Nou, daar is-ie dan. De romcom die niemand wilde, maar iedereen nu massaal kijkt: Nobody Wants This - een titel die lekker zelfbewust is, want blijkbaar wil iedereen dit tóch wel. We kunnen het een beetje vergelijken met Emily in Paris. Netflix heeft het mooi te pakken met deze original. Niet alleen het publiek loopt ermee weg, ook filmcritici gooien met sterren alsof het een romantisch sprookje betreft. En dat voor een serie in een genre dat door velen al lang begraven was naast je oude Nokia en een stapel DVD's.
Wat maakt Nobody Wants This dan zo bijzonder? Het is het perfecte bingemateriaal. Met tien afleveringen van een half uurtje zit je in vijf uur helemaal door dit seizoen heen. Twee lange films dus, maar dan met de twist die je van een serie mag verwachten: cliffhangers, ongemakkelijke familiemomenten en genoeg romantische spanning om een gemiddelde batterij te laten opladen.
De hoofdpersonen zijn ook niet van de minste, zoals Kristen Bell. Alleen, deze keer zie je haar als Joanne, een seks-podcaster (ja, dat bestaat blijkbaar). Haar tegenspeler, rabbijn Noah, wordt gespeeld door Adam Brody, bekend van onder andere Scream. Want waarom niet iemand een rabbijn laten spelen uit een horrorfilm? Blijkbaar werkt het.
Het verhaal draait om de relatie tussen Joanne, die de liefde bespreekt alsof het een aflevering van haar podcast is, en rabbijn Noah, die net weer vrijgezel is en waarschijnlijk in z'n gebeden smeekt om wat rust in zijn leven. Uiteraard krijgen ze te maken met familiegedoe en levensvisies die verder uit elkaar liggen dan Amsterdam en Tokyo, maar dat is precies wat deze serie zo verslavend maakt.
Dat de serie scoort, is zacht uitgedrukt. Volgens Flixpatrol is er wereldwijd geen serie die op dit moment vaker wordt gestreamd. Nobody Wants This tikt op Rotten Tomatoes 95% aan bij de critici en een nette 90% bij het publiek. IMDb houdt het op een 8,2 uit 10. Wij zullen ‘m toch maar even checken dan.