Kölsch zou je wel de grote vriendelijk reus kunnen noemen. Minder dan een half uur voor zijn set op WORLD CLUB DOME kregen we een momentje om hem even te spreken. ‘Waar wil je me hebben?’, vroeg hij lachend. Zonder enige haast gingen we naast elkaar zitten en konden we even rustig kletsen. Hij maakte de indruk van iemand die niet meer hoeft, de bankrekening hoeft niet meer gespekt te worden om rond te komen, hij is gewoon aan het genieten. Hij draait waar ‘ie wilt, en wanneer ‘ie wilt. Dat wilt natuurlijk niet zeggen dat hij het niet druk heeft. Als je er zo van geniet, dan kun je het beter volplannen toch?
Het voordeel van zo’n duidelijk imago als Kölsch met zijn iconische hoed, is de man zonder de hoed. Tuurlijk, hij kon zich laten ophalen door een busje met geblindeerde ruiten en zich zo naar de stage laten rijden, maar de zon scheen en het festivalterrein lag er prachtig bij. Waarom dan niet even een wandelingetje maken? De hoed ging af, en Kölsch werd een bezoeker. Die bezoeker liep op zijn gemak richting de stage die hij op zijn kop moest gaan zetten, stond nog even in de rij om die area binnen te komen, en zette zijn hoed weer op. De anonieme bezoeker werd weer Kölsch, de armen gingen de lucht in en het feest was compleet. Een ervaren rot met beide voeten aan de grond.
In de wandelgangen hoorden we rumoer over een nieuw Kölsch-album. Tja, als er ooit een goed moment is om erachter te komen of het klopt is dit het. “Ja, dat is waar.” Bingo. “Hij komt uit aan het eind van het jaar. Het is altijd een lang proces om alles uit te testen, vooral de oudere platen. Ik ben er namelijk al sinds het begin van COVID mee bezig, en het is nu nog niet klaar. Het is ook wel een privilege om het altijd meteen live te kunnen testen en het te horen op de grote speakers, dan kun je uitvogelen of het arrangement wel werkt in deze context.”
Een album maken is een kunst op zich. 10 singles maken is één, maar van muziek een coherent verhaal maken is nét even wat anders. Als je een verhaal wilt vertellen, heb je wel een boodschap nodig. “20 jaar geleden overleed mijn vader. Hij was muzikant, hij speelde gitaar en hij zong. Ik heb nooit echt de moed gehad om in zijn muziek te duiken na zijn overlijden, dat was té emotioneel. Tijdens COVID had ik eindelijk de mogelijkheid om naar zijn muziek te luisteren nadat ik oude opnames van hem vond. Het album gaat over wat er gebeurd is in mijn leven sinds zijn overlijden. Er is héél veel gebeurd in die 20 jaar.”
“Op het album staan ook platen met hem. Er staat een nummer op dat hij heeft geschreven dat ik helemaal opnieuw heb geproduceerd, ik heb besloten die op het album te zetten als een eerbetoon. Ik wil op het album laten horen hoe je ‘verlies’ kunt omzetten naar iets positiefs, iets goeds.”
Dit leek ons iets wat je maar één keer doet. Waarom juist nu? “Om eerlijk te zijn kon ik het gewoon niet aan. Ik kon geen afstand nemen en ik had niet de volwassenheid om er naar te luisteren en het te waarderen. Ik denk dat ik die tijd nodig heb gehad om ouder en wijzer te worden, om te begrijpen hoe ik dit moest doen. Dit is denk ik het moment.”
De laatste keer dat we Kölsch spraken was tijdens de hoogtijdagen van COVID, het moment dat hij bezig bleek te zijn met zijn nieuwe album. Misschien was het voor jullie, de feestgangers, geen geweldige periode, maar voor deze Deense ervaren rot leek het dus een moment dat ruimte voor nieuwe inzichten bood. “Het had een hele goede impact op me in de zin dat ik meer waardering heb gekregen voor wat ik mag doen, wat voor een privilege het is om mensen overal een lach op hun gezicht te bezorgen. Tijdens de pandemie heb ik me gerealiseerd dat muziek misschien wel het enige is dat niks ‘kost’. Als je naar een sportwedstrijd gaat moet er iemand verliezen, als je naar een restaurant gaat moet er een dier dood. Muziek kan iedereen gelukkig maken, dus het is eigenlijk wel heel mooi dat we zoiets eindelijk weer in ons leven hebben.
Als je al zo lang de wereld over vliegt en altijd omringt bent door muziek, zou je dan zelfs met zo’n prachtige baan na een tijdje niet gaan geloven dat het gras groener is aan de overkant? Toen we hem eerder spraken vertelde hij al dat hij wel ietsjes rustiger aan wilde doen, iets meer te genieten van ‘het moment’. “Ik denk dat het human nature is om af en toe zo te denken. Je hebt een slechte dag en denkt ‘fuck dit, ik ga iets compleet anders doen met mijn leven’. Realistisch gezien: dit is het enige waar ik goed in ben en ten tweede is dit het enige waar ik écht van geniet”, probeert hij te vertellen terwijl woorden plaats moeten maken voor gelach.
“Sommige mensen vinden hun passie, genieten daar een tijdje van en denken dan ‘dit is het wel zo’n beetje’. Ik vind het nog steeds leuk om in de studio te zitten, om op nieuwe manieren te experimenteren en te creëren. Dat is voor mij de motivatie om door te blijven gaan.”
Zijn er dan überhaupt nog wel dingen die je graag zou willen bereiken die je nog niet bereikt hebt? “Carrière-wise, nee. Vanuit een emotioneel standpunt, ja. Ik wil muziek anders benaderen, ik vind het zó leuk om te experimenteren met genres en om inspiratie van de raarste plaatsen te halen. Op het moment heb ik een complete opera obsessie en ik zit erover te denken dat misschien wel in mijn muziek te gaan verwerken. Ik heb het geluk dat mensen ook van me verwachten dat ik iets anders fris probeer te doen. Het klinkt een beetje gek, maar ik heb het idee dat er nog zo veel te ontdekken valt.”
Aan elk woord dat van de Deen zijn tong rolt blijkt dat hij zich comfortabel, goed en vrij voelt in zijn ‘rol’ als Kölsch. Om daar nog even één laatste bewijsstuk aan toe te voegen: we vroegen hem met welke DJ, rapper, wie je ook maar wilt 24 uur zou willen ruilen van leven. Zijn antwoord? “Ik ben momenteel helemaal weg van gravelbiken. Heerlijk, dat gevoel in het bos. Een vriend van mij heeft een eigen winkel, die bouwt zelf fietsen, met hem zou ik wel 24 uur willen ruilen.”
Meer interviews met draaitafellegendes? Lees hier onze artikelen met: