Toptriatlete na het overleven van een schipbreuk: het indrukwekkende verhaal van Els Visser

Op 10 september ging de documentaire ‘’RESILIENCE’’ in première. Zelf vindt ze het super bijzonder: ‘’Afgelopen jaren is mijn leven zo veranderd, dan is het heel mooi om dat samengevat in een documentaire te zien.’’ In de docu volgen we Els Visser en zien niet alleen de positieve beelden van haar succes in de triatlon wereld, maar we zien ook de pijnlijke weg daar naartoe. Doodziek in bed liggen de avond voor een belangrijke wedstrijd, met tussendoor shots verwijzend naar de schipbreuk in Indonesië. Visser zegt over de documentaire zelf: ‘’Ik vind het zo bijzonder dat ze mij die kans hebben gegeven, en zoveel tijd in het project hebben gestopt.’’

Voordat Els Visser professioneel triatlete werd, was ze fulltime student geneeskunde. Eind 2016 liep ze haar eerste triatlon, en in de zomer van 2017 werd ze al professioneel atleet. In datzelfde jaar deed ze haar promotieonderzoek om chirurg te worden, maar plande al om in Australië met dat onderzoek bezig te gaan. In het achterhoofd ook om te kunnen trainen bij een grote triatlonclub down under. Els merkte gaandeweg dat haar hart sneller ging kloppen van trainen en wedstrijden. ‘’Ik begon ook steeds minder naar het ziekenhuis te gaan en veel vaker te gaan trainen. Ik heb nog wel het promotieonderzoek afgemaakt, maar toen moest ik een keuze maken. Als je een van die twee goed wil doen, moet je er volledig voor gaan. Je kan niet beiden tegelijk doen.’’ Of ze nog wat doet met die opleiding? Als chirurg niet, tegenwoordig richt ze zich vooral op preventie en beweging, onder meer met een jaarlijkse kindertriatlon in Utrecht.

In ‘’RESILIENCE’’ vertelt Els Visser over de belangrijkste kracht die je kan hebben tijdens een triatlon: ‘’een triatlon draait om wie het meest kan lijden.’’ Dat is een treffende zin, aangezien ze op een brute wijze in aanraking is gekomen met een échte lijdensweg. Haar ervaring met de schipbreuk beïnvloedt daarom nog steeds haar kijk op triatlons: ‘’Tijdens die gebeurtenissen in Indonesië dacht ik echt dat mijn leven ten einde was, maar toen pas kwam ik erachter tot hoeveel het menselijke lichaam in staat was.’’ Die kennis gebruikt ze nu tijdens wedstrijden: ook als ze denkt dat ze niet meer kan, weet ze dat er altijd nog meer in de tank zit.

Voor haar is de belangrijkste les die ze de laatste jaren heeft geleerd is dat het aan jezelf is om wat van je leven te maken. ‘’Vaak laten we ons beïnvloeden door de mensen om ons heen, uiteindelijk moet je echt luisteren naar je eigen gevoel. Daar moet je hard voor werken, en dus ben ik enorm trots dat ik mijn eigen weg ben ingeslagen.’’ Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan volgens Els, maar soms moet je toch die comfortzone verlaten om je grenzen te verleggen. "Als je dat doet dan zul je zien hoeveel kansen en mogelijkheden je ervan krijgt.’’

Zoals ze ooit zelf heeft gedaan, is ook het belangrijkste advies van Els Visser: ‘’soms moet je gewoon in het diepe springen.’’