Column: De échte borst is terug

Staat het in de krant, is het waar: ‘doodgewone’ borsten zijn weer helemaal de shit in Hollywood. Dit in tegenstelling tot de immer pronte siliconenborsten, die de zwaartekracht achteloos teisteren, tepels up-pushen tot aan de hemel, en er veelal uitzien alsof men met geweld een tennis-, voet- of basketbal onder de arme, opgerekte huid van de borstkas van het slachtoffer heeft ingebracht.

Je hoort wel: ik ben niet zo’n fan van borstimplantaten en -vergrotingen. Meestal vindt men dat vreemd, omdat ik immers werkzaam was voor de Playboy, en daar staan toch juist alleen maar van die heerlijke plastic joekels in? En mannen houden toch heel erg van borsten als watermeloenen, liefst op een vrouw die er verder uitziet alsof ze juist een lange voettocht door de woestijn heeft en nog slechts uit vel en botten bestaat?

Nee, nee, nee!

Een echte man houdt niet van siliconenborsten. Omdat een echte man niet wil dat zijn geliefde zichzelf verminkt om te voldoen aan een of ander schoon- en geilheidsideaal. Omdat negen van de tien boob-jobs er uitzien alsof dokter Frankenstein zich op de ochtend na de nacht met 24 bier en een lijntje coke met een bot mes aan je meisje heeft vergrepen. Omdat te grote borsten op te kleine vrouwen haar complete fysiek uit hun verband rukken. Omdat kleine tietjes ook prachtig zijn. En omdat je toch verdomme niet op een paar tieten valt, maar op een méns!

Okee, dat laatste is niet misschien helemaal waar.

Anyway. Natuurlijke borsten zijn prachtig, of niet, maar dat is nog geen reden om er het mes in te zetten. Ik heb in mijn lange carriere als borstenkoning welgeteld twee vrouwen gekend die goede reden hadden iets aan hun borsten te laten doen. Eén: mijn collega S., een frêle juffrouw van Indonesische komaf, 100% vrouw, maar precies 0% borst, en daar leed zij onder. Op haar veertigste trakteerde ze zichzelf op een lieflijk cupje A, je zou kunnen zeggen: de borsten die ze van nature had moeten krijgen. En nooit meer heb ik een vrouw zo blij gezien. Ze stonden ook beeldig – ik mocht even kijken.

De tweede was een gelegenheidsmodel dat was vergeten te melden dat zij moeder was van twee kinderen, die tijdens de borstvoeding haar complete boezem hadden leeggezogen, zodat er twee friteszakjes waren overgebleven, met de tepels aan de punt, die lusteloos op haar borstkas hingen. Van haar had ik het kunnen begrijpen als ze zei: ‘Dokter, maak mij mij weer als ik was, want die k*tkinderen hebben mij verminkt’.

Tegenover deze twee gevallen staat een eindeloze processie aan zin- en nodeloze zelfmutilatie, waarvan ik vele horror-voorbeelden heb mogen aanschouwen bij castings voor naaktreportages. De dames die daar hun buitenmaat nep-borsten trots aan de camera kwamen tonen, verkeerden zonder uitzondering in de veronderstelling dat ze zo precies voldeden aan ‘wat mannen mooi vinden’. Ik had niet het hart hen te vertellen dat ze alleen maar voldeden aan wat zij elkaar wijsmaakten dat mannen mooi vinden. En dat mannen, normale mannen, over het algemeen eerder vallen op puur natuur, ook met ‘doodgewone’ borsten. Want zo is het wel.

Ben je namelijk een man die zijn vrouw een trauma en een borstvergroting aanpraat, dan ben je een lul – of iemand die al zo is geperverteerd door siliconen-porno dat je ware schoonheid nog niet zou herkennen als je er over struikelde. En ben je een (meelezende) vrouw met een man die je twee voorzet-joekels probeert aan te praten: dat is een lul die jou beschouwt als opblaaspop. Maak dat je wegkomt!

Terug naar de Volkskrant van 27 november, want die was het, en het verhaal ‘Borstgeroffel’ van Loes Reijmer over de comeback van de natuurlijke borst op tv. Het schijnt dat er een voorzichtige kentering gaande is, van het gratuite plastic glamour-naakt dat we krijgen voorgeschoteld in series als Games of Thrones (zijn de borsten van Emilia Clarke chirurgisch ‘enhanced‘? Nee toch?) naar natuurlijke borsten in series als The Deuce (Maggie Gyllenhaal) en Girls (Lena Durham).

In het artikel wordt deze tendens luidop en terecht toegejuicht, en toegeschreven aan het feit dat men tegenwoordig steeds meer vrouwelijke schrijvers ziet in Hollywood, die zelf borsten hebben, en er dus méér en andere associaties mee hebben dan ‘instrument om mannen op te winden’. Die hun borsten een doodgewoon onderdeel van hun lichaam vinden, die je dus bijvoorbeeld ook achteloos in je eigen huis kunt ontbloten, als je daar zin in hebt. Die er niet per se hoeven uit te zien als pronte heuvels die onder alle omstandigheden stormvast tegen het lijf zitten geplakt, de tepels onwrikbaar naar het noorden gemikt.

Die ook gezellig los mogen schommelen onder een oud t-shirt, in plaats van achter de baleinen en de tepelplettende voorgevormde cups van de hedendaagse pantser-bh. Die weer gewoon borsten mogen zijn, zoals borsten zijn bedoeld, veelvormige vetbulten met melkklieren, een schalkse wiebelnatuur en een onweerstaanbare, meestal onschuldige aantrekkingskracht op de mannen der schepping, wij, om precies te zijn, die wel kunnen huilen bij hun aanblik, van vreugde en ontroering! Wij Meneren juichen dus bij deze officieel de terugkeer van de echte, natuurlijke borst toe met een machtig hoera! We kunnen niet wachten tot de doorgefokte sixpack ook tot het verleden behoort!

Tekst: Jan Heemskerk Foto: GQ

Hieronder nog wat gezellige gifjes over dit zachte onderwerp:

https://giphy.com/gifs/jumping-rope-dazzling-MiEhS8S20SQUg

https://giphy.com/gifs/time-bring-haaaaaaaaaaaate-MYwekYh3UIHGE

https://giphy.com/gifs/time-friday-thread-Gxk0jI06myhpu

https://giphy.com/gifs/move-bomb-12WgrmWEDsKN7q

https://giphy.com/gifs/friday-thread-oDDEfZkth8Xe0

https://giphy.com/gifs/fox-megan-BdEnWzJzKg4hi

https://giphy.com/gifs/things-bounce-thursday-fq6JkAvMG5S8

https://giphy.com/gifs/emily-ratajkowski-bikini-WGSTy4Qe132Mw

https://giphy.com/gifs/katy-perry-enjoyment-RZFkKFoOutHBC

https://giphy.com/gifs/sexy-bar-refaeli-yYwOJq7W6i7aE

https://giphy.com/gifs/UGa2YVLoSsQ1O