Dit was Luis Galván, de overleden Argentijnse wereldkampioen

Galván was zo’n speler die nooit vooraan stond als de camera’s draaiden, maar wel altijd stond als het ertoe deed. Hij werd geboren op 24 februari 1948 in Fernández, een stadje in de provincie Santiago del Estero. Op jonge leeftijd werd al duidelijk dat hij talent had, maar hij was geen wonderkind dat al op zijn zestiende werd binnengehaald door een Europese topclub. Nee, Galván werkte zich op via het klassieke pad: klein beginnen, groot eindigen.

In 1970 tekende hij bij CA Talleres in Córdoba, en daar begon zijn echte verhaal. Zeventien seizoenen lang droeg hij het shirt van de club, goed voor meer dan 500 officiële wedstrijden. Hij groeide er uit tot boegbeeld en publiekslieveling, niet door spektakel, maar door betrouwbaarheid. In een tijd waarin centrale verdedigers het liefst met gestrekt been het duel ingingen, deed Galván het op zijn eigen manier: slim, rustig, en met overzicht.

Zijn grote moment kwam tijdens het WK van 1978, dat in eigen land werd georganiseerd. Onder bondscoach César Luis Menotti stond Galván vanaf het begin in de basis. In een elftal vol temperament en Argentijns vuur was hij de kalme factor in de achterhoede. Samen met Daniel Passarella vormde hij een solide centraal duo dat weinig weggaf. En dan die finale: 3-1 tegen Nederland, na verlenging. De hele wereld keek toe hoe Argentinië de gouden wereldbeker omhoog mocht houden.

Na het WK bleef hij nog jarenlang actief in het Argentijnse clubvoetbal. Hij speelde onder andere voor Loma Negra, Belgrano en Central Norte, en zelfs kort in Bolivia bij Club Bolívar. Maar zijn hart lag altijd bij Talleres, waar hij ook zijn laatste jaren als speler doorbracht. In 1989 hing hij op een indrukwekkende 41-jarige leeftijd zijn schoenen aan de wilgen. Geen afscheidstournee of persconferentie, gewoon stoppen.

Luis Galván was nooit een man van grote uitspraken. Hij liet liever anderen het woord doen en beperkte zich tot wat hij het beste kon: verdedigen. Toch had hij na zijn carrière een belangrijke rol in het opleiden en begeleiden van jonge spelers. Hij stond bekend als iemand die benaderbaar was, nuchter bleef, en altijd bereid was zijn ervaring te delen. Geen vedette, maar een voorbeeld.

Zijn overlijden raakt Córdoba, waar hij nog altijd wordt gezien als een van de groten van de club. De Argentijnse voetbalbond betuigde direct zijn medeleven en prees hem als "een onmisbare schakel in een gouden generatie". Voor veel fans is hij het bewijs dat je geen flitsende voetballer hoeft te zijn om onsterfelijk te worden.

Luis Galván stond voor een ander soort voetbal. Geen poespas, geen show. Gewoon hard werken, doen wat nodig is, en vooral: je team beter maken. Hij was misschien geen wereldster in de klassieke zin van het woord, maar in Argentinië weet iedereen die er in 1978 bij was precies wie hij was en waarom hij zo belangrijk was.