We beleefden een top weekend met een voetbalreis naar Engeland

Als het goed is heb je aardig wat op je bucketlist staan. Parachutespringen, een dikke wagen kopen, elk continent bezoeken, in een privéjet vliegen en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Wij mogen er dankzij DFDS in ieder geval eentje van ons lijstje afstrepen. Ze nodigden ons uit om een toffe Premier League voetbalreis mee te maken. Je begrijpt wel dat wij daar natuurlijk geen nee tegen zeggen. 

De reis duurt ongeveer vier dagen en je kunt naar wedstrijden van Middlesbrough, Newcastle en Sunderland. Wij kozen voor de eerste, aangezien ze tegen topclub Chelsea speelden. Bij het Victoria Hotel, tegenover Amsterdam Centraal, staat de bus die ons naar IJmuiden brengt. Zo te zien, maar vooral te horen, hebben de Engelse toeristen een hele goede dag gehad in onze hoofdstad. Ondanks dat we een aardig woordje Engels spreken, kunnen we er geen chocolade van maken wat ze allemaal uitkramen.

Chillen op het schip
Op de boot verveel je je geen moment. Er zijn vier restaurants, evenveel bars en nog allerlei andere dingen aan boord waar je je mee kunt vermaken. Als je nog wat vergeten bent, kun je ook altijd nog je slag slaan in de shops aan boord. Voor een goede fles whiskey bijvoorbeeld.

Nadat we een malse steak en sublieme spareribs achter de kiezen hebben bij Explorers Steakhouse, ontdekken we wat de KING allemaal nog meer te bieden heeft. Na wat gamegeweld in de arcadehal en onze gokbehoefte te hebben voldaan bij de fruitautomaten, nemen we plaats in de Columbus Bar. We twijfelen nog even om Suicide Squad te bekijken in de bioscoop aan boord, maar de bar roept ons. We nemen plaats in de hoek van de bar waardoor we een prima overzicht hebben.

Geld moet rollen bij het gok gedeelte van het schip.

Een eindje verderop zitten wat oude Engelse mannen die er aanzienlijk langer zitten dan wij. Ze beginnen wat te flirten met de, voor hun, veel te jonge dames naast ze. Als één van de dames opstaat om een dansje te wagen, lijkt het alsof we al in het voetbalstadion zitten. Luid gejuich klinkt van de grijze squad, die stuk voor stuk aan een Guiness pilsje lurkt.

Afgezien van alle toffe dingen aan boord, is het ook heel nice om buiten op het dek te chillen. Ondanks de kou en regen is het best bijzonder om op het dek te staan als je op open zee vaart. Aan de golven moet je wel even wennen, maar zolang je niet zeeziek wordt is er verder niets aan de hand. Nadat ons alcoholpromillage de juiste hoogte heeft bereikt, zoeken we onze hut op om ook de bedden eens te testen. Om de volgende nacht wakker te worden in Engeland.

Matchday
De volgende ochtend komen we aan in Newcastle om vervolgens met de bus naar het hotel te gaan. Alles is tot in de puntjes geregeld want een uur nadat we aankomen in het hotel, staat de bus alweer klaar om richting Middlesbrough te rijden voor de voetbalwedstrijd. Tijdens de reis van een klein uurtje zie je het typische Engeland. Uitgestreken groene velden met de doorsnee Engelse huisjes, met uiteindelijk Riverside Stadium in ons blikveld.

Waanzinnig stadion van Middlesbrough.

Hoe dichter we bij het stadion komen, hoe heftiger het kippenvel over onze armen kruipt. Eenmaal uit de bus zitten we middenin de wereld van Middlesbrough. Doordat we verkeerd lopen, staan we zelfs nog even op een plek waar menig supporter waarschijnlijk jaloers op is. We komen namelijk bij de hoofdingang terecht waar de spelersbussen parkeren en de spelers naar binnen lopen. We worden ontvangen door twee bloedmooie dames die zich, helaas voor ons, goed hadden beschermd tegen de kou. Even later staan we op nog geen twee meter afstand van sterspeler Calum Chambers, die Boro huurt van de Londense topclub Arsenal.

Hoe kunnen we onze wachttijd beter besteden dan een goede Engelse pint te halen? We hebben zelfs tijd om nog een tweede te nemen, maar dan staan we toch wel te trappelen om eindelijk de tribune op te gaan. We zitten zo ongeveer op het veld waardoor je de spelers af en toe recht in hun gezicht kijkt. Toppers als Hazard, Diego Costa en Thiago op een paar meter afstand. Als dat je al geen kippenvel bezorgt, regelen de supporters dat wel. De Chelsea-supporters gaan helemaal lijp, maar dat is nog niks vergeleken met de aanhang van Middlesbrough. Wel een beetje oneerlijk om te vergelijken natuurlijk, aangezien ze thuis spelen.

Dit is hoe voetbal bedoeld is, hoe het moet zijn. Hoog tempo en vechten voor elke bal. Met de aanhang die hun kelen schor schreeuwt om de ploeg naar de overwinning te helpen: “Come on Boro!”. Ook al hebben we van tevoren totaal geen favoriet, bij elke kans van Middlesbrough schieten we toch omhoog uit onze stoel. Verrassend genoeg gebeurt dat nog vaak genoeg en weet Boro het The Blues nog aardig lastig te maken. Ook leuk om toch nog een Nederlander in actie te zien. Marten de Roon speelt een prima wedstrijd op het middenveld van Middlesbrough, waar ontzettend hard gewerkt wordt.

"Come on Boro!"

Ondanks de strijd die Boro voert, wint Chelsea de match met 0-1. We stappen de bus weer in om terug naar Newcastle te gaan. Hoe kun je zo’n dag beter afsluiten dan een paar pints pakken in de pub. Voetbalshirts aan de muur en grote glazen pils die onze gezichten passeren. Dit is waar de echte supporters voor de wedstrijd en na de wedstrijd normaal samenkomen. Nu drinken wij er een afzakkertje, oké een paar.

In The Toon
De volgende dag hebben we nog genoeg tijd om Newcastle een beetje te ontdekken, voordat de bus ons weer naar de boot brengt. Naast de voetbalwedstrijd is er in Newcastle ook van alles te doen, na de brexit is het ook vrij goedkoop om bijvoorbeeld een paar toffe sneakers te kopen. Prima winkelstraat hebben ze in The Toon. Natuurlijk moeten we op deze voetbalreis langs het stadion van Newcastle United FC; St. James’ Park. Vanuit het gelijknamige park heb je een top uitzicht op het waanzinnige stadion van The Magpies.

Als je door de stad loopt, denk je trouwens dat zo ongeveer iedere inwoner een deelnemer van Geordie Shore is en een paar van hen zijn dan ook echt ‘fucking mortal’. De make up zit er zo dik op, dat een plamuurder er een hartverzakking van krijgt. Bijna overal waar je binnenkomt is het stervenskoud, maar dat is ook weer niet zo gek aangezien het gros van de mensen buiten in korte broek en/of T-shirt loopt.

St. James Park is geweldig, het weer wat minder.

Terug over de wilde zee
Na een beetje cultuur snuiven, stappen we dit keer op de PRINCESS. Dit is het jongere zusje van het schip op de heenweg. Het schip is, of voelt, kleiner dan de KING maar er is ongeveer hetzelfde entertainment aan boord. Op de terugweg is de zee een stuk wilder dan de heenweg, maar dat is juist wel tof. De steak laten we dit keer achterwege en sluiten aan bij het overvolle buffet in het 7 Seas restaurant, waar je ongeveer alles kan eten wat je kunt bedenken.

Eenmaal terug in Amsterdam kijken we terug op een fantastisch weekend, waarin alles tot in de puntjes is geregeld. Dikke aanrader om met je vrienden eens een Premier League duel te checken via DFDS. Wij hebben het alvast afgestreept op onze bucketlist, de inkt van het vinkje droogt beetje bij beetje op.

Op dit moment was onze Engelse woordenschat weer een stuk rijker.

Meer info vind je op dfdsseaways.nl

Tekst: Rob de Haan.
Foto’s: Ilkin Özekin.