Voorpublicatie: All-in

De pokerwereld is een zeer interessante wereld. Een wereld die wordt bepaald door spanning en geld, maar waar iedereen aan mee kan doen. Van online whizzkids tot gepensioneerde oma’s. Sportjournalist Sander Collewijn heeft met All-in een boek geschreven over de wonderlijke wereld van het poker. Voor De Telegraaf en PokerStars reisde hij de wereld rond om verslag te doen van internationale toernooien op de Bahama’s en Las Vegas. Het boek is vanaf 9 februari verkrijgbaar, maar wij geven je al een exclusieve voorpublicatie. Bovendien geven we drie exemplaren van het boek weg.

Vijftig jongens. Vijf meisjes. Een villa met zwembad in Las Vegas, kilometers verwijderd van The Strip. Voor de tweede keer wordt er een ouderwetse inzamelhoed onder mijn neus gestopt, terwijl ik met mijn handen op de rand van het zwembad leun, mijn benen half in het water. Ik kijk recht in het gezicht van Leander. ‘Voor de hoeren,’ is zijn boodschap. Deze arme sportjournalist heeft tien dollar ingelegd voor eten en drinken en denkt geen professionele hulp nodig te hebben om zich te vermaken. ‘Nee, dank je,’ zeg ik tegen Leander, die rustig zijn rondje afmaakt langs het zwembad. Er zijn genoeg pokerspelers die wel geld inleggen.

Ik dompel me onder, krijg een Budweiser in mijn handen geduwd en rook een sigaret terwijl ik in het zwembad sta. Alle sigaretten hier smaken naar droge lucht van vijfenveertig graden, in de heteluchtoven die Las Vegas nu eenmaal is. Ik kijk jaloers naar het selecte groepje in het bubbelbad, de top van de apenrots. Alle aanwezige meisjes liggen daar, bij hun vriendjes, de succesvolle professionele pokerspelers die deze villa in Las Vegas hebben gehuurd, omdat ze zeven weken lang de toernooien van de World Series of Poker spelen. Voor het geld doen ze het niet. Dat verdienen ze met pokeren op internet. Het gaat om de roem en de eer een toernooi te winnen in Las Vegas, de bakermat van het poker.

De tijd stopt als drie vrouwen als in een catwalk langs het zwembad zwieren. Ze houden hun gezicht strak en emotieloos, terwijl ze weten dat iedereen naar ze kijkt. Voor ons is dit vertier, voor hen is het werk. Leander geeft de vrouwen de duizend dollar die hij heeft verzameld in de hoed. Iedereen kijkt om zich heen wie het eerste slachtoffer mag worden. Er zijn vijftig pokerspelers tussen de achttien en dertig jaar oud. Er zijn er zeker een aantal maagd. Inschatten of hun tegenstander aan de pokertafel een aas en een twee of een koning en een vijf in zijn hand heeft, en berekenen dat het in een bepaalde hand eenenzeventig procent van de keren goed is om de kaarten weg te leggen, kunnen ze feilloos. Menselijk contact is iets anders.

Als iedereen naar elkaar kijkt, verhardt het gesprek tussen de hoeren en de pokerspelers. De handen van Leander bewegen alle kanten op. Ik loop richting het tafereel. ‘We hebben meer nodig dan duizend dollar,’ zeggen de prostituees. Wat er ook gebeurt, er gaat hier iets genaaid worden. De discussie verplaatst zich naar de keuken, terwijl het broertje van een van de grootste Nederlandse highstakers boven aan de trap staat te wachten op actie. Het enige wat iedereen wil zien is dat de achttienjarige Joost wordt ontmaagd en dat hij daarna triomfantelijk naar beneden loopt met de armen omhoog, zoals voetballer Giovanni van Bronckhorst na zijn poeier in de kruising tegen Uruguay. Er volgt een halfuur een impasse, een bizarre onderhandeling over lichamen, geslachtsorganen en aantallen, waarin niemand toegeeft.

Leander loopt naar buiten om meer geld in te zamelen, maar dat stuit op weerstand. De vrouwen lopen naar buiten richting de uitgang en keren dan weer terug in de keuken van de villa, het epicentrum van de onderhandelingen tussen de prostituees uit Nevada en de Nederlandse pokerwereld. ‘Duizend dollar is genoeg voor drie jongens, toch?’ probeert Leander nog. De prostituees vinden van niet. Duizend dollar zijn slechts voorrijkosten. Daar hoort een penetratie zeker niet bij.

Zelfs een kleine striptease zou nu al het geld waard zijn. Wanneer een gefrustreerde tiener een klein duwtje geeft tegen de blonde prostituee, beginnen haar collega’s te schelden. Als er acht mensen met elkaar, in de keuken, lichtjes beginnen te duwen en trekken, begint het op een eindeloze klucht te lijken, totdat Joris, de broer van Leander, zich ermee bemoeit. Hij is een van de vijf pokerspelers die de villa hebben gehuurd. Joris is wat ze in de pokerwereld een van de eindbazen noemen van het Nederlandse poker. De man met het meeste geld en het meeste aanzien.Een betrouwbare bankier voor collega’s, onbekend bij het grote publiek. ‘Echt een zwaar weekend. 140K verloren’ en: ‘Ik run lekker, 80K weer teruggepakt.

‘Oprotten met die hoeren,’ schreeuwt hij nu door de keuken. De Grote Ontmaagding zal niet in Las Vegas plaatsvinden, maar ergens in een stapelbed in Nijmegen.

Een hele groep pokerspelers duikt in het zwembad. Er worden lappen vlees op de barbecue gegooid. Het bubbelbad stroomt weer vol met highrollers. Luxe genoeg, maar het gevoel ontbreekt. Er zijn genoeg jongens om een gesprek mee aan te knopen, maar ik kan niet meer, na dit intermezzo. Als ik het hek heb bereikt, kijk ik nog een keer achterom naar de pokeraars in het zwembad en vraag ik me af of dit echt gebeurd is. Aan de pokertafel verlies je minder snel 1K. Maar dit is Vegas.

Sander Collewijn – All-in • ISBN 978 90 263 2981 4 • prijs € 19,99 • ca. 264 pagina’s