DJ Talk: De weg naar de top van de aimabele Rose Ringed
Soms leek het allemaal simpeler te kunnen, maar dan denkt Danny net wat langer en verder dan een ander. Soms verwachtten we een lang antwoord, en werden we verrast met een beknopt stukje logica. Eén ding is duidelijk, hij denkt anders dan anderen. Gewapend met een brede lach en een pientere bol is Rose Ringed onderweg flinke zalen te vullen en ze daarna met zo’n zelfde lach weer naar huis te sturen. Een lastig te faken handelsmerk, positiviteit. Het straalt niet alleen van Danny zelf af, maar ook van zijn sets en zijn muziek, ook in platen met een gevoeligere lading is plaats voor lucht en hoop.
Zo’n bundel good vibes wil je natuurlijk niet voor altijd opgesloten in de studio zien zitten, dus zien we steeds meer Rose Ringed live in de buitenlucht. Eén van de hoogtepunten hierin móét zijn recente set in het Jubelpark te Brussel voor de legend Solomun zijn.
Rose Ringed
Laten we even bij het begin beginnen. Hoe Thijs ooit op Tiësto kwam krijgen we nog wel bedacht, maar van Danny naar Rose Ringed is toch een wat grotere stap. We hebben meteen exhibit A te pakken wat betreft Danny’s unieke denkproces. “Ik was niet bewust op zoek naar een naam, maar ik zocht een verhaal over een halsbandparkiet. Dat zijn die groene vogels die in Amsterdam in de parken zitten, het was een soort raadsel waar die nou precies vandaan kwamen. Ik ging het googelen en toen werd het automatisch vertaald: halsbandparkiet – Rose Ringed. Ik dacht gewoon: ‘dit klinkt als een artiestennaam’”.
We moesten hem toch even vragen naar die brede lach die overal bleef opdoemen, is dat gewoon hoe hij elke dag door het leven gaat? “Er zijn zó veel goede muzikanten. Het is misschien een beetje een sombere gedachte, maar als iedereen vandaag stopt met muziek maken is er genoeg muziek voor de rest van het bestaan van de mensheid om te ontdekken. Wat je onderscheid is meer wie je zelf bent. Ik ben zo in het echt: lachen, enthousiasme, gekkigheid. Ik ben dat steeds meer gaan omarmen. Als mensen me zo niet mogen is dat ook oké, maar dan zijn dat gewoon niet mijn fans.”
Positieve deuntjes
Studiodagen zouden een redelijk heftige aangelegenheid zijn als zijn muziek haaks zou staan op die brede lach. “Als ik kijk naar wat mij inspireert is het een gevoel van euforie en optimisme. Niet dat het dan cheesy blij wordt, al is dat soms ook wel leuk, maar dat er ook een stukje melancholie in zit.”
“Ik ben begin twintig naar heel veel feesten geweest, dan kwam het einde van zo’n feest en dan werd het grimmig met allerlei donkere platen. Dan ging je niet met een blij gevoel naar huis. Ik vind het juist vet als iedereen met een mooi gevoel naar huis gaat met het idee ‘wat een vette avond was dit, wat een leuke, gezellige en omarmende sfeer.'”
Dit bericht op Instagram bekijken
Studio tijd
Al die good vibes worden van tevoren in elkaar gezet in Danny’s eigen batcave, zijn studio. De wanden hangen vol polysynths, dure maar ó zo mooie apparaten. Moet je er alleen wel nog even goed mee om kunnen gaan. “Ik heb vroeger gedrumd als jonge jongen. Ik kreeg les van de drummer van Kinderen voor Kinderen en die zei dat ik aanleg had. Een raar woord voor talent ofzo. Ik verhuisde met mijn moeder naar een flat, dat drumstel stond daar en toen gingen de buren klagen. Ik zei dat ik wou stoppen en toen vroeg mijn moeder ‘wil je stoppen omdat de buren klagen?’ Ik zei van niet, maar dat was eigenlijk wel zo.”
“Op een gegeven moment had ik een concert van Nils Frahm. Ik zat in Paradiso op een balkon naar hem te kijken en ik dacht ‘ik móét op pianoles’. Ik heb toen per toeval jazz piano gekozen. Dat was precies wat ik nodig had, je leerde veel muziektheorie. Ik had toen tegen mezelf gezegd, ‘je gaat elke dag piano spelen, al is het vijf minuten’. Elke ochtend speel ik nog een half uur piano. Dat is een dikke tip die ik elke producer zou willen meegeven. Ik zie op die producergroepen ook altijd langskomen, ‘wat doen jullie als je geen inspiratie hebt?’ Dat is de meest gestelde vraag. Ik heb nooit last van te weinig inspiratie, ik heb juist een tekort aan tijd om nieuwe shit te maken.”
Album tijd
Er is nog één instrument dat Rose Ringed wilt ‘bespelen’ waar we het nog niet over hebben gehad, zijn stem. “Zingen is heel lastig, maar je kunt het leren en ik word er steeds beter in. Ik ben het gaan doen omdat ik tekst had geschreven op veel oude platen omdat ik bezig ben met een album. Het is een heel persoonlijk verhaal dus ik dacht: ‘het is heel raar als iemand anders dit gaat zingen, dit is mijn verhaal.’ Mijn moeder is overleden toen ik elf was en ik schrijf het voor haar. Daarom heeft het ook geen haast, ik wil het echt goed doen.”
“Ik wil ook niet in mijn achterhoofd hebben dat het een commercieel succes moet worden. Nu mijn carrière een beetje in de lucht aan het gaan is, is het juist heel goed als ik niet die druk heb dat dit een soort tool moet worden om mezelf groot te maken. Zo kan ik het in alle rust maken, dan maak je ook veel betere keuzes. Ik zat van de week op de fiets en ik dacht ‘misschien finish ik dit wel pas als ik veertig ben ofzo.’” Die tijd is er niet meer, want de datum is bepaald. Volgend jaar gaan we op 14 juli, haar verjaardag, meegenomen worden in het hele verhaal.
Zijn liefde voor muziek heeft hij niet van een vreemde. Sterker nog, van de exacte persoon waarvoor hij zijn album schrijft. “Mijn moeder was een goede danseres, ze was heel goed in jazzballet. Er stond thuis altijd veel muziek aan. Dan ging zij dansen, en dan ging ik ook dansen. Mijn oma speelt heel goed piano. Zij kan een stuk voor haar neus krijgen en dan speelt ze gewoon dat stuk na.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Drankjes & dansjes
Nu we het toch over dansen hebben zijn we eigenlijk wel benieuwd, is Danny zelf nog een beetje een raver? Daar kregen we een redelijk eenduidig antwoord op. “Ja. Jazeker wel. Ik ben negen maanden geleden gestopt met drinken, dan word je wel iets minder een ‘diep de nacht in danser’, maar ik ben wel heel erg fan van festivals en uitgaan, ook echt om de muziek.”
“De grap is dat ik eigenlijk het liefst dans op snelle techno. Ik ben wel eens nuchter in Berghain geweest en ik wilde naar huis, toen stond Function in de hoofdzaal en toen ben ik tot 6 uur gebleven omdat het zo sick is hoe je daar op kan dansen. Hoe dat doorloopt zonder breaks, alleen maar ritmes en het loopt niet eens helemaal logisch op de tel. Het loopt helemaal door elkaar heen en dan raak je echt in die trance. Dat is wat ik het vette aan dance muziek vind.”
Misschien een beetje brutaal, maar we waren toch wel benieuwd waarom hij gestopt was met drinken. “Dat kwam door een podcast van Huberman Lab, het ging erover hoe slecht het eigenlijk voor je was. Ook als je één of twee drankjes drinkt. Ik had altijd al wel bedacht ooit te willen stoppen met drinken, maar wanneer dan? Als je kinderen krijgt ofzo? Dan heb je het juist nodig”, vertelt hij met een knipoog.
“Ik stond wel eens te draaien van 4 tot 6 en dan wist ik mijn halve set niet meer. Ik zit in deze scene omdat ik het echt leuk vind en ik kon me niet eens herinneren wat ik had gedraaid die avond. Er is veel gratis drank in deze industrie en ik ben hier echt voor de muziek, niet omdat ik het partyen nog een extra schop onder zijn hol wil geven. Toen ik op Koningsdag op een after kwam in een huis ergens, toen keek ik om me heen dacht ik: het is zo fucking bizar als je hier om je heen kijkt hoe connected mensen willen zijn, maar door alle drogering eigenlijk zoveel afstand tot elkaar hebben. Ik vind het nog steeds lastig, moeilijk en saai af en toe, maar ik wilde nog meer mijn focus kunnen richten op de studio. Dat heeft echt wel geholpen, ik ben nog meer gefocust.”
Solomun
Over zieke gigs gesproken, we mochten in juni genieten van een hele dikke Rose Ringed set voor Solomun op een iconische locatie in België, het Cinquantenaire te Brussel. Hoe krijg je zoiets voor elkaar gebokst? “Ik heb vorig jaar een plaat uitgebracht op DIYNAMIC, het label van Solomun. Die heeft het supergoed gedaan, maar je verdient niet heel veel aan de streaming kant. Als een label dan goed voor zijn artiesten zorgt, dan geven ze je een paar boekingen. Daar verdien je wat aan en dat is goed voor je profiel. Ik heb denk ik ook wel gewoon een goede klik met Solomun. Ik had al een boeking staan in Barcelona dus ik was al helemaal door het dolle, maar toen was ik op vakantie in Thailand en had ik heel even wifi. Toen zag ik een mailtje van de manager van Solomun ‘kan Rose op 3 juni?’ Ik dacht ‘holy shit, dat dit nu gewoon op me afkomt’. Ik had dat Hangar al voorbij zien komen en waar dat was, ‘holy fuck, je mag gewoon daar draaien!’” De leukere boottochtjes in Thailand noemen we dat dan maar.
Kun je zelf ook wat extra positiviteit gebruiken? Of heb je gewoon zin in een goed feest met steengoede muziek? Hou dan hier even je eigen agenda langs die van Rose Ringed, wie weet ontmoeten jullie elkaar deze zomer nog! Volg hem anders ook zeker op Instagram (@roseringed) om op de hoogte blijven van z’n avonturen. Of gewoon omdat je zin hebt in gezonde dosis positieve energie.
Vluggertje:
Droom Rose Ringed Invites: Kölsch, Joris Voorn, David August & Solomun
Droomcollab: Florence & The Machine, voor haar ongelofelijk mooie epische stem.
Favoriete plaat ooit: Bill Evans – Peace Piece
Favoriete elektronische plaat ooit: Paul Kalkbrenner – Sky and Sand
Meer DJ Talk?
Meer interviews met draaitafellegendes? Lees hier onze artikelen met:
- Tunnelvisions
- Patrice Bäumel
- Adriatique
- Joris Voorn
- Reinier Zonneveld
- Kölsch
- Eelke Kleijn
- Luuk van Dijk
- Oliver Heldens
- Colin Benders
- Colyn
- Dam Swindle
- David Guetta
- Philou Louzolo
- Roog & Erick E
- Armin van Buuren
- Beswerda
- Carl Cox
- Kölsch (II)
