We gingen in Turijn op pad met de brute KTM 125 en 390 Duke

Als een zwerm hitsige bijen op jacht naar de honingpot aan het einde van de horizon staan we vijfbreed voor het verkeerslicht opgesteld, wachtend op het moment dat het licht op groen springt en onderwijl de achterband op temperatuur brengend met een spontane burn-out. We bevinden ons in het centrum van Turijn, waar KTM de nieuwe 125 en 390 Duke voor het A1 en A2 rijbewijs heeft gepresenteerd.

Het zal de regelmatig lezer van FHM niet zijn ontgaan dat wij iets hebben met KTM , het merk dat sinds de wederopstanding eind vorige eeuw pretendeert Ready to Race te zijn, per definitie dingen anders dan anderen doet en zich daarbij maar al te graag als de hooligan onder de motormerken profileert. En met succes, voor het derde jaar op rij was KTM het afgelopen jaar de grootste Europese fabrikant, met inmiddels meer dan 200.000 motoren geproduceerd. Een belangrijk deel van dat indrukwekkende cijfer komt voor rekening van twee instapmodellen voor het gefaseerde motorrijbewijs, de 125 en 390 Duke. Sterker, volgens KTM is de 125 Duke sinds z’n lancering in 2011 de best verkochte 125cc motorfiets in Europa.

Om die voorsprong ten opzichte van de concurrentie te houden had KTM wat ons betreft eigenlijk niets hoeven te doen, maar in Oostenrijk vond men de ‘kleintje’ Dukes blijkbaar nog niet vet genoeg. En dus hebben zowel de 125 en de 390 Duke nu eenzelfde uiterlijk aangemeten gekregen als de 1290 Super Duke, die we afgelopen winter nog mochten uitlaten in de straten van Qatar . Want, zo weet KTM als geen ander, die Superduke is waar iedereen van droomt en wat als poster boven het bed van de kids op de slaapkamer hangt, maar een 125 of 390 is wat ze – zodra in ’t bezit van het motorrijbewijs - kunnen rijden en betalen. En dus vinden we nu zaken als LED verlichting en een 5.2” TFT kleurenscherm op beide Dukes terug, twee dingen die bij andere merken zijn voorbehouden aan de premium modellen met prijskaartjes van dik boven de twintig mille. Het display is zó gaaf dat je Netflix zou kunnen kijken – ware het niet dat een internetverbinding ontbreekt, maar je kunt ‘m wel verbinden met je smartphone en via de knopjes op ’t stuur gesprekken opnemen.

Afijn, terug naar het verkeerslicht waar we als MotoGP startveld wachtend zijn op het groene licht. Een lokale Italiaan op een Kawasaki supersport doet enthousiast mee en peert er bij groen meteen vandoor, maar raakt in het drukke verkeer z’n voorsprong snel weer kwijt, zo gemakkelijk als de 125 Dukes waarmee onze dag begint als glibberige paling tussen de auto’s doorslingeren. Als gevolg van de rijbewijswetgeving is het vermogen van de 125 Duke tot 15 pk beperkt en dat is misschien strikt genomen niet veel, maar daar staat tegenover dat de 125 Duke amper zwaarder dan een mountainbike is en door z’n gooi-en-smijt karakter zelfs bij de meest doorgewinterde collega’s een glimlach in de helm tovert, zo heerlijk als het duiveltje op je schouder wakker wordt gemaakt. Bovendien laat KTM stuntrijder Rok Bagoros (zoek maar op YouTube ) ons, eenmaal bij een skatepark gearriveerd, zien dat 15 pk echt geen beperking hoeft te zijn: hij speelt met de 125 Duke alsof het een BMX crossfiets is, waarna we zelf een poging mogen doen.

Terug bij het hotel wordt de switch gemaakt naar de 390 Duke, maar niet voordat eerst op het dak van het gebouw nog even wordt geknald. Pardon? KTM had als waanzinnige locatie voor de presentatie de oude FIAT fabriek in Turijn bedacht en laat daar op het dak een heuse kombaan zijn aangelegd waar ergens in het begin van de vorige eeuw auto’s werden getest. Alleen de weg naar boven is al enorm kicken, een ellipsvormige spiraal die zo het toneel zou kunnen vormen in de volgende Fast and the Furious mag voor de fun (en, niet onbelangrijk, foto’s) een paar keer op een neer worden geknald. Tot de grote FIAT CEO in z’n limousine arriveert (om met z’n helikopter verder te gaan) en alle activiteiten moeten worden stilgelegd.

In de kombaan overstappen van de 125 naar de 390 Duke voelt alsof ik op de 180 pk sterke Superduke ben overgestapt, zo indrukwekkend als de 44 pk sterke 390 aanvoelt. Een flinke draai aan het gas is genoeg om het voorwiel richting luchtruim te lanceren en door meteen op te schakelen blijft het daar mooi hangen in de lucht. Volgens KTM is de 390 Duke de sterkste motor in z’n klasse (lees: het A2 rijbewijs) en daar is volgens mij geen woord van overdreven. Zeker wanneer vanuit de drukke binnenstad richting de Oostelijk gelegen Alpen wordt gestuurd. De bij tijd en wijle soms best smalle bergweg kronkelt langs kleine dorpjes omhoog en naarmate we hoger komen wordt de asfaltkwaliteit er niet beter op, maar dat weerhoudt voorrijder Adriaan Sinke, Nederlander en in het dagelijkse leven Product Marketing Manager bij KTM, er niet van om dit in een geheel niet onaardig tempo te doen.

Tot we zijn aangekomen in een maagdelijk wit landschap en er noodgedwongen moet worden gekeerd. “We hebben de route op het laatste moment toch maar aangepast,” zo weet Adriaan Sinke, Product Marketing Manager bij KTM en Nederlander van origine, ons halverwege de berg midden in de sneeuw te vertellen. “Verderop wordt het nog slechter en is er over de volle breedte van de weg een complete grindlaag uitgestrooid – alsof je offroad aan het rijden bent. Ik weet dat we bij KTM niet schuwen om dingen extremer dan anderen te doen, maar dit vonden wij zelfs te gek.” Toch, ondanks dat de lus niet kan worden afgemaakt en alleen de onderste helft als Y met twee keerpunten wordt gereden, had KTM geen betere route kunnen bedenken voor deze 390 Duke, die niet voor niets op de marketingafdeling de bijnaam ‘The Corner Rocket’ heeft gekregen.

De tweede halve lus van de bergpas is beduidend strakker voor wat de kwaliteit van het asfalt betreft, waardoor de 390 Duke nog meer tot op en zelfs over de grens kan worden gepusht. Net als bij de 125 kan ook bij de 390 Duke het ABS worden uitgezet, maar de 390 heeft daarboven nog een extra Supermoto stand, waarbij je alleen ABS op het voorwiel hebt en het achterwiel met aanremmen heerlijk opzij kan worden gezet. Met dank ook aan de slipper-assist koppeling, die in eerste instantie is toegepast om te voorkomen dat bij te bruusk terugschakelen het achterwiel gaat stuiteren, maar als bijkomend voordeel heeft dat je de achterkant heerlijk kunt laten smeren. Onder volle acceleratie en onder volle hellingshoek begint de Metzeler achterband lekker te glijden en ook de voorkant kan flink worden gepusht, zonder dat het ook maar een moment onveilig aanvoelt. Dit mag dan ‘slechts’ een 44 pk 390 zijn, maar je zult op bergwegen als deze van verdomd goede huize moeten komen om dit bij te kunnen houden.

Met de 125 en 390 Duke heeft KTM de lat voor instapmodellen voor het A1 en A2 rijbewijs op ongekende hoogte gelegd en twee fietsen neergezet die in veel opzichten voor middenklasse of zelfs premium modellen niet onder doen, en dat voor een prijskaartje dat ook nog eens betaalbaar is. En bovendien zo uitdagend, maar tegelijkertijd ook gemakkelijk te rijden zijn dat het verdomd moeilijk is om er af te blijven. Maak dus vooral geen proefrit, dikke kans dat je net als wij meteen bent verkocht.