DJ Talk met Eelke Kleijn over de beste dansvloer ter wereld, nachten doorhalen en z'n nieuwe album

Yo Eelke, alles goed?
Ja, gaat goed. Vooral in deze tijd heb ik niets te klagen.

Goed om te horen! Om er maar gelijk in te klappen: wat is volgens jou de beste danstrack aller tijden?
Dat is een goeie vraag! Er zijn heel veel nummers die kans maken, omdat elk nummer lekker is op een ander moment. Als ik één nummer moet noemen. Tja, dan wordt dat Tiësto met de plaat Silence (origineel van Delirium) uit 1999. Daar heb ik persoonlijk de mooiste herinneringen aan. Toen ik net ging stappen hoorde ik het nummer op de keiharde boksen van Elements in Ahoy. Daar stond toen 5000 man te feesten op deze heerlijke plaat. Ik weet nog toen ik het Ahoy verliet dat iedere kickdrum een donderslag was. Dat vergeet ik nooit meer. Deze plaat was echt z'n tijd vooruit.

Waar komt de liefde van muziek vandaan?
Dat heb ik altijd al gehad. Toen ik een jaar of zeven was begon ik al met het maken van kleine mixtape’s. Dan pakte ik nummers van de radio en plakte ik dat achterelkaar. Zo ontstond dan mijn eigen toffe mixtape. Destijds bespeelde ik nog geen instrument. Totdat ik een keer een instrument pakte. Mijn muziekleraar van de eerste zei: “Jij kan best goed een instrument bespelen voor iemand die nog nooit een instrument heeft aangeraakt!” Na flink veel zeuren bij mijn ouders kwam na een paar maanden een piano in huis. Sindsdien is het balletje gaan rollen.

En ging jij toen naar een muziekschool?
Uhh, ik heb mij aangemeld voor het conservatorium, maar daar werd ik geweigerd. Toen dacht ik bij mijzelf: ik ga een jaar werken en keihard oefenen om het jaar daarna weer te proberen. Het grappig is dus dat ik het nooit meer heb geprobeerd. Ik heb het allemaal zelf geleerd. Toch mis ik soms wel bepaalde technieken die ik daar geleerd zou hebben.

Hoe wist je het voor mekaar te krijgen om een carrière als deze te bouwen?
Het is begonnen in mijn 18^delevensjaar. Ik ging op stap naar De Marktkantine en ontmoette daar een gozer. Later ben ik met deze knaap allerlei muziek gaan maken onder de naam Midor. Rond die tijd is mijn eerste plaat uitgekomen. Dat was toen nog echt ‘dertien in een dozijn’ muziek. Het waren platen die werden gedraaid door Armin en Tiësto. Toch raakte ik de muziek een beetje zat en ben ik in 2005 onder mijn eigen naam verder gegaan. In het begin deed ik alles zelf qua demo’s sturen. Ik werd vaak afgewezen, tot het uiteindelijk echt goed ging lopen.

Hoe voelt het moment dat je de beat laat oplopen tot het moment van de climax?
Dat is heel gaaf. Na al die jaren geeft het nog steeds kippenvel. Het is al helemaal prachtig als het gaat om een plaat die je zelf geproduceerd hebt. Ik vind dat ook het belangrijkst, want als je niet de reactie krijgt die je verwacht, dan geeft mij dat een hele bittere nasmaak. Ik duik dan vaak terug de studio in. Het is letterlijk verslavend om te proberen om het beste te produceren.

Wat is voor jou de beste dansvloer ter wereld?
Die vind je in Buenos Aires, Argentinië. Ze gaan daar helemaal op in de muziek. Op een gemiddelde clubavond komen daar 10.000 tot soms wel 20.000 mensen op af. Ze hebben daar ook een 30 jaar lange geschiedenis met elektronische muziek. Een mooi voorbeeld: ze zeiden tegen mij dat ik op peak time stond... Kreeg ik ineens de sheet waarop stond dat ik tussen 4 en 8 uur ’s ochtends moest draaien. Toen vroeg ik mij af: 'Ja hallo dit is geen peak-time'. Maar, dat is blijkbaar daar normaal. Je begint daar ook pas om half 3 in de avond. Fantastisch!

En de meest legendarisch party night?
Hiervoor ga ik naar een ander land. Dat is Canada met de club genaamd Stereo. Dat is een van de vetste clubs ter wereld. Ze hebben daar een custom geluidssysteem gebouwd. De speakers zijn zo groot, hè. Je moet dan uit gaan van 3 bij 4 á 5 meter. En al deze boksen hangen op vier verschillende punten en ze staan allemaal op de dansvloer gericht. Ze laten deze middelgrote club nooit helemaal vollopen. Dus 700 man is voor hun uitverkocht, dan heeft iedereen nog de ruimte om te dansen. Ik draaide daar al mijn all-nighters. Voor mij is dit een van de meest legendarische avonden.

Je hebt een nieuw album uit. Waarin onderscheidt dit album zich van al je andere albums?
Het is een stap vooruit in mijn muzikale ontwikkeling. Normaal gesproken ben ik met een album een jaar of twee, drie bezig. Dit album heeft me 1,5 jaar gekost. Voor mij persoonlijk is het altijd een muzikale reflectie van die periode. Waar mijn vorige album iets organischer klonk (omdat ik toen daarmee experimenteerde) leunt dit sterk richting de synthesizers, met een jaren 80 knipoog. Dat is waar ik nu geïnspireerd van raak. Ik blijf me altijd vernieuwen en dat ga je terug horen in dit nieuwe album.

Wat is het langst aantal uur dat je wakker bent geweest?
Dat valt eigenlijk wel mee. Dat zal rond de dertig uur liggen. Ik was toen aan het reizen. Ik weet niet meer welke trip dat was, maar ik reis soms zo lang dat je bezig blijft. Wanneer ik dan aankom in mijn hotel, had ik meestal nog een half uurtje voordat ik op moest. Ja, dat waren wel echt pittige weekenden. Ik kan redelijk goed tegen het lang wakker zijn, maar uiteindelijk wil ik gewoon slapen en dan slaap ik twee uur. Vervolgens kan ik dan weer een hele dag door.

Hebben de weinig slaapuren effect op je gigs?
Meestal niet. Je krijgt namelijk genoeg energie van het draaien. Zelf vind ik het wel schandalig als je staat te draaien en je moet gapen. Dat gebeurde wel eens. Vandaar dat ik mijn vluchten nu zo plan, dat ik minimaal een aantal uur kan slapen. Anders is het niet te doen.

Op welk festival wil jij nog een keer draaien?
Eerst was het altijd Burning Man. Gelukkig ben ik daar in 2018 al geweest. Dus voor mij is het nu Coachella! Dat is hét Lowlands van Amerika. Althans zo zie ik het. Daar wil ik heel graag met mijn live-set staan en niet mijn dj-set. Bij Coachella draait het meer om het livemuziek. Dus daar wil ik heel graag mijn kunstjes laten zien.

Nog even over je nieuwe album. ‘The Magician’ is een single van 'Oscillations', hoe is 'ie tot stand gekomen?
The Magician heeft een rode draad en dat is de bassline. Dat is een trucje dat wordt gebruikt door oudere muzikanten. Ik wilde eigenlijk al een tijdje iets in deze trant maken, maar het moest dan wel moderner. De geluiden die ik gebruikt hebt worden meestal statisch gebruikt en ik verwerk ze net wat anders. Uiteindelijk was deze plaat binnen no time af. In plaats van 100 sporen door mijn track te laten lopen, heb ik bij deze track alles heel minimalistisch gehouden.

Meer interviews met legendes? Lees hier onze artikelen met