Q&A met downhill skateboard wereldkampioen Lisa Peters: 'Balans vinden tussen een kick en risico’s is cruciaal'

Lisa Peters werd geboren in 1996 en net als vele anderen ging ze netjes naar school en behaalde ze haar diploma. Na de gebruikelijke road te hebben afgelegd, ging ze aan het werk als gymdocente. Dit was het daarentegen niet helemaal voor Lisa. Tien jaar geleden begon de Nederlandse wereldkampioen aan haar avontuur en begon ze met downhill skateboarding. De eerste zes jaar combineert ze haar werk met studie en topsport. De downhill skateboardster verhuist vier jaar geleden naar Oostenrijk om van haar hobby een baan te maken. Een decennia verder gaat de topsportster – letterlijk en figuurlijk – keihard en ontdekt ze al rollend de hele wereld.

Hoe ben je in het downhill skateboarden belandt?
Ik begon tien jaar geleden met downhill skateboarden. Ik had al een skateboard waarmee ik naar school ging. Na het zien van een YouTubevideo van downhill skaters in Californië, besloot ik een board te kopen in Den Haag. Daar ontdekte ik de verrassend grote Nederlandse downhill community. We oefenden vaak op het Kopje van Bloemendaal, een kleine heuvel in Nederland. Al snel ging ik naar het buitenland om op grotere bergen te skaten. Sindsdien ben ik niet meer gestopt!

Over welke kwaliteiten moet een downhill skateboardster beschikken?
Een makkelijke om mee te beginnen; je moet niet bang zijn om snel te gaan of te vallen. In het leerproces val je vaak en schaafwonden horen erbij. Doorzettingsvermogen is essentieel, maar ook andere kwaliteiten zijn belangrijk. Downhill skateboarden is gevaarlijk. Als downhill skateboardster moet je je bewust zijn van je eigen niveau. Soms zijn wegen nog té uitdagend en moet je keuzes maken om gevaarlijke situaties te voorkomen. Adrenaline pushen is verleidelijk, maar de balans vinden tussen een kick en risico’s is cruciaal. Ik denk in het algemeen dat dit een skill is die veel extreme sporters nodig hebben. Doordat we vaker in aanraking komen met gevaar, leren we gevaar steeds beter inschatten. Precies die lijn te vinden voelt geweldig. Maximale adrenaline, kick en progressie zonder onnodige risico’s.

Levensgevaarlijke sport dus, of niet?
Valt dus wel mee. Ik hou te veel van mijn leven om levensgevaarlijke keuzes te maken. Als ik op een open weg skate, waar verkeer kan zijn, skate ik rond de 70% van mijn kunnen. Bij 100% speel je met je leven. Ik geniet van de sport, ook als ik het rustiger aan doe. Goede lijnen rijden, genieten van het uitzicht of pack runs met vrienden. Soms ga ik over die 70%, bijvoorbeeld tijdens het filmen, als je het beste van jezelf wilt laten zien.

Tijdens het filmen ben ik extra geconcentreerd, vooral omdat een auto op 1,5 à 2 meter achter ons rijdt om te filmen. Filmer en skater zijn dan extra gefocust. De filmer moet goede lijnen rijden, de skater in frame houden en het gedrag van de skater nauwlettend volgen om op tijd te kunnen remmen. Deze samenwerking creëert een hechte band, bijna als een dans.

Doe je naast downhill skateboarding ook aan andere extreme sports?
Ja, ik doe aan skydiven. Dit geeft een geweldige adrenalinerush. Daarnaast heb ik een motor. Een Honda VF750 uit 1984 die is omgebouwd tot café racer. Met de bike rij ik graag door de bergen. Ik neem expres een oudere motor zodat ik niet te snel rij.

Wat is de hoogste snelheid die je ooit hebt gereden op jouw board?
In Colorado is mijn topsnelheid gemeten op 112 km/u. Even in perspectief, dit is harder dan je rijdt op de Nederlandse snelweg. 

Je bent natuurlijk wereldkampioen geworden, was dit ook jouw ultieme droom?
Het was niet de ultieme droom, maar zeker een van de dromen die is uitgekomen. Ik heb veel ambities en wereldkampioen worden was daar een van. Na jaren vaak de tweede plaats te hebben behaald, voelt het geweldig om eindelijk een stap omhoog te maken.

Hoe hard moet je trainen om jezelf te mogen kronen tot wereldkampioen?
Fysiek heb ik hard getraind door ook in de winters door te blijven skaten. In het begin was dit niet mogelijk vanwege het slechte winterweer in Europa. Ik moest om door te blijven trainen buiten Europa skaten, iets wat toen financieel niet haalbaar was. De afgelopen twee jaar kon ik wel in de winter skaten, waardoor ik fitter werd dan ooit. Skateboarden voelt niet als ‘trainen’. Ik zorg gewoon dat ik vaak skate, goed stretch en blessurevrij blijf.

De sport die je beoefent is letterlijk vallen en opstaan, welke blessures heb je gehad?
Even afkloppen; gelukkig heel weinig. Acht jaar geleden ben ik een bocht uitgevlogen en met mijn gezicht in de rotsen geklapt, waardoor een stuk steen mijn bovenlip in twee delen heeft gesneden. Dat zag er eng uit en is gehecht. In het begin was ik bang dat mijn gezicht voorgoed anders zou zijn, maar het is goed geheeld. Nu draag ik vaker een full face helm om te voorkomen dat het nog eens gebeurt.

Momenteel heb ik een ligament in mijn pols afgescheurd, maar ik kan gelukkig nog alles doen. Mijn fysio is verbaasd dat ik nog kan skaten. Misschien is mijn pijngrens verplaatst. Mogelijk moet ik geopereerd worden, wat tot nu toe de grootste blessure is.

Kun je rondkomen van het downhill skateboarden?
Ik kan er nog niet van leven, maar ik heb het gevoel dat er een stijgende lijn in zit. Ik heb veel opgeofferd om dit leven te leiden. Door mijn huur in Nederland op te zeggen, heb ik lagere vaste lasten. Ik reis veel en werk tussendoor als barista in Haarlem om bij te verdienen. Daarnaast verdien ik geld met het maken van video’s en samenwerken met merken. Dit is gelukkig werk dat ik met passie doe.

Ik werk graag projectmatig, dus tussen wedstrijden door focus ik op verschillende projecten. Op dit moment wil ik iets doen met een automerk, omdat autoraces veel overeenkomsten hebben met skateboarden. We analyseren constant de beste lijnen op een track, de beste – zonder gaspedaal dan – exitspeed en strategieën om niet ingehaald te worden. Het zou geweldig zijn deze twee sporten te combineren.

Wat is de mooiste plek waar je ooit hebt geboard?
Het is lastig om er één favoriet uit te kiezen, want elke weg heeft zijn eigen charme. Mijn top 3, zonder specifieke volgorde, begint met de Col d’Izoard in de Franse Alpen. We kamperen daar vaak om ’s ochtends vroeg zonder verkeer te skaten. Een geweldige track, hoog in de Alpen, met een magisch uitzicht. Op de track zijn veel sweepers, chicanes en goed asfalt. Nummer 2 is Tuna in California, een weg door een canyon met slecht asfalt, kliffen aan de linkerkant en veel chicanes.

Nummer 3 is Lysebotn in Noorwegen. Een track vol haarspeldbochten waar je kronkelend de berg afgaat. Voor mij een magische plek met een fjord die het gebergte inkomt. In de zomer skaten we daar 's nachts, omdat het bijna niet donker wordt.

Welke dromen en doelen wil je nog bereiken?
Ik heb een stunt in gedachten die ik ooit wil doen. Het is een plan voor over 5 of zelfs 10 jaar, omdat ik daarvoor skills nodig heb die ik nu nog niet heb. De stunt lijkt op de motorstunt van Tom Cruise in Mission Impossible. In plaats van een motor gebruik ik mijn skateboard, net als Cruise heb ik een parachute. Ik moet voor deze stunt eerst leren basejumpen, dus van een rots springen in plaats van uit een vliegtuig. Daarna moet ik een geschikte weg vinden om mezelf te lanceren. Als deze stunt ooit werkelijkheid wordt, is mijn droom uitgekomen. In de tussentijd heb ik nog andere doelen; ik wil de sport laten groeien in Nederland en daarbuiten, wereldkampioen blijven, zoveel mogelijk wedstrijden rijden en met de mannen meedoen.

Op welke kanalen kunnen we jouw avonturen blijven volgen?
Op YouTube onder de naam @LisaPeters en natuurlijk op Instagram onder de naam @a7x_liesje.