We spraken Germaine de Randamie over haar UFC-titelgevecht tegen Holly Holm

Hé Germaine! Leuk dat we je even kunnen spreken. Vanavond staat Holly Holm op het menu. Heb je er zin in?
Ik heb honger! Ik heb er onwijs veel zin in. I’m ready. Kom maar op.

Jaaa, zeker. Buiten het feit dat er historie wordt geschreven met het eerste vrouwelijke vedergewicht titel doet dit heel veel voor mij. De laatste keer in Rotterdam heb ik gezegd dat ik er alles aan zal doen om die belt naar Nederland te halen. This is my only chance. Het is nu of nooit.

De beste vrouw van de avond gaat winnen. Dat is een ding dat zeker is. Ik doe nooit aan voorspellingen, dat is misschien een beetje saai. Maar ik kom naar New York om er een echte knalpartij van te maken. Ik ga haar proberen naar het midden van de ring te lokken en dan ga ik er keihard voor vechten. Het wordt geweldig.

Weet ik niet. Ik kijk nooit naar beelden van mijn tegenstanders. Mijn trainers doen dat en zij vertellen me waar ik op moet letten. Ik wil haar in elk geval mijn wil opleggen, plezier maken en genieten. Het moet gewoon gebeuren.

Ik heb keihard getraind, maar ik werk ook nog gewoon full time. Ik ben politieagente in opleiding. Ik heb een hekel aan geweld. Voor mij is vechtsport niet alleen geweld. Het is art. It’s a way of living. Ik heb gewerkt, hard getraind, rust gehouden. Ik voel me goed, ben sterk en heb er gewoon zó veel zin in. Ik ga van ieder moment genieten en de hele ervaring omarmen. Van de reis ernaartoe totdat ik weer vertrek.

We maken grappen en houden het zo luchtig mogelijk. Je kan je wel heel druk maken over dingen waar je geen controle over heb, maar daar schiet ik niks mee op en het kost enorm veel energie.

Kun je ons eens meenemen van de kleedkamer naar de ring…
Ik heb een hekel aan wachten. Ik wil altijd op z’n boeren Hollands zo snel mogelijk knokken. De laatste paar minuten voor een wedstrijd dan bid ik altijd. Dan vraag ik nooit om de winst, maar dat zowel mijn tegenstander als ik weer gezond uit de ring komen. Ik wil niemand permanent schade toebrengen. Dan doe ik nog een schietgebedje, gaat het verstand op nul en loop ik richting de ring. Als ik richting de ring loop dan denk ik altijd ‘Waar ben ik aan begonnen, dit wil ik helemaal niet’. Dan gaat die bouwlamp aan en dan begint het. Als ik terugloop denk ik altijd: heb ik me hier nou zo druk om gemaakt?

Met welk nummer kom je straks op? Een hardstyle nummer: Detox ft. Lange Frans - Het Land Van

. Ahoy klapte uit z’n voegen toen ik daarmee opkwam, dus dat gaan we gewoon weer doen. De Amerikanen verstaan er niks van, maar dat maakt niks uit.

MMA is een tricky sport. De handschoenen zijn zo klein, één klap is fataal. Als je op de grond komt en je draait je heup een centimeter de verkeerde kant op kun je in submission terechtkomen en verliezen. Je moet 25 minuten lang opperste concentratie houden. Tunnelvisie. Dat is best lastig kan ik je vertellen. Natuurlijk maak je soms wel eens een foutje. Maar zo lang ik uit die kooi loop en weet dat ik mijn ziel en zaligheid erin heb gestopt, keihard getraind, alles heb gegeven en toch verlies dan heb ik er vrede mee.

Ik geloof niet in verliezen. Ik geloof in leren. It’s take a lot of balls om uit die tunnel te lopen en in die kooi te gaan staan. Iedereen die dat doet is voor mij al een winnaar. Daar heb ik enorm veel respect voor. Je wint altijd als je daar gaat staan. Je leert van alle ervaringen en alle mooie momenten. Het is het belangrijkste dat je dat onthoudt en daarvan leert.

Een hoop. Ik doe het niet voor het geld. 14 februari word ik gewoon weer verwacht op m’n werk. Ik ben Germaine en blijf Germaine. Met UFC belt of niet. Toen ik vroeger een klein meisje was zei ik tegen mijn moeder: als ik later groot ben ga ik voor jou zorgen. Na 11 februari kan ik voor mijn moeder zorgen en hoeft zij nooit meer te werken. Dat maakt het voor mij de moeite waard. Daarvoor kom ik iedere ochtend mijn bed uit om te trainen en af te zien.

Wat is jouw sterkste punt in het vechten?
Ik ben mentaal heel sterk. Ik ben een knokker. Ik ben een vechter. Niet bang om neer geslagen te worden. Ik durf risico te nemen. Ik kom om het publiek een geweldige avond te bezorgen.

Ramon Dekkers. Hij is helaas een aantal jaar geleden overleden. Zo’n karakterknokker. Explosief, snel en keihard. Hij ging niemand uit de weg. Ik heb de eer gehad om met hem te mogen trainen. Hij was en is nog altijd mijn voorbeeld.

Ik ben een chocolade junkie en het gevecht is in New York. Na het gevecht ga ik als eerst chocolade eten. De dag na het gevecht vlieg ik alweer terug naar Nederland. Zodra ik weer hier ben ga ik naar Woerden, want daar hebben ze de allerlekkerste spare-ribs. Daar kijk ik nu al naar uit.

Ja dat ben ik. Ik ben z’n nichtje. Hij is mijn neef. Heel grappig. We zien elkaar alleen bijna nooit. Hebben het allebei heel druk natuurlijk. Nee, ik ben ook nog nooit naar een concert van hem geweest. Ik hou van harstyle weet je nog, haha. Maar hiphop vind ik ook leuk hoor, maar je maakt mij ook blij met een avondje Guus Meeuwis.

Het klinkt hard, maar ik nader ook het einde van mijn loopbaan. Mijn dagen zijn limited in het vechten. Aankomende maand ben ik 18 jaar actief op het allerhoogste niveau. Ik heb zo’n mooie carrière gehad. Hoogtepunten, dieptepunten. Toen ik de UFC inging had ik twee doelen: een bonus pakken en voor een titel vechten. Die twee doelen heb ik straks allebei bereikt.