Dit is waarom jij het nooit bij één drankje kan houden

Je kent het gevoel. Je neemt een slok van dat eerste biertje of wijntje en het is alsof iemand je hoofd op stil heeft gezet. Alle stress? Weg. Je voelt je relaxed, sociaal en bijna spiritueel verlicht. Dat komt door dopamine, het beloningsstofje in je hersenen dat ook actief wordt als je een like krijgt op Insta of twintig minuten verdwaalt in TikTok. Maar hier komt het venijn: dopamine maakt je hersenen hunkerend. Heb je het eenmaal gevoeld, dan willen je hersenen meer, meer, meer. En voor je het weet ben je drie uur verder met twaalf bier achter de kiezen. En de kans is groot dat je nog steeds niet door heb dat het wel een keer klaar is.

Alsof dopamine nog niet genoeg was, hebben onderzoekers van het Florey Institute in Melbourne ook nog een ander schuldige aangewezen: ghreline. Normaal is dat het hormoon dat je honger regelt (oftewel: het "ik-moet-nu-een-kapsalon-halen"-gevoel), maar ghreline blijkt ook invloed te hebben op je behoefte aan alcohol. Het is dus niet alleen die eerste slok die je de das omdoet. Nee, je hele lichaam gaat in een stand waardoor je niet meer weet waar de ram zit. Je krijgt niet alleen trek in snacks, maar ook gewoon zin in nog een drankje. En dan nog één. En nog één…

Wat deze studie extra juicy maakt: het effect van ghreline lijkt bij vrouwen sterker te zijn. Ja, dames jullie hebben er meer last van. Althans, dat geldt voor vrouwelijke muizen, want daar is het onderzoek op gebaseerd. Zodra ghreline werd geblokkeerd, hadden zij veel minder drang naar alcohol. Bij mannelijke muizen? Geen effect. Geen rem. Geen genade. En ja, daar herkennen wij ons als mannen natuurlijk maar al te goed in. Zodra we eenmaal op gang zijn, zijn we net een stoomtrein zonder eindstation. We blazen gewoon door tot het licht aangaat.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de grootste boosdoener van allemaal: Sociale druk.Niemand wil de saaie zijn die zegt: “Ik drink even niet vanavond.” Want dan ben je ineens de party pooper. De dorpsgek. De Bob met het waterglas. Maar wees eerlijk. Wie lacht er het laatst? Degene die z’n sleutels nog heeft, weet waar z’n jas is gebleven, en niet wakker wordt met een hoofd als gatenkaas omdat de helft van de avond kwijt is.