Vijf jaar na corona: de bizarre tijd die we nooit vergeten

Precies vijf jaar geleden begon de coronadrama in Nederland. Een tijd vol persconferenties, mondkapjes, demonstraties en hamstergedrag. Wie had vijf jaar geleden gedacht dat we zo lang last zouden hebben van dat verdomde virus? Nou, wij in ieder geval niet. Maar we hebben het overleefd, en dat betekent dat we nu terug kunnen kijken op een bijzondere, maar vooral bizarre periode.

Elke keer weer zag je hem op tv: Mark Rutte. Of je nou met je huisgenoten op de bank zat of met je gezin, op een gegeven moment werd je er knettergek van. Eerst mochten we geen handen meer schudden, toen kwamen de mondkapjes en uiteindelijk was het 1,5 meter afstand houden. Wat een tijd…

En dan dat hamsteren. Massaal inslaan omdat je bang was dat alles op zou raken. Sta je daar in de supermarkt, is ineens het hele schap leeg. En weet je nog wat het allergekste was? We gingen als een stelletje maniakken wc-papier inslaan. Oké, zonder is het ook niet ideaal, maar tien verpakkingen in huis hebben? Misschien een tikje overdreven.

Naast Rutte werd er nog iemand immens populair: Irma Sluis. We zagen haar vaker dan onze eigen vrienden. Elke persconferentie was het weer een feest om naar haar gebaren te kijken. Misschien wel het enige positieve aan die hele situatie. Verder was het altijd hetzelfde riedeltje: heb geduld, we komen er samen uit. Ja, dat hadden we inmiddels wel uit ons hoofd geleerd.

1,5 meter afstand? Voor contactgestoorde een droom, maar voor de meeste Nederlanders een ramp. Met een boog om anderen heen lopen om maar niet besmet te worden... En toen kwamen de mondkapjes. In het OV? Kapje op. Boodschappen doen? Kapje op. Vooral sneu voor brildragers, want die zagen direct niks meer. Maar ja, je wilde natuurlijk niet besmet raken met Corona.

En dan het thuiswerken. Opeens zaten we allemaal op Teams of Zoom. Vergaderingen met schreeuwende kinderen op de achtergrond, studenten die niet reageerden omdat ze in een potje Fortnite zaten, het kon niet gekker. Toch accepteerde we het allemaal maar, want we zaten er samen in.

Oh, en die testen. Stokjes in je neus en keel, dat was echt geen pretje. Maar hé, het was een van de weinige uitjes die we hadden. Overal pop-up testlocaties en zelftesten waarmee je zelf die ellendige stok in je neus mocht duwen. Kreeg je na een paar dagen te horen dat je Corona had....

En dan… de avondklok. Januari 2021 werd de hel voor veel jongeren. Eerst mochten we na 21:00 niet meer naar buiten, later werd dat 22:00. Het gevolg? Massale demonstraties en illegale huisfeestjes die doorgingen tot 5 uur ’s ochtends, want dan mocht je eindelijk weer naar buiten. Iedereen kent wel de nieuwsitems over de rellen in de grote steden.

Gelukkig is alles nu weer normaal. Laten we hopen dat we nooit, maar dan ook NOOIT meer zo’n pandemie krijgen. Want geloof ons, niemand zit meer te wachten op een avondklok.