Seb Huntelaar kijkt je vanuit het PSV-shirt aan met de vastberadenheid van zijn achternaam. De 16-jarige spits, zoon van Klaas-Jan Huntelaar, tekende in september 2025 bij PSV Academy een contract dat loopt tot medio 2028. Overgekomen van Vitesse, jeugdinternational bij Oranje O16, goalgetter, sterk in de lucht én in combinatie. Seb wil niet alleen gezien worden als ‘zoon van,’ hij is echt een eigen speler. Maar Seb is allerminst alleen in deze claim op de toekomst.
Neem
Liam van Nistelrooij, 17 jaar, zoon van Ruud van Nistelrooij. In april 2025 zette hij zijn handtekening onder zijn eerste profcontract bij PSV, eveneens tot medio 2028. Speelt bij PSV Onder 17, scoort én denkt snel: twintig doelpunten in dertig wedstrijden dit seizoen. Penalty's zijn voor hem geen probleem, leiderschap is niet iets dat hij leert, maar iets dat je ziet. Op die manier heeft hij veel weg van zijn vader.
En dan is er Gabriël Reiziger, de 19-jarige middenvelder, zoon van Michael Reiziger (oud-international, nu bondscoach Jong Oranje). Hij werd recentelijk getekend door PEC Zwolle, zijn eerste profcontract tot ook medio 2028. Bij Zwolle Onder-21 scoorde hij vijftien keer in 26 duels en trainde al geregeld mee met het eerste elftal.
Vader-Zoon-legendes: de erfenis die blijft hangen
Natuurlijk kent Nederland geen shortage aan iconische vader- en zoon duo’s. Denk aan
Arjen Robben, wiens zoon Luke inmiddels in de jeugdopleiding van FC Groningen rondloopt. Robin van Persie met Shaqueel, Rafael van der Vaart met Damián, Dirk Kuyt met Aidan. Dit zijn namen waar je automatisch verwachtingen bij hebt. Je voelt: als je zo’n achternaam hebt, dan speelt er meer. Niet alleen verwachtingen, maar ook kansen. Die rode loper is niet uitgevouwen maar de spotlight is ook feller.
Verwachtingspatroon
De achternaam dragen van een Oranjelegende kan een vloek en een zegen zijn. Denk aan bijvoorbeeld Jordi Cruijff, die maar even in de voetsporen moest treden van de allergrootste Nederlandse voetballer ooit. Jordi haalde Oranje, hij speelde bij grote clubs, maar zijn carrière zal altijd worden bekeken met een ongrijpbare maatstaf.
Het is voor deze nieuwe generatie dus hopen dat ze vrijuit kunnen voetballen en hun eigen verhaal kunnen schrijven. En wie weet, zien we dan de zoons van onze favoriete voetballers met de wereldbeker staan.