Q&A met Frank Lammers over Gent of the Year, herkend worden in de middle of nowhere en ijdel zijn
Wij zijn natuurlijk nog helemaal in de wolken van de FHM500-lancering en dat ligt echt niet alleen aan de prachtige vrouwen die daar rondliepen. TABAC’s enige echte Gent of the Year, Frank Lammers, was namelijk ook aanwezig. Met een gezonde dosis humor kwam hij natuurlijk even het podium op om zijn award in ontvangst te nemen. Wij gaan met hem in gesprek over echte gents, ambities en alles wat Undercover hem bracht.
Frank, je bent Gent of the Year. Gefeliciteerd! Wat betekent zo’n award voor jou?
Dat weet ik nog niet zo goed. Dat moet ik achter zien te komen. Het is in ieder geval eervol, denk ik. Als ik de voorgangers zie, dan denk ik wel waar heb ik dit aan verdiend? Maar ik vind het in ieder geval eervol. Dat gaat niet over acteren, maar dat gaat over wie je bent, denk ik. En... Ja, dat kan dan alleen maar positief zijn, toch?
Wat zijn de eigenschappen waaraan een gent moet voldoen in jouw ogen?
Geduld. Liefde. Met de omgeving. Met de mensen om je heen. Kijken of je kan helpen, als je kan helpen. Dat je dat ook doet. Dat je in de gaten houdt hoe het met de mensen om je heen gaat. Een ruimer begrip. Dat je kan kijken waar je kan helpen om de wereld over het bewustzijn, over de wereld wat groter te maken.
Wie is in jouw ogen nou een echte gent?
Sander de Kramer, omdat die echt in staat is om zijn leven volledig in dienst te stellen van andere mensen en ook met risico die keuze door te voeren. Dus die gaat naar de Oekraïne en die bouwt scholen in Afrika en doet nog steeds van alles voor daklozen. Hij is eigenlijk de hele dag bezig met zorgen voor andere mensen. En daar heb ik een diep respect voor.
Vind je het belangrijk dat jij jouw bekendheid ook inzet op maatschappelijke wijze?
Ja, ik probeer dat zoveel mogelijk te doen. Maar eigenlijk moet deze prijs gewoon naar zo iemand natuurlijk. Want ik heb het ook druk met andere dingen of met mezelf. Maar ik probeer te helpen waar ik kan en me uit te spreken waar ik kan. Ik denk dat het goed is als je dat blijft doen. Hoewel dat het best ingewikkeld is in deze tijd, omdat heel veel mensen het dan nodig vinden om je op Instagram of andere social media volledig de grond in te boren. Nou lees ik dat allemaal niet, dus hou ermee op. Ik heb er geen zin in.
Ben je ijdel?
Nee, ik denk het niet. Ik denk ook dat het een slechte eigenschap is als acteur, omdat je dan bezig bent met hoe je overkomt, in plaats van dat je aan het spelen bent wat je moet spelen. Dat werkt niet samen. Als je een ijdele voetballer bent, dan scoor je ook weinig, denk ik. Het is wel grappig, Cruijff zei altijd: ‘’je moet knappe jongens nooit midden in de muur zetten, want die bukken.’’ Haha. Die hebben nog iets te verliezen.
Dat is een prachtige oneliner. Je hebt deze prijs natuurlijk ook te danken aan jouw indrukwekkende carrière. Hoe kijk je daar nu naar?
Nou, ik hoop dat ik ergens in het midden zit of zo. Anderen vragen altijd, wat is dan je favoriete rol? Dan zeg ik: ‘’de volgende’’. Ik vind het gewoon heel leuk wat ik doe. Je doet wat je doet en je hebt daar plezier in. Je zorgt dat de mensen om je heen, dat is heel belangrijk, ook plezier erin hebben. Dan heb je het alweer met die ijdelheid. Je maakt dingen nooit alleen, je maakt dingen samen. Dus ik denk dat ik een teamspeler ben. En dat dat ook maakt dat je het, het best gezamenlijk kan doen. Het gaat volgens mij hartstikke goed.
Je bent natuurlijk al heel lang een heel bekend gezicht in de Nederlandse filmwereld. Maar sinds Undercover heeft het een enorme vlucht genomen, denk ik. Wat heeft de rol van Ferry voor jou veranderd?
Nou, dat ik half in België woon. Antwerpen is een geweldige stad. In België kun je meer donkere programma's met een randje maken. Het wordt hier met meer liefde en geduld gemaakt. Dus wat het voor mij betekent is dat ik een soort van half geëmigreerd ben.
En wat merk je van de buitenwereld? Reageert die anders sinds jij zo'n succesvolle rol speelt?
Netflix is heel internationaal natuurlijk, We stonden op één in de Bahama’s. Dus ik denk, daar moet ik naartoe. Kijken wat er gebeurt daar. Het is allemaal veel groter nog geworden. Maar daar zit je niet per se op te wachten, weet je wel. Maar mensen zijn over het algemeen nog blij om me te zien. Zolang dat zo is, kan ik er mee door.
Heb je ook een leuke anekdote van een moment dat je in het buitenland herkend werd?
Nou, dat was bijvoorbeeld toen ik Frank Gaat Voor Goud voor Discovery ging maken. Toen was er een sheriff, echt in the outback, gewoon in the middle of nowhere. Een echte sheriff, want zo heet het ook daar. In zo'n pak. ‘’You're the drug man, aren't you?’’ Ja, dat vond ik wel heel grappig. Dat is toch echt de andere kant van de wereld. Bizar, is dat. Een raar gevoel.
Maar ik ben ook wel eens in Amsterdam achtervolgd door de politie terwijl ik aan het bellen was. Dus ik denk, ik schiet even hier tussendoor. Want ik had al gezien dat ze me gezien hadden. Toen gingen ze met hun auto over het gras achter me aan en dacht ik: oh kut. Toen zeiden ze dus: ‘’nu hebben we je eindelijk te pakken’’. Toen mocht ik ook weer door fietsen. Dat is dan weer het voordeel van het hele ding. Soms pluk je er even de vruchten van. Net zoals toen ik door rood fietste en aangehouden werd. De Amsterdamse agent zei toen: ‘’Ey, jij bent toch voor PSV? Ik ook, dus rij maar door’’. Dat zijn de mooie dingen.
Je hebt al zoveel bereikt, ben je nog ambitieus?
Nee. Heb ik allemaal niet. Ik denk ook dat dat helemaal niet helpt. Als acteur, maar als een mens is dat ook wel het handigst dat je in het moment bent. Nu is nu. En de tijd is snel genoeg voorbijgegaan. En ja, er is altijd wel iets leuks wat weer op mijn pad komt. Als je droomt kan het ook niet uitkomen. Dat is vervelend, dus je kan het beter niet dromen. Dan gebeuren er vanzelf hele rare dingen. Zoals je bijvoorbeeld ineens dan Gent of the Year bent.
Ja zeker! Je hebt natuurlijk de Gent of the Year award binnengesleept. Zijn er nog andere prijzen waar je die je ooit hoopt te winnen?
Ik hou niet zo heel erg van prijsuitreikingen. Dat vind ik vaak een vermoeiende toestand. Dan heb je ook genomineerden en dan kun je ook niet winnen. Daar ben ik heel slecht in. Of het nu mens erger je niet of een Gouden Kalf is. Dan moet je daar zitten en dan weer doen of je het nog leuk vindt. En dan komt iedereen daarna ook niet toe. Dan zeg je, jammer ja, jammer. Dan heb je verloren. Terwijl je eigenlijk gewonnen hebt, want je hebt iets goeds gedaan. Dus, laat mij met rust. Als je dan vraagt wat ik zou willen, dan wil ik wel de Nobelprijs voor de vrede, maar die krijg ik voorlopig nog niet, denk ik. Want dan moet ik mijn leven helemaal anders gaan inrichten.
De Nobelprijs voor de vrede… en jij zei dat je niet ambitieus was?
Nee, maar ik ben wel ambitieus zo langzamerhand in deze wereld. Want het wordt wel heel duister allemaal. Oekraïne, Israël, Soedan, overal schieten de rechtse regeringen als paddenstoelen uit de grond. We gaan bezuinigen op de NPO en op cultuur, het is niet waar ik gelukkig van word. Ik moet het zo zeggen. Als we z’n allen een beetje comfortabel en in vrede willen leven, dan moeten we leren om te delen met de rest van de wereld en zorgen dat iedereen het overal goed heeft. Anders gaat het de verkeerde kant uit. Ik bedenk me vaak wat we hieraan moeten doen, maar het is ingewikkeld met al die onzichtbare krachten die spelen en dingen in stand houden.
Je hebt deze award in ieder geval dik verdiend! Wil je tot slot nog wat zeggen tegen de mensen die op je hebben gestemd?
Lief zijn voor elkaar, echt. Daar is een groot gebrek aan. Dus laten we weer lief worden voor elkaar. Het is tijd voor een nieuwe Summer of Love.
