Michael Jordan is jarig en dat vieren wij met zijn snoeiharde dunks

De man die in één adem wordt genoemd met de sport basketbal begon bij het typisch Amerikaanse collegebasketbal bij de Universiteit van North Carolina. De studie rondde Michael uiteindelijk niet af, want hij besloot in zijn laatste jaar de overstap te maken naar de NBA. Het werk voor de grote jongens. Hij werd uiteindelijk derde keuze onder de NBA Draft, waar professionele clubs jongen talenten kunnen oppikken. Destijds was het al bijzonder dat de Collegespeler van het Jaar niet direct werd verkozen, maar aan lengte en ervaring werd meer waarde gehecht dan aan talent. Chicago Bulls hapten wel toe, waarna gauw zou blijken dat ze een wereldspeler in huis hadden gehaald. Op zijn 21^ewas hij verantwoordelijk voor 49 punten in één wedstrijd. Een record voor een “rookie”, zogenaamde nieuwkomer. Als gevolg daarvan won hij dat jaar ook de Rookie of the Year-award.

Na meerdere malen topscorer te zijn geworden bleven de prijzen uit. Tot 1991, waar Michael Jordan voor de vijfde keer op rij het meeste punten had gepakt. Met nieuwe tactiek reisden ze af naar de Pistons, die ze met 4-0 versloegen. Het betekende een geweldige finale tegen de Lakers, waar Earvin “Magic” Johnson als absolute leider werd gezien. De Chicago Bulls speelden Lakers van de mat, met een ontketende Michael Jordan voorop. In één van de finale wedstrijden maakte Michael Jordan “the move”, een beweging die later één van de handtekeningen van de iconische basketballer bleek te zijn.

Op 6 oktober 1993 kondigde Michael Jordan aan te stoppen met basketbal, omdat hij het plezier in het spelletje was verloren. Later gaf hij aan dat dit te maken had mijn zijn onlangs vermoorde vader. In hetzelfde jaar bleek de oprichter van kledingmerk Air Jordan ook met een gokverslaving te kampen: Een schamele vijftigduizend dollar werd verloren in het casino. Alsof het dan allemaal niet gekker kon besloot Michael Jordan ballen te gaan slaan in plaats van te gooien. De wereld stond dan ook op z’n kop bij het nieuws dat Michael Jordan voor een carrière als professioneel honkballer zou gaan. Hij tekende in 1993 een contract bij de Chicago White Sox. Zijn talenten lagen helaas niet bij de andere Amerikaanse sport, aangezien zijn slaggemiddelde één van de slechtste in de competitie was. In 1995 zag hij dat zelf ook in en besloot ook deze carrière te beëindigen. Fun fact: hij heeft wel drie home runs geslagen!

Aangezien thuis zitten ook zo verveelt, besloot Jordan datzelfde jaar nog een comeback in de NBA te maken. Met de simpele maar krachtige woorden: “I’m back” werd deze terugkeer ingeluid. Dit werd een groot succes: Hij werd in zijn eerste seizoen weer topscorer en de Bulls bleven maar winnen. Zo veel dat er een nieuw record werd gevestigd. Nooit eerder wist een team meer dan 70 wedstrijden in een seizoen te winnen. De Chicago Bulls wonnen dat jaar 72 van de 82 wedstrijden. Tussendoor speelde hij ook nog de hoofdrol in de iconische film Space Jam. Michael Jordan als Michael Jordan tussen de Looney Tunes karakters was wel een belevenis die tijd. In 1999 was het dan echt gedaan met de carrière van de levende MJ. Of zou hij het toch weer niet kunnen laten? Hij werd mede-eigenaar van de Washington Wizards, waar hij verantwoordelijk was voor de operaties binnen de club. Dit was geen onverdeeld succes, waardoor hij later, ja hoor daar gaan we weer, op het veld actief werd in plaats van achter de schermen. In 2003 was het dan echt klaar. De laatste wedstrijd in de NBA was een feit. Kijk hier naar de fabelachtige hoogtepunten van deze wereldspeler.