Douwe Bob over whisky, het prijskaartje van zijn tattoos en zijn liefde voor paarden

Ha, Douwe! 2021 wordt een jaar met vette muziekreleases, waaronder nieuwe Douwe Bob. Was It Just Me , de single die op 12 februari uitkomt, is een goede binnenkomer. Kun je ons daar meer over vertellen?
Het is eigenlijk een heel klassiek verhaal van een man die z’n vrouw er vandoor ziet gaan met een andere gast. Dan komt dus de vraag: “Lag het nou aan mij of lag het nou aan hem? Was het m’n gezicht, was het mijn gezang?” Ze laat je achter met een heleboel vragen.

Dat is wat anders dan het zon en optimisme waarmee je op de festivalweides staat.
Ja, dit is wel echt zo februari als 't maar kan. Het is heel wat anders als hits zoals Sweet Sunshine . Mensen die echt fans zijn weten wel dat ik ook echt van de donkere 60's en 70's nummers ben en dat ik daar ook vandaan kom. Je kunt moeilijk met een set vol met zware crooners spelen op Concert at Sea, dus daar pas je jezelf ook op aan.

We hebben opgevangen dat je een beetje een paardenman bent, maar bij FHM kijken we toch liever naar pk’s onder de motorkap. Heb je een autogeschiedenis?
Niet, ik heb een motorgeschiedenis! Ik rijd een oude Honda uit 1969, met blauwe plaat en alles. Ik heb ook geen autorijbewijs, daar heb ik gewoon niks mee. Op het platteland heb je natuurlijk een rijbewijs nodig, maar hier gebruik je gewoon het OV en de fiets. Nou komen Amsterdammers sowieso al niet buiten de stadslijnen, haha.

Maar als je dan een garage moet inrichten met je drie vetste motors, waar kies je dan voor?
Eén van de drie heb ik dus al, dat is echt mijn favoriete motor. Dat is de eerste superbike en het eerste model met een elektrische start. Die Honda heeft het hele idee van motorrijden verandert. Ik zou ook nog wel een oude Indian willen, echt uit 1925 ofzo. Zo'n heel heavy en oud ding. En de derde... Ja, een hele luxe Harley met radio’s er op en dat jij je meisje mee achterop neemt, dat klinkt wel goed.

Als je dan toch zou moeten kiezen tussen pk’s met twee wielen en pk’s met twee benen, waar ga je dan voor?
Vier benen. Je levert wel in op pk’s, maar je krijgt er wel vier benen voor terug, haha. Het is alleen niet een haalbaar ding voor mij hier. Het liefste zou ik natuurlijk zelf een paard hebben en elke dag rijden. Ik zit er nog wel over na te denken om ergens hier in de buurt een paard te nemen. Hoe vet zou het zijn als ik gewoon mijn boodschappen ga doen te paard, middenin Amsterdam?

Wat vind je eigenlijk van het stereotype rondom mannen en de paardensport?
Paardrijden is in Nederland vooral een dingetje dat paardenmeisjes doen, hè. Je borstelt je paard zeg maar drie en een half uur en gaat dan een halfuur rijden. Ik geloof dat er ook een andere kant aan zit. Een paard is een waanzinnig mooi, prachtig dier en als je daar gewoon goed mee omgaat kan je daar zoveel plezier mee hebben. Je kan je zó sterk voelen op een paard. Als je zo’n waanzinnig dier van 600 à 700 kilo onder je hebt en je kan dat vuur bedwingen, dan is dat een heel mooi ding.

Hier op de redactie van FHM kregen we laatst de vraag voorgeschoteld: wat is eigenlijk mannelijkheid anno 2021? Wat is jouw visie daarop?
Ja, dat is heel saai eigenlijk, wat ik ga zeggen. Dan zou ik een wetenschappelijk antwoord moeten geven. Er is nou eenmaal evolutionair een waanzinnig verschil tussen mannen en vrouwen. Er is een reden waarom jongetjes van vijf met pistolen en zwaardjes gaan spelen, terwijl meisjes van vijf met een kinderwagen gaan lopen. Ik denk dat het best een dingetje is, dat je als man vandaag de dag wordt geboren met een bepaalde last op je schouders dat jij je mannelijkheid moet verdedigen. Het klinkt stom, maar je gaat je bijna schamen voor je mannelijkheid. Dus, wat is mannelijkheid? Precies wat het is. Het is alleen maar jammer dat mensen zich in de maatschappij zo gedistantieerd voelen. Mannen die zich bijvoorbeeld geen man meer voelen, of vrouwen die zich geen vrouw meer voelen. Niemand is meer thuis in z’n eigen lichaam.

Zie jij een overlap tussen mannelijkheid en de echte rock ‘n’ roll?
Nee, vooral de oude rockers waar we naar kijken uit de ‘60s en ‘70s zoals Bowie en de Stones, tja, dat waren al halve nichten. Die deden het met elkaar. Pumping iron, Harley Davidsons en rammen... Tja, het is een spelletje. Ik denk dat mannelijkheid vooral wordt geambieerd door mensen die zich toch niet helemaal zeker voelen in hun eigen mannelijkheid. Dan maar een Harley, dan maar een motor, dan maar vet veel tatoeages, haha.

Hoeveel stereotypes hebben we verder nog waar je stiekem aan voldoet?
Ja, ik noem gewoon mezelf op, haha.

Ondanks al die stereotypes die we kunnen afvinken, was het toch je unieke persoonlijkheid die er voor zorgde dat je ambassadeur werd van whiskymerk The Glenlivet. Waarom hebben ze jou benaderd?
Ik denk dat The Glenlivet en ik een hele goede match zijn, omdat ik van vakmanschap hou. Het proces van een goede single malt is eigenlijk hetzelfde als het proces van een liedje schrijven. Het is honderden jaren oud en je staat op de schouders van je voorgangers. Je probeert jezelf continu te verbeteren, dat is wat het is. Ik hou heel erg van single malt van The Glenlivet en de bloemige, frisse smaken.

Voor mij is een single malt een heel gaaf ding omdat het vooral door veel oudere mensen wordt gedronken. Ik zie het op Twitter ook, dat sommige mensen denken: “Wat, Douwe Bob in een reclame voor The Glenlivet, dat drink ik niet meer!” Dan kijk je naar de foto en zie je vaak een oude, sigaarrokende man van 65. Het is eigenlijk best jammer dat zo’n mooi ambachtelijk product nog niet wordt herkend door mensen van onze leeftijd.

Wanneer smaakt whisky voor jou het lekkerst?
Het ligt er aan hoe je drinkt. Het is een veelzijdigheid. In een bar bestel ik het als mix met een ginger ale en citroen. Ik meng het ook wel eens met een spa rood, zodat je er net het randje af hebt. Ik heb een hele oude open haard thuis, dus dan ga ik lekker whisky proeven voor het vuur.

Dus eigenlijk lijk je dan toch op die man van 65 met sigaar aan de whisky.
Ja, soms ook inderdaad met een sigaar. Dat is één kant van whisky, maar er zijn zoveel meer kanten van whisky.

Heb je dan ook een hele grote verzameling flessen?
Ik heb een heel mooi whiskykabinet gekregen van The Glenlivet die ik ook mee kan nemen als we weer gaan toeren. Die gaat zo de vrachtwagen in en dan kan ik mijn eigen mooie drankjes shaken.

We zijn ondertussen al de hele tijd gefascineerd door je nektattoo. Als we even heel brutaal mogen zijn, hoeveel euro inkt heb je intussen verzameld?
In euro’s... Ik denk dat je wel naar de zeven en een half, tienduizend schiet.

We hadden wel een prijskaartje verwacht, want je ziet er niet uit als iemand die bij Henk op z’n zolderkamertje voor een paar tientjes een tattoo laat zetten.
Doe ik ook wel, haha. Ik doe het soms zelf. Sommige maatjes hebben ook zelf hun namen gezet, zoals Prins en Stijn. Ik vind dat supermooi, want dat zijn de tattoos met de mooiste verhalen.

Heb je er dan ook één waarvan je denkt: Nou, die mag wel een keer gelazerd worden?
Ik ben sowieso tegen tattoos lazeren. Ik kan een blast-over nog wel een keer begrijpen, dat je er gewoon keihard met een zwart vlak overheen gaat. Dat heb ik ook gedaan met eentje. Mijn eerste was een vogel... Die was zo mislukt! Ik kwam bij een shop en zei: “Kan je er nog wat van maken?” Toen zei een Amerikaan: “That would be like polishing a turd.” Toen heeft hij er gewoon keihard een groot maoriplaatje overheen gezet.

Maar lazeren doe je niet.
Nee, tattoos zijn een soort commitment die je maakt. Dat vind ik wel rock ‘n’ roll. Je gaat ervoor op dat moment van je leven. Mensen zeggen vaak: “Straks ben je 80 en dan hangt je lichaam helemaal en heb je overal tattoos.” Dan denk ik: “Ja, en?” Dan laat ik mijn grijze baard staan en rijd ik op mijn motor naar mijn andere maten met tatoeages en grijze baarden. Dan gaan we gewoon cool zijn daar.

Je moet natuurlijk wel eerst jong beginnen.
Ja, ik zie soms gasten van 45 die in vier jaar tijd hun hele lichaam vol inken. Dat is niks voor mij. Het soort tattoos die ik heb, dat is een dagboek. Dat moet je door het hele leven sparen, en aan het eind van de rit heb je een heel verhaal staan.

Wat is het mooiste hoofdstuk dat je op je lichaam hebt staan?
De naam van m’n meisje, laatst: ‘Anouk Elizabeth’. Of deze, ‘mama’, is een speciale voor mij.

Wat gaat 2021 jou nog brengen?
Ja, ik leef per week. Ik weet het niet, weet jij het? Ik ga een mooi album uitbrengen en ik hoop dat ik de pijn van 2020 in 2021 kan zalven bij mensen. Laten we weer en beetje liefde en warmte 2021 in sturen.