Sir Bradley Wiggins openhartig over drugsgebruik: “Mensen hadden niet door dat ik jarenlang voor het grootste gedeelte van de tijd high was.”

22 okt , 17:00Entertainment
3db08314-5680-4815-bbe5-fa1dd452e54f
Sir Bradley Wiggins was de Brit die het wielrennen even op zijn kop zette. In 2012 werd hij als eerste Brit winnaar van de Tour de France, en daarnaast ook nog meervoudig olympisch kampioen. Hij was de man die uitgroeide tot nationale held. Maar in recente interviews met openhartige bekentenissen toont Wiggins zich vooral mens: gebroken, verslaafd, en uiteindelijk in herstel.
Bradley Wiggins had eigenlijk het perfecte leventje. Een gezin, miljoenen op de bank, een sporticoon in eigen land. Maar dat werd allemaal verpest door een brute cokeverslaving. Aan The Times vertelt het wielericoon een anekdote van zijn verslaving, tijdens de Olympische Spelen van Londen 2012: ‘’En daar zat ik, in mijn kleedkamer. Cocaïne te snuiven van een gouden medaille. Ik maakte een lachertje van mijn prestatie” 

Hoe kon het zo ver komen?

In een eerder interview met The Observer, vertelt Wiggins hoe hij na zijn pensioen in 2016 in een diep dal belandde, en hoe hij jarenlang een zogenoemde “functionerende verslaafde” was. “Er waren tijden dat mijn zoon dacht dat ik dood gevonden zou worden,” zei hij. Hij gaf toe dat het geen incidenteel experiment was, maar een structureel probleem: “Mensen hadden niet door dat ik jarenlang voor het grootste gedeelte van de tijd high was.”
Voor Wiggins kwam uiteindelijk ook het besef dat het echt niet langer door kon: “Ik realiseerde me dat ik een enorm probleem had. Ik moest stoppen. Ik heb geluk dat ik hier nog ben. Ik was jarenlang slachtoffer van al mijn eigen keuzes.”
Bradley_Wiggins_TDF-2012
Wiggins tijdens de Tour de France van 2012

Misbruik

Wat dit verhaal extra geladen maakt, is dat Wiggins niet alleen vocht tegen de drugsverslaving, maar ook tegen een trauma uit zijn jeugd. Hij onthulde eerder namelijk al dat hij op 13-jarige leeftijd seksueel misbruikt werd door een coach. Bradley zei: “Mijn verslaving was een vorm van zelfbeschadiging en zelf­sabotage… Het was niet de persoon die ik wilde zijn. Ik realiseerde me dat ik veel mensen om me heen pijn deed.”

Balanceren op een koord

Ondanks alle roem en prestaties was er geen houvast meer, geen duidelijke missie ná de sport. Het succes bleek juist een breekpunt: te zijn voor Wiggins. De man die altijd beresterk leek, verloor zichzelf. Hij liep op een smal koord tussen uitmuntendheid en totale ondergang. Hij wist deze strijd goed genoeg geheim te houden van het publiek, maar zijn kinderen hadden de ernst van de problemen echt door.
Nu is Wiggins nuchter en clean. Hij zegt dat hij ongeveer een jaar geleden is opgehouden en dat hij opnieuw de controle probeert te pakken: “Ik heb nu veel meer vrede met mezelf.” Hij noemt ook de steun van mede-wielrenner Lance Armstrong, die ondanks, zijn eigen duistere verleden, hulp bood.
Delen met

Loading