. Als een Nokia-slangetje kronkelen we in een colonne van negen Harley-Davidsons door het Franse landschap.

Als je al uren op de motor zit dan kom je op een bepaald moment in een heerlijke flow: bocht insturen, doorrollen, gas erop en uit accelereren. Alsof je op techno aan het dansen bent. Jij in een focus, één met je gedachten. Dit is motorrijden zoals het ooit bedoeld is.

’s Avonds komen we aan in Les-Arcs-sur-Argens. Een idyllisch, typisch Frans dorpje, vlak boven Fréjus. Op een pleintje spelen een paar pensionado's een potje jeu de boules en de klokken luiden in een kerktoren, terwijl wij genieten van een prachtig uitzicht over de groene omgeving.

Nieuwe dag, nieuwe bike! We stappen over op de Low Rider S (zonder T), die nog iets puristischer aanvoelt. De route? Zuid-Frankrijk in z’n meest jaloersmakende vorm. We cruisen langs de kust, nemen de prachtige wegen door het Esterel-gebergte en lunchen in Théoule-sur-Mer om de hoek van Cannes.

Onderweg wanen we ons in een film. Een Harley-Davidsons promotiefilm, welteverstaan. Niet alleen vanwege de uitmuntende scenery, ook vanwege het feit dat er om de haverklap een groep Harley-Davidsons voorbij komt scheuren. Het zijn er zoveel, dat er in sommige vallen niet eens meer gegroet wordt. En dat wil wat zeggen.

Het is duidelijk dat we in het mondiale epicentrum van de Harley-Davidson community naderen. Hoe dichter we bij Port Grimaud komen, des te meer motoren we onderweg tegenkomen. Ooit wel eens bij de TT Assen geweest? Dat is een beetje het gevoel dat we hiervan krijgen. Met als subtiel verschil dat je bij de TT vooral sportieve motoren aantreft en hier alléén maar Harley-Davidsons. De ene creatie is nog leiper dan de ander. Van een zwaar getunede Nightster tot een extravagante Street Glide waar gitarenmuziek uit de speakers wordt gepompt. Alsof je door een live versie van Grand Theft Auto rijdt, maar dan met leren jacks en minder drive-by shootings.

Welkom bij het Harley-Davidson Eurofestival: het grootste Harley-feest buiten de VS, waar 30.000 liefhebbers samenkomen om te vieren dat hun motorhart net even harder klopt dan dat van de rest. Dit moet de mannelijke tegenhanger van de Libelle Zomerweek zijn. Minder tuinkussens, meer tatoeages.

Wat je ziet? Alles. Harleys met honden achterop. Motoren met vlaggetjes, lichtjes en tierelantijntjes waar je normaal alleen op Koningsdag mee wegkomt. Baarden die je zou willen knuffelen. Baarden die je niet zou durven knuffelen. Buiken die boven broeken uitsteken. En een gemeenschappelijke liefde voor vrijheid op twee wielen.

Je slentert over het terrein, waar mensen uit chapters van over de hele wereld hun kleuren showen. Luik, Salzburg, Lyon, Portofino, Malta, Amsterdam, Valencia, zelfs Monterrey uit Mexico is vertegenwoordigd met een brigade.

Wat Diego Maradona is voor Argentijnen, Steve Jobs voor Apple-fans en Tupac Shakur voor hiphopliefhebbers, dat is Karen Davidson voor Harley-Davidson rijders. Zij is de queen van dit excentrieke gezelschap. Een soort royalty in de Harley-scene. Tegelijkertijd is de blondine ook heel benaderbaar, merken we als we aan haar worden voorgesteld. "On which bike did you ride?”, vraagt ze. “The Low Rider ST”, antwoorden we. “Ah, that’s one of my favorites.”

Vervolgens gaat ze weer door met foto's maken met fans. Met Jaime Lorente van La Casa de Papel (Denver, jwz) lopen we nog een andere celebrity tegen het lijf. Daarnaast komt James Rispoli, Harley’s eigen racemonster uit de King of the Baggers, een biertje meedrinken en vertellen dat King of the Baggers ook naar Europa komt voor een paar races. Mocht je nu even geen idee hebben: King of the Baggers is een motorsportcompetitie in de VS waarin grote touringmotoren tegen elkaar gaan racen op het circuit. Niet janken, maar brullen.

Na net iets te veel biertjes, melden we ons de volgende dag voor het slotstuk van deze trip: een ride-out van zo'n 3.000 Harley-Davidson motoren dwars door het mondaine badplaatsje Saint-Tropez. Het is alsof de geallieerden opnieuw komen binnenrollen, maar dan met V-Twins in plaats van Shermans.

Langs de kant staan mensen met vlaggetjes, kinderen op de schouders van hun vaders en locals die de hele dag niets anders horen dan pot-pot-pot en alsnog staan te zwaaien. Het is een bizarre optocht waar maar geen einde aan lijkt te komen. Overal choppers, custom builds, trikes, baggers. Het voelt als een mix van de een hardrockfestival en de marathon van Rotterdam, wat zich openbaart aan de hand van brullende motoren. Meerijden in deze tweewielers parade is een ongeëvenaarde ervaring, wat we elke motorrijder zouden gunnen om mee te maken. 

We hebben in vijftien jaar FHM heel veel mooie dingen meegemaakt, maar dit is absoluut weer een spectaculair hoogtepunt. Of je nou een ervaren biker bent of nog steeds droomt van je eerste leren jas: deze trip moet op je bucketlist. De vrijheid, de geur van motorolie en leer en dat alles op een van de mooiste plekken van onze aardbol. Ja, dat is het wel. Het is niet de vraag of, maar wanneer je hier naartoe moet. De enige vraag waar jij nog druk over moet maken is: met welke Harley-Davidson ga je deze bedevaartstocht beleven?