Q&A met Pjotr over lieve jongens, 101barz sessies en Lowlands-dromen

Yo Pjotr! De lijn kraakt een beetje. Waar zit je? Ik zit in Ethiopië.

Ik ben ambassadeur van Compassion, een internationale, christelijke kindsponsororganisatie. Die helpen kinderen in arme landen. Ik bezoek hier nu de projecten en kijk een beetje mee. Het is echt mooi wat ze doen.

Klopt, dat was niet eens heel bewust om iets anders te maken. Ik heb het afgelopen jaar tegen mezelf en jongens waarmee ik veel samenwerk gezegd dat ik alle mogelijkheden open wil houden. Ik wilde graag experimenteren en verschillende dingen maken om te blijven leren en mezelf te ontwikkelen. Ook ben ik met wat nieuwe mensen gaan werken. Voor deze single zat ik met Simon Gitsels, echt een goede producer. Hij liet wat dingen hoorde en toen ik deze sound hoorde, voelde ik dat meteen heel erg. Het is iets nieuws maar het voelde ook meteen heel authentiek, echt Pjotr. Het was niet alsof ik gewoon iets probeerde en dus wilde ik het graag delen.

Ik heb nu heel veel verschillende dingen klaarliggen. Sommigen daarvan lijken een beetje op Lentesneeuw maar er zitten ook ‘klassieke’ Pjotr-nummers bij. En het past wel allemaal bij elkaar. Ik wil graag een verhaal vertellen met mijn muziek. Dat is Lentesneeuw ook. Het is iets minder storytelling qua sound misschien maar ik vertel wel een verhaal en leg mijn hart bloot.

Ik ben daar niet echt mee bezig, eerlijk gezegd. De laatste jaren heb ik een mooie, gestage groei doorgemaakt, met af en toe een uitschieter. Ik heb er rustig aan kunnen wennen. Soms spreken mensen me aan of willen ze een foto en dat vind ik ook alleen maar mooi. Het is een stukje erkenning voor wat ik doe. Maar ik vergeet het zelf ook steeds hoor en ik voel me hetzelfde als vijf jaar geleden.

Dat begon met Zonneschijn (met Obey). Dat was mijn eerste liedje dat het goed deed bij het grote publiek. Die is ook nog steeds heel bijzonder voor me. Ik kon toen mijn laatste baantje opzeggen en gaan leven van mijn muziek. Een jaar later maakte ik Verliezen Met Jullie met Snelle. Toen kreeg het nog zo’n slinger en dan ga je weer naar het volgende level. Daar moet ik nu op verder bouwen.

Dat vind ik een mooie vraag. Het zijn er best wel veel. Even denken hoor… Ja, een hele bijzondere was Ahoy tijdens de EO Jongerendag. Het was in ieder geval de grootste. Ik stond echt voor 15.000 man. Daar droomde ik vroeger van. Het mooiste was dat ik daar stond met een saxofonist en hij is een van mijn beste vrienden. Mijn allereerste optreden ooit heb ik ook met hem gedaan. Dat was ergens achter in een tuin, daar had iemand een festivalletje georganiseerd. We stonden voor dertig man, haha. Nu vijf of zes jaar later staan we in een vol stadion. Het is heel vet om voor zoveel man te staan maar als je dat met een van je beste vrienden mag doen, is dat helemaal magisch.

Nou, ik had die ambitie niet zozeer. Ik heb wel altijd gezegd dat ik opensta voor andere dingen en toen ik werd gevraagd, wilde ik het ook gelijk doen. Het lijkt me wel vet om dit vaker te doen. Maar muziek is echt mijn ding en dat heeft ook altijd prioriteit. Acteren lijkt me gewoon leuk om af en toe te doen als iets kleins. Of misschien juist een keer een wat grotere rol. Alleen ik geloof er wel echt in om vol gas te geven in datgeen wat je echt wil. Maar andere dingen erbij vind ik altijd leuk en daar sta ik zeker voor open.

Het is een Russische naam maar ik ben gewoon hartstikke Hollands. Mijn ouders vonden het gewoon een mooie naam. Ze hadden ooit een boek gelezen van Jan Terlouw waarin de hoofdpersoon Pjotr heette. Het is dus gewoon mijn naam en ik vond het wel mooi om het ook als artiest zo te houden. Het wordt daardoor heel persoonlijk en mijn muziek is ook erg persoonlijk. Ik wilde geen alter ego creëren.

Je bent aangesloten bij Snelle’s label Lieve Jongens en zo presenteren jullie jezelf ook. Hoe is dat zo gekomen?

Dat zijn we al heel lang. We waren ooit een groep jongeren die bestond uit allemaal creatievelingen. Dat is al heel lang zo. En dat heeft Snelle ooit uitgewerkt tot een muziekcollectief. Misschien zijn we wel iets liever dan het standaardbeeld dat sommigen misschien van de scene hebben maar het is ook meer gewoon een beetje gekscherend. Het was gewoon een grappige naam. Misschien is het ook een beetje dat we een boy next door -vibe willen uitstralen. Dat is toch die nuchterheid uit het oosten van ‘doe maar gewoon normaal’.

Er zullen vast mensen zijn die het te lief vinden wat we maken en dat is hun goed recht. Alleen ik heb ook twee 101barz sessies mogen doen en daar werd ik supergoed ontvangen. Dat is wel de plek waar ook minder lieve jongens staan. Ik vind het echt top dat een heel breed spectrum daar een platform krijgt. En mensen vinden het vet dat ik mijn verhaal vertel wat misschien iets minder stoer is dan van andere hiphopartiesten. Maar het is wel mijn verhaal.

Haha, wat een grappige vraag. Uhm, ik denk een weekendje weg met m’n vrouw als verrassing. We bleven gewoon in Nederland hoor. Maar ik had een mooi plekje om effe te chillen met z’n tweeën. Dat was wel even lekker.

Ik heb nooit hele gekke dingen gedaan hoor. Ik was rond oudjaar wel altijd met vuurwerk aan het experimenteren. Dat was mijn kattenkwaad. Dan vonden we het leuk om dat in een put of een prullenbak te doen. Maar nee, ik was ook vroeger altijd redelijk braaf eigenlijk.

Ik wil heel graag uitbouwen wat ik nu heb. Ik sta nu op een stabiel punt en ik heb heel veel geleerd. Nu wil ik vol gas geven. Gewoon de komende jaren mooie projecten uitbrengen en mijn verhaal vertellen aan een groot publiek. Ik ben tot nu ook veel met Snelle op tour geweest en dat is echt heel cool maar ik wil nu ook wel een keer eigen zalen gaan uitverkopen. Ik wil mooie albums uitbrengen en daarmee het land door en dan echt een eigen ding opbouwen. Over vijf jaar is mijn naam nog groter, hoop ik. Meer gevestigd en ik hoop landelijk bekend om de verhalen die ik vertel en mijn albums. Dat dat een deel van mijn legacy is.

Mooie vraag, zeg. Maar ik denk het niet, nee. Met de jaren maak ik veel mee, ook nu in Ethiopië. Vandaag heb ik veel gezien en meegemaakt en dat is ook weer voer voor muziek. Ik kan dit weer daarin vertellen en dit zijn ook echt verhalen die ik wil vertellen. Dat kan in een liedje. Dat is drie minuten en altijd een bepaalde vorm. Maar ik wil ook de theaters in zodat ik de verhalen anders kan vertellen. Nog breder en nog dieper. Of in een docu ofzo. Als je het hebt over die vijf jaar, is dat ook wel iets waar ik aan wil werken. Verhalen vertellen en dat zo breed en creatief mogelijk.

Ik wilde altijd heel graag een duet maken met een vrouw. Dat lijkt me heel gaaf. En ik ben er mee bezig! Ik ga nog niet zeggen met wie het is maar ik wilde dit altijd heel graag. Ik weet nog niet wanneer dit komt maar we zijn er mee bezig. Op korte termijn gaat dat wel een keer gebeuren.

Ik heb altijd gedroomd van Lowlands dus dat is wel een van mijn doelen. Voor ons was dat vroeger echt iets magisch. Ik heb best lang in een soort van studentenhuis gewoond met mijn beste vrienden. Dan liet ik altijd in de keuken tijdens het koken mijn nieuwe liedjes horen. Dan gingen we helemaal los met zijn allen en deden we alsof we op Lowlands stonden. Dat was de check: als iemand dan ‘Lowlands’ schreeuwde, was het goed. Dan was het een topnummer.

Ik hoop nu eigenlijk wel dat iemand van Lowlands dit leest, haha. Als dat zo is, hit me up!

Mijn eigen vrouw leest dit, dus ik moet wel zeggen mijn eigen vrouw. En dat is ook echt zo. Maar ik wil ook best iemand anders zeggen hoor. Ik vind Abbey Hoes een hele mooie vrouw, maar die heeft vorig jaar al gewonnen toch? Dan kies ik nu voor Fresia Cousiño Arias.