Waarom Edgar Wright van The Running Man de meest unieke regisseur van het moment is

Wright’s eerste film stamt al uit 1995, maar was, op z’n zachtst gezegd, geen hit. A Fistful of Fingers, natuurlijk een parodie op de klassieker A Fistful of Dollars, is een komische western over een cowboy die op zoek gaat naar een wanted man, uit wraak op de dood van zijn paard. Als dat al klinkt als een matig plot, dan vat dat eigenlijk de hele film voor je samen. De cast bevat geen bekende namen, aangezien de film op een laag budget werd gemaakt en vooral bedoeld was om mensen uit de cast en crew op de kaart te zetten, iets wat voor Wright uiteindelijk lukte.

Wright geeft aan dat hij erg obsessief is als het om films draait, zelfs als het over zijn eerste film gaat. Zo zegt hij in een interview: “Je moet de film schrijven die je zelf wil zien, en dat eerlijk doen. Push je zelf altijd tot het uiterste, blijf hyperkritisch en wordt nooit zelfvoldaan. Zo krijg je de beste film."

Bijna tien jaar later kwam Edgar met Shaun of the Dead. De komedie met Simon Pegg en Nick Frost, die moeten overleven in Engeland tijdens een zombie-apocalypse, is jaren later nog steeds een van de grappigste films ooit gemaakt. Deze film toonde het publiek Wright’s kracht als regisseur: een meesterlijke mix van actie, humor en timing. Ook zoekt Wright altijd naar een connectie met zijn acteurs, ze moeten elkaar (en de karakters) volledig kunnen doorgronden. Nick Frost vertelt over de unieke regie aanpak van Wright: "Ik kom uit een generatie waarin vrienden belangrijker voor me waren dan mijn familie. Ik heb nooit echt geweldige familiebanden gehad. Maar Edgar is familie, zo laat hij je op de set voelen."

Wright volgde Shaun of the Dead op met Hot Fuzz en The World’s End, drie totaal verschillende komedies die al snel de bijnaam “The Three Flavours Cornetto Trilogy” kregen. Elke film heeft Pegg en Frost in de hoofdrol en een speciaal Cornetto-ijsje: aardbei voor het bloederige Shaun, klassiek blauw voor de politievibe van Hot Fuzz en mint-chocogroen voor de sci-fi alien chaos van The World’s End.

Grote financiële successen heeft Edgar Wright nooit echt gekend, met uitzondering van de in 2017 wereldwijd goed ontvangen Baby Driver, die een box office van meer dan 225 miljoen dollar behaalde. Al zijn andere films, op Hot Fuzz (80 miljoen dollar) na, piekten rond de 50 miljoen dollar. Een aantrekkelijk saldo voor op je bankrekening, maar voor Hollywood-standaarden is dat niet uitzonderlijk hoog. Grote kans dat The Running Man hier voor Wright in de aankomende periode verandering in gaat brengen.

Toch bracht Wright ook veel cult classics: films die buiten een bioscooprelease een grote following kregen. Denk aan de superheldenfilm Scott Pilgrim vs. The World en de psychologische horror Last Night in Soho. Actie, komedie, superhelden en horror: volgens ons heeft deze man alles in petto! Hoeveel Wright zelf verdient per film is niet publiekelijk bekend, maar verschillende bronnen schatten zijn vermogen op ongeveer 25 miljoen dollar.

Voor The Running Man was het vooral Baby Driver, hier op de redactie onze favoriete Wright-film, die hem de perfecte kandidaat maakte. Baby Driver liet zien dat Wright unieke, snelle actiescènes kan maken met vette auto’s, knallende muziek en een scherp gevoel voor ritme en kleur. Zo zegt filmrecensent Kristen Lopez over de film: "De komische timing van Wright is geweldig, samen met een uitstekende soundtrack, smooth actiescènes en een cast waar je u tegen zegt. Je hebt dit verhaal al duizend keer eerder gezien, maar nog nooit op de manier van Wright."

Deze film overtuigde Paramount Pictures er waarschijnlijk van dat Wright de ideale regisseur was om de 1987 Stephen King-film te rebooten voor een modern publiek. Oh, en het zal ook zeker hebben geholpen dat Wright in meerdere interviews heeft uitgesprokengeïnteresseerd te zijn in het maken van een trouwe boekadaptatie van The Running Man. "Ik had het boek gelezen voordat ik de film uit 1987 zag. Dus hoewel ik van de film genoot, was ik me er erg van bewust dat deze radicaal anders was dan het boek. Ik denk dat de reden om een film te remaken is als er iets anders in het materiaal zit. Het was dus altijd, in onze hoofden, een nieuwe adaptatie van de brontekst," legt Edward uit aan Screen Rant tijdens een interview.

Met een sterrencast bestaande uit onder andere Glen Powell, Josh Brolin en Colman Domingo is dit een actiefilm waar je u tegen zegt. Glen Powell beschreef de productie van de blockbuster als een dans: "Wright ziet actie als muziek. Je voelt dat ritme op set. Eigenlijk is hij de enige regisseur die je laat dansen, zelfs als je helemaal niet hoort te dansen.” Tot nu toe heeft Wright nog niet gemist (oké, behalve die eerste film, maar die zien we voor nu even door de vingers), en als actiekomedie-enjoyers zaten wij tijdens The Running Man helemaal op het puntje van onze stoel. Check hier onze review. 

The Running Man draait nu in de bioscoop