On Tour met techno dj Colyn in een McLaren GT: “Dit is een jongensboekweekend”

Dit keer zoeken we het wat dichterbij huis dan de Big Apple, want er staat een show op het programma in het Duitse Münster, op zo’n drie uurtjes rijden van onze hoofdstad. Een gig die je in tegenstelling tot 99% van zijn shows niet per vliegtuig bezoekt, maar juist kan dienen als een leuke roadtrip. Een belletje naar Louwman Exclusive doet de rest, dus komen we op zaterdagochtend aanrijden in een knalgele McLaren GT.

Colyn is opvallend fris, als je nagaat dat hij gisterochtend nog stond te draaien op Ibiza. “Gister hebben we de Hï Ibiza nog op z’n kop gezet samen met Tale of Us. Ik ben gisteravond laat teruggekomen en nu gaan we op naar Münster, voor een b3b met Konstantin Sibold en Dennis Horvat.” Naast Colyn, gaan manager Niels Voorbach en cameraman Arun Advani mee. Met z’n vieren wordt het toch wat krap in zo’n McLaren, dus rijden Niels en Arun in een BMW 3-serie achter ons aan.

Nog even een kleine recap: Ewout Colijn, artiestennaam Colyn, heeft zich in de afgelopen jaren opgewerkt tot een van de kroonprinsen van de (melodische) techno scene. Onder de vleugels van het wereldberoemde Italiaanse dj-duo Tale of Us en hun bijbehorende label Afterlife, is hij uitgegroeid tot een van de grote jongens in de scene. In het afgelopen jaar deed hij zo'n 150 shows over de hele wereld. Van grote festivals in Argentinië tot de beste clubs op Ibiza en van marathonsessies op Thuishaven tot een slot op het prestigieuze Coachella.

Hoe bijzonder dat is, legt manager Niels later die middag uit als hij bij me in de auto stapt. Niels Voorbach runt samen met zijn partner Lex van Aken DHA Artist Management. Samen met Ewout vormen ze vanaf het begin een drie-eenheid die zich ontfermt over de strategie van de carrière van Colyn. “Wat Ewout heeft gedaan is zo ontzettend moeilijk om te bereiken. Het is een kans van nog geen 1 op 10.000 dat je dit lukt. Het is van zoveel factoren afhankelijk om aan de top van deze scene te komen, maar ook om daar te blijven. Je moet blijven leveren. Inmiddels hebben we ons artiestenportfolio uitgebreid met Patrice Bäumel en Mees Salomé. We kijken hoe we ons management nog verder kunnen laten groeien, maar we doen alles stapje voor stapje.”

Colyn en ik ontmoetten elkaar in een club in de Colombiaanse metropool Medellín, leerden elkaar beter kennen tijdens een reportage in New York en raakten het afgelopen jaar verder bevriend in Amsterdam. Een van de gemeenschappelijke interesses: auto’s. Of beter gezegd: sportauto’s. Zo reden we al een rondje in de Porsche Cayman GT4 RS en de McLaren Artura . Voor deze roadtrip naar Duitsland is een iets minder hardcore sportbolide geregeld, want de McLaren heeft met de GT een van de meest comfortabele auto’s uit het assortiment van het Britse supercarmerk beschikbaar gesteld.

Colyn: “Het is een brute sportwagen, een eyecatcher, maar nog steeds een elegante verschijning. Het is toch anders dan een Lamborghini of Ferrari. Die zijn nog wat grover, meer in your face. McLaren is toch net wat subtieler. Maar als je aan komt rijden, dan gaat je hart toch wel echt sneller kloppen.” Ons hart gaat nog veel sneller kloppen bij de entree op de autobahn richting Münster. Achterin ligt een 4,0 liter twinturbocharged V8 met 620 pk en 630 Newtonmeter aan koppel en dat gaat als een beest. Trap je het gaspedaal in, dan is er weinig grand touring meer aan. Dan is het gewoon die volbloed racewagen zoals je van een McLaren ook eigenlijk wel verwacht.

Zeker als je de powertrain in ‘Track’ zet, gaat ‘ie als een raket. Dat ervaart onze reisgenoot ook, die eveneens effe achter het stuur kruipt. Colyn: “Wat een machine. Als je het gaspedaal intrapt dat trekt ‘ie ‘m echt zo hard vooruit. Je voelt aan alles dat dit engineering op een heel high level is. Een snelheid van 180 in deze auto voelt niet als snel. Dat is cruising speed. De wegligging is zo stabiel. 220 km/u voelt heel normaal voor deze auto. Vanaf 250 krijg je dat tunneleffect. Dan is concentratie echt vereist en moet je alle aandacht erbij hebben.” Dat kunnen wij bevestigen. Als je geen tijd hebt om op je display te zien hoe snel je gaat, dan weet je dat het serieus hard gaat.

Met getallen als 293 op de digitale snelheidsmeter gaat het rap, dus rijden we niet veel later Münster binnen, een stad die qua inwonersaantal vergelijkbaar is met Utrecht. Ook in de bebouwde kom rijdt ‘ie comfy. De GT ligt niet dermate laag bij de grond dat je bij elke verkeersdrempel een grimas op je gezicht krijgt, omdat je moet dealen met het pijnlijke ‘GGGGGTTTTT’ geluid van een geraspte voorbumper. Na de incheck bij het hotel worden we opgehaald voor de transfer naar Coconut Beach, de party place van vandaag. Het is geen joekel van een terrein voor duizenden mensen, maar een intieme setting die vergelijkbaar is met Thuishaven in Amsterdam. Een gezellige dj-booth, dansen in het zand, intieme sfeertje. Aan Colyn, Konstantin Sibold en Denis Horvat de taak om hun lekkerste tracks erin te gooien. Een tequilaatje dan maar om er lekker in te komen?

Die glijdt er lekker in. In ons leven hebben we al menig feest bezocht in Duitsland en dat is niet zonder reden. Duitsers weten nou eenmaal hoe ze moeten partyen. Chille sfeer, amper telefoons in de lucht, geen zien en gezien worden, maar dansen. We kunnen het iedereen van harte aanbevelen om eens bij onze oosterburen een feestje te pakken. Rond een uurtje of 22:00 wordt de laatste plaat buiten gedraaid, waarna de party binnen wordt voortgezet. Dit is echt zo’n lekkere rauwe Duitse club: een oude loods die is omgetoverd tot een donkere tent met vette visuals waar de bassen snoeihard tegen de muren aan kunnen dreunen.

Het is al ver in de nacht en de status is een tikkie aangeschoten als we met Colyn richting de taxi lopen.

Hoe vond je de show?
Ik vond de buitenshow heel nice. Ik hou ook wel van het sfeertje buiten. We hadden goed weer, dus dat sfeertje met een biertje in je hand in het zonnetje is altijd lekker.

Het was je eerste b3b. Hoe vond je die samenwerking? De back to back to back

verliep eigenlijk heel vloeiend. Iedereen zat er best wel lekker in en we konden prima door wisselen. De samenwerking ging vrij natuurlijk. Het scheelt ook wel dat we vrienden zijn en elkaar goed kennen. Dat maakt zo’n b3b een stuk makkelijker.

Duitsland heeft echt een rave crowd . Het publiek is anders dan in Nederland. Ze hebben een andere manier van bewegen en andere manier van doen. Er zijn weinig telefoons en er is veel interactie met het publiek. Zeker als je met z’n drieën draait dan heb je het niet zo heel druk, dus dan heb je ook meer tijd om te relaxen en een beetje te observeren wat er op de dansvloer gebeurt. Dat is leuk.

Dit is een van de vele shows deze zomer. Neem ons eens mee door jouw agenda.
De afgelopen tijd heb ik een toffe trip naar Brazilië gehad. Daar heb ik twee vette shows rond Sao Paulo gedaan. Verder ben ik in Beirut geweest, dat is een van mijn favoriete plekken ter wereld. Om 7 uur ’s ochtends staat het daar nog steeds bomvol. Ik draaide in de Ahm Club, een heel iconische club. Ze hebben een vet lichtplan en een open dak. In de ochtend komt de zon over de club op, dat is een prachtig gezicht. Het wordt er ook niet grimmig. De sfeer blijft aangenaam. Verder ben ik in Basel geweest voor twee shows. Upcoming (inmiddels geweest, red.) hebben we nog een weekendje met Monaco en Tomorrowland. Daar zullen alle kanonnen van het label represent zijn. Tale of Us, Adriatique, Mind Against, Kevin de Vries en ik zullen er draaien. Dat wordt wel een lekker weekendje.

Verder staat er ook weer een nieuwe trip richting Zuid-Amerika op de planning, vertelde je.
Klopt, na Tomorrowland ben ik een paar dagen thuis en dan heb ik een brutal run of shows. Op donderdag Marbella, op vrijdag naar Polen en op zondag voor een private party naar St. Tropez. Daarna vlieg ik vanuit Nice naar Madrid, om vanaf daar naar Buenos Aires te vliegen in Argentinië. Daar hebben we shows in Buenos Aires, Mendoza en Bariloche, waarna ik weer terugvlieg naar Europa voor de Streetparade in Zürich. En dat alles in twee weken. Hoeveel vluchten ik per jaar pak? Ik denk dat ik zeker aan 200 vluchten per jaar kom. In het weekend zijn het er altijd wel drie of vier. Normaal is zo’n run op een continent, maar nu is het verdeeld over veel verschillende schijven, dus dit wordt wel de zwaarste run van deze zomer.

Argentinië is een bijzondere plek voor jou hè?
Argentinië kun je me altijd wel voor wakker maken. Dat is een van m’n favoriete plekken om naartoe te gaan. Ze hebben een van de meest gepassioneerde party crowds. Het is hetzelfde als wat ze met voetbal hebben. Er zit een soort liefdevolle agressie in, die heel prettig is. Ze hebben een goed gevoel voor ritme, je kunt met ze lachen en het zijn mooie mensen. En er is ook echt een goede eetcultuur. Die barbecues zijn mega. Ik heb daar een leuke crew aan mensen die mij hosten. Dit is alweer de derde keer dat ik terugkeer naar Argentinië, dus dat voelt inmiddels ook een beetje als familie.

De nazit liep een beetje uit, dus duurt het even voordat we zijn opgestart. Gelukkig hadden we een scherp vooruitziende blik en zijn we zo verstandig geweest om pas maandag terug naar Nederland te gaan. We laten de yellow submarine nog even in de garage van het hotel staan en dat biedt direct de gelegenheid om zo’n joekel van een weissbier te bestellen om de kater van gister weg te spoelen. Colyn sluit gezellig aan.

Na de afgelopen nacht nog wat te hebben geëvalueerd, komt het gesprek op de documentaireserie over Colyn waaraan wordt gewerkt. “We zijn bezig met een videoserie over mijn leven als dj. De eerste vier episodes zijn af, maar we hebben in totaal zo’n 12 afleveringen in gedachten. Het gaat minder over de shows, maar meer om het leven eromheen. Dus het gaat bijvoorbeeld ook over travel, food en het nachtleven over de hele wereld. Ja, je ziet ook dat het af en toe zuur is. Je ziet ons ook wel eens slecht gaan met z’n allen. Dan moet je jezelf toch overeind trekken en weer door. The show goes on . We laten beide kanten van het verhaal zien.”

Waarom een videoserie, vragen wij ons af? Colyn: “Ik denk dat dit een mooie manier is om meer van mijn persoonlijkheid en persoonlijke leven te laten zien. Mensen zien mij op een podium staan, maar via deze serie kan ik laten zien hoe ik als persoon ben. Het wordt echt een kijkje behind the scenes. Er zijn nog steeds dingen die privé zijn, maar ik denk dat het een vrij persoonlijk verhaal is dat mensen echt leuk zullen vinden. Als kijker ben je onderdeel van de crew. Arun is de cameraman en editor van dit project. Hij is sinds december al mee geweest naar onder andere Argentinië, Brazilië, Colombia, Amerika, Ibiza en Beirut en nu Münster, dus dat komt allemaal terug. We zijn heel benieuwd wat het gaat doen. Naast de muziek is dit het grootste project wat we dit jaar gaan doen. Het wordt heel interessant.”

Nadat we gisteravond met de Deense dj’s Denis Horvat en Skarn plus de rest van de crew van Coconut Beach nog een wienerschnitzel en een fles schnaps hebben verorberd bij een authentiek Duits restaurant, en het stiekem toch wel weer laat is geworden, melden we ons in de parkeergarage voor de terugweg. We hebben al zeker 41 uur niet meer in de McLaren gezeten, dus bij het zien van deze fantastische verschijning op wielen kriebelt het flink om het gaspedaal in te trappen.

Onder de kap voorin is ruimte voor maximaal twee weekendkoffertjes, dus de extra rugzak van Colyn moet bij z’n voeten. Verder is het qua ruimte voor je spullen wat minimaal in de cockpit, iets meer opbergruimte zou prettig zijn. Al kunnen achter de stoelen nog wel een setje golfclubs, een handje stokbroden of een paar ski’s worden weggestopt. In het minimalistische interieur zit je echter fantastisch. Wat een waanzinnige stoelen. Hierin kun je echt heel comfortabel lange stukken afleggen. Ook niet onbelangrijk: de dikke Bowers & Wilkins speakers. Laten we nu net een dj naast ons hebben zitten, dus krijgen we van Colyn een private dj set met zijn favoriete tracks (zie kader onderin).

Het blijft een heerlijk gevoel als je met 200 + aan komt stormen op de linkerbaan en je dermate respect afdwingt met je auto dat je voorliggers als vanzelf naar rechts lijken te verplaatsen. Maar de naald van de benzinemeter lijkt omgekeerd evenredig verbonden met die van de snelheidsmeter, dus pauzeren we onze hogesnelheidsrun voor een verse sloot Euro98 en een broodje bratwurst. Terwijl we onze maag vullen met origineel autobahnvoedsel, praten we over de muziekindustrie.

Ik help graag mensen waar ik een persoonlijke band mee heb, maar het belangrijkste is dat hun muziek klopt. Het zijn sympathieke en integere guys die hard werken om hun droom na te jagen. In je eentje op de rode loper staan is ook niet alles. Als je in je eentje succes hebt, dan is dat ook eindig geluk. Zo zitten wij ook in het team met Lex en Niels: met z’n allen to the sky

. Ik vind het leuk om mensen te kunnen helpen die deliveren qua muziek, maar ook leuke mensen zijn. Met je vrienden naar de top is het allerleukste wat er is.

Dat heb ik in beginsel natuurlijk ook gehad. Het is essentieel dat iemand je een kleine push in de juiste richting geeft. Zeker in de creatieve industrie is het bijna onmogelijk om alles in je eentje te doen.

We hebben een nieuwe plaat bij Rufüs de Sol, die komt over een paar weken uit. Zij zijn echt huge

. Ze hebben in Los Angeles drie avonden op rij een voetbalstadion uitverkocht. Verder heb ik net een remix uitgebracht voor Armin van Buuren: Never Say Never

. Die doet het heel goed. De manager van Armin belde Lex op en zei: ‘We willen graag een nieuwe remix van Ewout’. Hij zei letterlijk: ‘ Look in the catalogue. Whatever you like, you can do it .’ Dus dat was wel top.

Het is een hele oude plaat waar ik mee ben opgegroeid. Het is echt van mijn favoriete platen uit mijn oude trancetijd. Het is vroeger echt een grote plaat geweest. Het is heel tof om de vrijheid te krijgen om een spin te mogen geven aan zo’n classic. Armin zelf was ook mega enthousiast over de remix, dus dat is wel echt heel leuk om te horen.

De vorige keer in New York vroeg ik naar je dromen. Toen zei je dat je graag op Coachella wilde spelen. Dat heb je inmiddels bereikt. Wat heb je nu nog voor ambities?
Ik wil me vooral echt door blijven ontwikkelen als artiest, maar ik zou het wel heel vet vinden om bij Burning Man een keer een sunrise set te draaien. Verder wil ik heel graag een Australië tour doen. Ik ben heel benieuwd hoe het daar is. We zijn ermee bezig, dus hopelijk wordt dat begin volgend jaar werkelijkheid. Na deze intense zomer ga ik eerst maar eens op vakantie.

Waarheen?
Ik ga een week naar Ierland, waar we gaan golfen met een grote groep vrienden. Het is heerlijk destressing om daar in de natuur te lopen, een balletje rond te slaan en daarna in de pub een Guinness te drinken. Verder heb ik met Beswerda een trip naar Bali gepland. We gaan daar lekker languit liggen, maar we nemen ook onze portable studio mee om daar lekker te jammen. Dus daar heb ik ook heel veel zin in.

Eerst nog maar even een paar uurtjes genieten van de McLaren GT.
Laten we dat maar doen. Dit was wel een beetje een jongensboekweekend hé? In een van de dikste turboauto’s waar ik ooit in heb gezeten een show in Münster doen, haha. Genieten man.”

Motor: 4,0 liter twinturbo V8 Vermogen: 620 pk

Koppel: 630 Newtonmeter Acceleratie 0-100: 3,2 sec

Acceleratie 0-200: 9,0 sec Topsnelheid: 326 km/u

Gewicht: 1.530 kg Vanafprijs: €252.000,-

Op de terugweg kregen we een private dj-set door de Bowers & Wilkins speakers van de McLaren GT. Colyn: “Muziek is een essentiële factor in een roadtrip. Het is zo’n enorme sfeerzetter. Het is alsof je live naar een schilderij zit te kijken, waarbij de muziek de soundtrack is.” Dit zijn de nummers die hij draaide.

Dire Straits – Sultans of Swing
“Misschien wel de beste gitaarspel in een nummer ooit. Het ultieme roadtripnummer.”

“Dit is een guilty pleasure van me, maar wat een geweldige plaat. Dit is het beste Bryan Adams nummer dat er is.”

“Zij heeft de stem van een engel. Zo zuiver, zó mooi.”

“Dit doet me denken aan de oude Tale of Us sound, in de periode van Trouw. Echt een fantastische plaat.”

“Deze draai ik wel met enige regelmaat. Dit is zo’n grove track. Die bassline in de plaat is echt niet normaal.”

Deze plaat heb ik geshazamd bij KI/KI tijdens DGTL in India. Een hele dikke trance plaat. Ik heb er laatst mee afgesloten tijdens een gig in Basel. Dat was heel tof.”

“In Amerika hadden we een dikke Mustang met V8 gehuurd. En dan deze plaat heel hard opzetten, hahaha.”

“Ja hé, de meest succesvolle band van Nederland aller tijden mag niet ontbreken tijdens een roadtrip.”

“Ik hou ook van die Britse grime rap. Stormzy is amazing. Zijn teksten gaan diep. Zeker als je dat vergelijkt met Amerikaanse rappers, die vaak over bitches, guns en drugs rappen.”

“Giorgio Moroder is een regelrechte muzieklegende. Geniaal hoe Daft Punk dit verhaal in een track heeft verwerkt.”

“Hij is iemand die mij in m’n jonge jaren erg heeft beïnvloed. Het hele album Berlin Calling is natuurlijk iconisch. De gelijknamige film blijft geweldig. Die kan ik zo weer opzetten.”

Rival Consoles – Recovery
“Dit is advanced electronic listening music . Ik heb ze in Antwerpen gezien. De mensen bij deze concerten zijn allemaal muzieknerds, haha. Dit vind ik een van de vetste artiesten van dit moment.”

Tekst + beeld: Chris Riemens

Meer interviews met draaitafellegendes? Lees hier onze artikelen met: