Curaçao is het meest paradijselijke plekje dat Nederland te bieden heeft

Als we Hato Airport in Willemstad komen uitgelopen valt de drukkende hitte als een warme deken over ons heen. “Poco poco. Chilláááx! Nu moeten jullie allemaal de knop omzetten en in de island vibe komen.” De boodschap wordt gegeven door Camille Kibbelaar, de lokale reisleider van deze trip. De komende dagen zullen we ons onderdompelen in het meest tropische gedeelte van het Koninkrijk der Nederlanden. Het thema is food, want Cura is veel meer dan de kroketten en frikandellen die je vanaf je strandbedje kan bestellen.

Vanaf het vliegveld rijden we direct door naar de eerste stop, want in het bomvolle programma is geen tijd te verliezen. De Swinging Old Lady Brewery bevindt zich pal aan de Koningin Emmabridge, die in de volksmond ook wel de Swinging Old Lady wordt genoemd. Het is een unieke brug die de stadsdelen Punda en Otrobanda met elkaar verbindt. We krijgen direct een paar snacks. Het meest opvallende hapje is de kaasbal. “Als er een feest is op Curaçao dan zijn er kaasballen aanwezig, anders is het geen feest.” Zie het als de bitterbal van het eiland. Net als onze bekende snack, wordt ook deze gereserveerd met mosterd en hij smaakt opperbest. Ondertussen zien we de Pontjesbrug opengaan, wat een kleine happening is.

Met heerlijk Antilliaanse tongval: “Ik zag dat programma en ik dacht ‘deze mensen gaan róóóllen’. Camille giert het uit. Met haar charme, enthousiasme, directheid en aanstekelijke lach is dit een vrouw die je binnen een paar minuten voor zich heeft gewonnen. Na nog een biertje, een kaasbal en een rondleiding door de brouwerij zetten we koers richting ons hotel.

Blijft toch wel bijzonder: je zit 9 uur in een vliegtuig, stapt uit op een tropisch eiland maar het hele verkeersstelsel is identiek aan dat van Nederland. Dezelfde stoplichten, dezelfde verkeersborden, hetzelfde lettertype. Onderweg horen we opeens piepende banden die maar blijven gaan. Op een paar centimeter afstand van de achterbumper van ons busje kijken we in de ogen van de bestuurder van een Mazda MX-5, die zijn cabrio in een gigantische drift heeft gelegd. En dat om half 6 in de middag. Na het meemaken van deze Need For Speed Underground actie kunnen we een harde lach niet onderdrukken. Welkom op Curaçao.

Ons tijdelijke hoofdkwartier tijdens deze trip op Curaçao is het Coral Estate Luxury Resort. Een resort gelegen aan de westkant van Willemstad dat niet zou misstaan als huwelijksreislocatie. Hier heb je alles wat je wenst op een vakantie naar een tropisch eiland: palmbomen, infinity pool, wellnesscentrum, cocktails en een weergaloos strand waar je de zon in de zee ziet zakken. En goede restaurants, want Karakter is een begrip op het eiland. Een geweldige plek waar de romantiek hoogtijdagen viert en met een heerlijke keuken. Must visit voor als je op Curacao bent wat ons betreft. Ondertussen vertelt Camille over de eetcultuur op het eiland: "Alles op Curaçao begint met eten en eindigt met eten. Als mijn kat jarig is vieren wij dat. We zoeken altijd een reden om iets te vieren."

Met een tijdsverschil van zo’n zes uur vroeger, liggen we rond een uurtje of 5 wel echt klaarwakker in ons bed. Zijn we in elk geval op tijd voor de eerste activiteit van de dag, want we gaan een culinaire doch historische stadswandeling door de hoofdstad maken. Dat doen we onder leiding van Clarita. Een 80-jarige kwieke dame die ons bijpraat over haar geliefde Willemstad. Van fantastische muurschilderingen tot het proeven van lokale lekkernijen als cala, een hartige donut die het best te vergelijken valt met een pittige versie van het cakeje Madeleine. “Op Curaçao zul je niet doodgaan van de honger”, horen we Clarita zeggen. Mochten we nog twijfelen, dan is die bij deze weggenomen.

We lopen verder langs een plek waar de letter D U S H I pontificaal zijn neergezet. Clarita leert ons dat ‘dushi’ wordt gebruikt voor alles wat lekker is. Als we langs de vlag van Curaçao lopen strooit ze ook met kennis “Blauw staat voor de zee en de lucht, geel voor de zon en de twee sterren staan voor Curaçao en Klein Curaçao” en we vernemen dat de voormalige van der Valk-flat in Willemstad gesloopt gaat worden. “Eindelijk, want wat een vreselijk gebouw is dat”, luidt het niet misverstane commentaar van de 80-jarige toerleider. Geweldige vrouw die elk weekend in een 4x4's de natuur ingaat, ze rijdt zelf, om de plastic op te ruimen. Als wij zo 80 kunnen worden, dan tekenen we direct.

We lopen langs de Floating Market, waar we zien hoe een verkoper zijn rug krabt met een banaan. Wel een plek waar je zeker even langs moet gaan, want hier kun je vers fruit halen. De gouden tip die we hier meenemen: koop altijd een lelijke passievrucht, want die zijn het meest rijp en dus het lekkerst. Na een kokosnoot en bij een kraampje verderop nog wat authentiek snoep te hebben geproefd, gaan we weer eens eten. Dat doen we bij Plasa Bieu, een oude markthal waar je kunt kiezen uit verschillende streetfoodkraampjes die lokale specialiteiten bereiden. Een plek waar toeristen en locals samenkomen om te genieten van de beste lokale specialiteiten. Top om effe een goede lunch te pakken en betaalbaar bovendien, want voor een tientje pp kun je de hele tafel vol zetten.

Snel door naar de volgende activiteit. Wat is het meest Curaçaose drankje dat je kent? Juist ja, Blue Curaçao! Welke nineties kid heeft er geen indrinkpartijtje mee gehad. Landhuis Cobolobo is de thuisbasis van de beroemde likeur, waar je een rondleiding door de fabriek krijgt en mee wordt genomen in het ambachtelijke proces van ‘t fabriceren van de drank.

Het is de enige likeur die nog op Cura wordt gemaakt en je kan er tal van kleurrijke cocktails mee maken. Van een Blue Margarita tot een Blue Lagoon tot een Blue Daiquiri. Je kan het zo gek niet bedenken of je kan er een vrolijk ogende cocktail mee fabriceren. Spoiler: Blue Curacao is eigenlijk gewoon transparant, maar de kleur blauw wordt als kleurstof toegevoegd om het drankje aantrekkelijker te maken. Je hebt het niet van ons.

Lichtelijk beneveld worden we richting Coral Estate Resort gereden voor een powernap op een strandbedje. Maar niet voor lang, want er staat een restaurantbezoek op het programma. Daarvoor rijden we naar Pietermaai. Vroeger een buurt waar de naalden op de grond lagen, maar zoals in zoveel steden zijn de slechte wijken van vroeger de hippe wijken van nu. Tegenwoordig is het een buurt vol leuke boutique hotels en heerlijke restaurants. Wij gaan eten bij Rozendaels. Een mooi, sfeervol verlicht restaurant waar je lekker in de tuin kunt zitten. Een heerlijke kaart ook, want hier willen we alles wel bestellen. Na zo ongeveer de hele menukaart te hebben geproefd, ploffen we bijna uit elkaar. “Mi sanka ta jin”, puft Camille naast ons. Wat? “M’n bil is vóóóllll”. “Als je wil benadrukken dat je echt lekker hebt gegeten en vol zit, dan zeg je dat.”

Na in een heerlijke foodcoma te hebben gelegen, ontwaken we voor een nieuw dagprogramma. Om te beginnen gaan we ontbijten bij Serka Tanchi. Een plek waar je een huis binnenstapt om te eten in een huiskamer. “We willen hier een gevoel van thuis creëren, vandaar hebben we gekozen voor dit concept”, zegt de vriendelijke vrouwelijke eigenaar. Van omeletten tot sandwiches met zalm en van een broodje kroket tot een uitsmijter, hier zit je goed voor een ontbijt/lunch/brunch.

Na een club sandwich achterover te hebben geslagen, vertrekken we naar Den Paradera, een kruidentuin van Dinah Veeris.

We zijn op Curaçao, de thermometer geeft 35 graden aan en Nederland staat op het punt om aan een EK-wedstrijd te beginnen. Heb je dan zin om door een kruidentuin te lopen? Het antwoord laat zich raden. We voelen ons een beetje als een klein jongetje dat verplicht met z’n ouders mee naar een meubelboulevard moet op zaterdagmiddag. We krijgen uitleg over de werking van verschillende plantjes en vangen iets op over hoe cactussoep wordt gemaakt, maar we zijn toch vooral bezig om met een erbarmelijke WiFi-connectie een tussenstand los te peuteren. Toch wordt onze aandacht gewekt.

Shastri Moesker is de naam van onze gastheer en hij blijkt niet alleen kennis te hebben van plantjes, maar ook zijn roeping als comedian te hebben gemist. Na een heerlijk verhaal over de eerste keer leguaan at, heeft hij onze volledige aandacht gewonnen en hangen we aan de lippen van de beste man. “Dit is typisch zo’n activiteit waarvan een vrouw zegt dat ze hier naartoe wil en de man dan mee moet. Daarom probeer ik de verhalen zo leuk mogelijk te maken zodat de man naderhand ook zegt ‘dit was een leuke rondleiding’.

In die missie is hij met vlag en wimpel geslaagd. Wat een heerlijke entertainer. Kom dus vooral een keer van je strandbedje af en ga mee met je vrouw, want meneer Moesker maakt de tocht dubbel en dwars waard. Kun je gelijk wat magische spulletjes meenemen die al je slaapkamerproblemen oplossen.

Soms ontmoet je mensen en dan denk je ‘Ja, jullie hebben het goed bekeken in het leven’. Hilde en Norbert van Maxie Sailing zijn zo’n stel. “Zeven jaar geleden zijn we naar hier naartoe verhuisd. We hadden behoefte aan iets nieuws en haalden geen voldoening meer uit het leven in Nederland. Dus hebben we het bos ingeruild voor de zee”, zegt Hilde. Ze kochten een zeilboot en vertrokken naar Curaçao. “We zijn hier naartoe gegaan voor het klimaat. Norbert heeft hier jaren geleden gewerkt en dat was hem goed bevallen. Dat ervaren we nu ook. De mensen zijn veel aardiger dan in Nederland, er hangt een fijne energie en de sfeer op het eiland is superrelaxed en laidback.”

Zo kun je diverse boottochten met hun boeken. Hilde is van de gastvrijheid en regelt de hapjes en drankjes, Norbert ontfermt zich over alles rondom de boot. Met z’n strak geschoren kop, spiegelende Oakley bril op z’n neus en pezige doch gespierde lichaam, zijn we niet verbaasd als we horen dat Norbert vroeger bij de marine heeft gewerkt. Beetje varen, beetje borrelen, beetje zwemmen; je zou bijna vergeten dat we hier aan het werk zijn. We filosoferen verder over een bestaan als digital nomad, want je kan hier zes maanden verblijven op een visum, wat het tot een ideale bestemming maakt om de Hollandse winter een keer te ontvluchten.

Het is een beetje zonde om naar Curaçao te vliegen voor een paar dagen, dus plakken we er nog een paar dagen aan vast. Terwijl we op zo'n strandbedje liggen, de sunset voor ons de hemel oranje kleurt en de emotionele tunes van Moby door onze AirPods klinken, mijmeren we over het leven op Cura. Je wordt instant vrolijk van de mensen, de geschiedenis is interessant, de cultuur rijk, de ansichtkaartwaardige stranden zijn betoverend en ook op culinair gebied heeft het zich bewezen als regelrechte topbestemming.

Wij laten ons vanzelfsprekend met groot plezier invliegen naar Curaçao om een programma af te draaien waarbij we onze bil vol eten, maar in de dagen daarna komt het eiland optimaal tot z'n recht. Autootje huren, raampje open, muziek uit de speakers, de wind door je haar, beetje naar strandjes cruisen, Brasa biertje scoren aan de bar, dutje doen op je strandbedje, even zwemmen, lunchen, boek lezen op het strand, zonsondergang checken, nog een biertje drinken en dan bedenken wat en waar je 's avonds gaat eten. Dat is het leven.

Je stapt niet negen uur het vliegtuig in omdat je de kaasballen wil proeven, door een kruidentuin te struinen of om een cocktailworkshop te krijgen in de lokale likeurfabriek, maar omdat je dat schijtweer in Nederland zat bent en een godsgruwelijke behoefte hebt aan 30 graden en zon. Dat is het grootste unique selling point dat het eiland te bieden heeft. Of je nou student bent die een stage zoekt, als pensionado wil overwinteren of gewoon een chille vakantie wilt, in Curaçao ligt er een absolute droombestemming op je te wachten.

Meer info over een reis naar Curaçao? Ga naar curacao.com. 
Meer zien van onze trip? Check hier ons Instagram Story verslag.

Je zoekt een plek waar jij onbekommerd van je vakantie kan genieten? Coral Estate Luxury Resort got your back. Prachtige appartementjes waarin je vanaf je balkon de zon in de zee ziet zakken, lekkere restaurants (Karakter & pizzeria), een duikschool, een wellness voor massage en een schitterend strand. Het is wel op twintig minuten rijden van Willemstad, dus je hebt wel een autootje nodig. Sowieso leuk, want dan zie je nog eens wat van het eiland. Meer info? Check de website van Coral Estate Luxury Resort.

De vluchttijd van Nederland naar Curaçao bedraagt zo’n 9 a 10 uur, afhankelijk of je wind mee hebt of niet. Vliegtuigmaatschappij TUI vliegt zeven dagen per week van Schiphol Airport naar Hato Airport. En ook weer terug, dus dat is wel prettig. Meer info vind je op tui.nl.

Waar moet je eten op het eiland? Wij hebben een lekker lijstje voor je in petto! Kijk hier naar de beste restaurant tips op Curaçao.

We zagen ze voorbij scheuren hoor, een colonne aan buggy's. Wij hebben deze activiteit dus niet gedaan, maar dit lijkt ons bijzonder vet. Google op Buggy Tour Curacao en je vindt genoeg aanbieders.

Even wat actiefs doen? Beklim de Christoffelberg. We zouden dit niet midden op de dag doen, want veel te warm, maar de zon zien opkomen vanaf deze berg? Dat zijn momenten creëren.

Met meer dan 65 duiklocaties is Curaçao een van de beste duikplekken in het Caribisch gebied om de onderwaterwereld te verkennen. Voor de mensen die het voor eerst gaan: Scuba Do bij Jan Thiel is een goede duikschool, waar je van het strand zo de zee in wandelt.

Het schijnt dat vroeger de huizen en gebouwen op Cura allemaal wit gekleurd waren. Daar heeft de zittende gouverneur een stokje voor gestoken, nadat hij de opdracht gaf om de gebouwen en huizen in een andere kleur te schilderen, omdat wit reflecterend is en daarom slecht voor je ogen.

Er is geen land ter wereld dat meer MLB-spelers per hoofd van de bevolking voortbrengt, als Curaçao. Sinds 1989 zijn er 16 MLB-spelers geproduceerd op een bevolking van 160.000 inwoners. Indrukwekkende statistiek. Check vooral de documentaire Homerun Curaçao van filmmaker Safi Graauw, die onderzoekt waarom het eiland hofleverancier is van de Major League Baseball.

Met een gemiddelde temperatuur van 30 graden is het altijd goed toeven op het eiland. De laagste temperatuur ooit gemeten op Curaçao was op 19 januari 2014. Op deze ijzingwekkende winterse dag stond het kwik op een schamele temperatuur van 19,7 graden.