'Mannen van TABAC': Barend van Deelen

Waarom denk jij dat je bij het merk TABAC past?
Oef, dan moet je goede kwaliteiten over jezelf vertellen en dat laat ik toch liever aan anderen over. Maar ik denk dat zij toch gaan voor een wat mannelijke uitstraling, een beetje ‘doe maar normaal’ gasten. Ik denk dat ik in die categorie wel redelijk thuis hoor: radio, hardwerkende vader, dj, ondernemer. Andy, Tom en ik doen natuurlijk allemaal andere dingen, maar we zijn wel een goede blend samen.

Wat vind je van de andere ambassadeurs?
Andy ken ik al best wel lang. Ik ben zelf geboren in 1988 en ben opgegroeid met Van der Vaart, Sneijder, Johnny Heitinga, Maarten Stekelenburg en Andy natuurlijk ook. Ik moet je heel eerlijk zeggen dat de eerste keer dat Andy in mijn show kwam een jaar of vier geleden, ik gewoon een beetje zenuwachtig was. Ik kijk niet tegen heel veel mensen op, maar wel tegen grote voetballers. Dus Andy kwam binnen en Andy is Andy, zoals hij in de auto is, is hij hier ook. Ik heb er altijd een hele goede klik mee. Tom had ik nog nooit ontmoet. Hij kwam vanmorgen binnen en hij heeft ongeveer 1741 ondernemingen. Hij weet iets van alle aspecten van het leven en is een vakman in wat hij doet. Ja, ik heb wel bewondering voor die gozer.

Waar ken jij het merk TABAC van?
Dat is misschien bizar wat ik nu ga zeggen, maar dat is wel via de FHM500 er gratis bij . Daar link ik het heel erg aan. Het is natuurlijk een heel erg lang bestaand merk. Ik kom uit ’88 en heb het altijd al gezien. Het is een merk dat heel erg aanwezig is in marketing uitingen. Het ruikt ook lekker authentiek.

Hoe belangrijk is persoonlijke verzorging voor je?
Ik ben een hele simpele gast. Ik ben wel iemand die elke week naar de kapper gaat. Dan doe ik zowel mijn baard als mijn haar. Ik ga al heel lang naar twee Irakese jongens in Amersfoort centrum. Voor mij is het ook een soort sociaal domein. Ik vind het prettig om met die jongens te praten. Ze zijn hier als vluchteling, op hun 25^ejaar, naar toe gekomen. Ze doen het hartstikke goed. Verder ben ik een hele simpele gast: ik sta ’s morgens op, ik douch, ik doe een deotje op en af en toe een luchtje, maar dat doe ik ook niet altijd. Ik vind het niet altijd nodig. In de tijd dat ik studeerde, kreeg ik er ook een beetje een aversie tegen. Dan zit je in de trein en dan denk je: wat een geurtjes allemaal. Verder doe ik wel crèmetjes. Dat vind ik ook lekker en dat ontbreekt ook een beetje als ik het dan niet heb gedaan.

Ben je ijdel?
Ja, wat is ijdel? Ik kan nog wel schommelen in gewicht en daar kan ik wel echt streng op zijn. Dan pak ik januari even aan. Op een gegeven moment zit je dan alleen maar foto’s van jezelf te kijken en dan denk je: Jezus, wat gebeurt hier? Het gaat zó makkelijk. Dus in dat opzicht ben ik wel ijdel. Ik ben echt een audio man, een radio man. Ik ben vaak gevraagd voor televisie programma’s en heb er nooit echt een ding van gemaakt. Zo’n camera is een soort enorme ‘bewust van jezelf’ stand. Daardoor ben ik ook wel ijdel. Ik merk nu wel: ik ben vader en dat is belangrijk. Vroeger dan moest echt alles merk zijn, sokjes en schoentjes en meer. Nu heb ik dat nog steeds wel, omdat je er bewust van bent hoe je eruit ziet. Ik word er mee geconfronteerd. Maar is dat dan ijdel?

Een keer per week naar de kapper gaan is wel een vorm van ijdelheid, toch?
Ja, dat is zeker wel een vorm van ijdelheid, maar ik ben bang dat het voor mij ook echt het sociale aspect is. Ik ben ook een enorm gewoonte dier. Ik heb echt heel veel dezelfde patroontjes. Met die Corona tijd heb ik het daar ook ontzettend moeilijk mee. Ik wordt er heel opstandig van, omdat al die patroontjes worden doorbroken. Ik vind dat lastig.

Wat betreft die televisie programma’s, heb je nu spijt dat je op bepaalde dingen geen ja hebt gezegd? Waarom ging je er niet op in?
Ik heb altijd wel geleerd van degenen die mijn voorbeelden waren op radio gebied, zoals Robert Jensen en Wessel van Diepen. Daar hing ook zo’n zweem van onbereikbaarheid omheen. Zij hebben mij altijd geleerd dat je je focus op de radio houdt. Het lijkt allemaal makkelijk, maar het is wel een vak. Ik denk dat je alleen maar goed kan worden in iets als er ook een mate van passie bij komt kijken. Ik houd heel erg van radio en dat live element. Nu zou ik graag nog wel eens wat willen doen met voetbal televisie. Daar ligt mijn interesse ook echt. Ik kan nu naast Andy gaan zitten en dan trekken we een selectie van Inter uit 2003 erbij. Dan weet ik alles. Daar ligt gewoon heel veel passie. Verder word ik altijd een beetje onrustig als ik voor zo’n sterrenachtig programma een uitnodiging krijg. Dat voelt dan heel snel als een moetje. Dan ben ik niet snel op mijn gemak.

Wat is bepalend voor de keuze van een parfum?
Het moet niet te proleterig zijn. Ik was afgelopen vrijdag met Jorik, Lil Kleine, en hij had een fantastisch luchtje op, maar die kan hij alleen dragen. Heel aanwezig, prominent, rockster. Dat hoort bij hem. Ik vind niet dat het een soort kamer vullend element moet zijn. Het moet een prettige toevoeging zijn. Mijn vader zei altijd: iemand met heel veel geurtjes die heeft wat te verbergen. Dat hoeft niks te zeggen over Lil Kleine trouwens haha.

Waar is je liefde voor radio eigenlijk ontstaan?
Mijn liefde voor radio is ook weer een enorme link met voetbal. Ik kom uit een zeer gelovige gemeenschap. Echt zonder televisie en twee keer op zondag naar de kerk. Op een gegeven moment kwam het WK van 1998 en toen ging ik wel met mijn vader voetbal kijken, zo was hij dan wel. Toen hield dat op en vroeg ik me af waar die spelers dan speelden. Ik wist helemaal niet dat ze op zondag speelden. Ik had geen televisie, maar wel een radio. Dus op zondagmiddag ging ik naar radio 1 Langs de Lijn luisteren. Dat programma zou ik nog graag willen doen. In de rust ging het dan over hockey en paardensport en dat wilde ik dan niet hebben. Dus ik ging aan dat ding draaien en hoorde die grote gasten. Dat was voor mij een soort opening naar een andere wereld.

Hoe ziet je ochtendritueel eruit?
Mijn jongens maken me wakker, dus ik hoef nooit een wekker te zetten. Daar baal ik ook vaak van, want het is echt wel heel erg vroeg en ik werk ’s avonds. Ik heb eigenlijk standaard een soort chronische moeheid, omdat ik hele korte nachten maak. Ik kom ’s avonds thuis en ik sta heel erg aan, omdat ik net een programma heb gemaakt. Dan moet het allemaal een beetje tot bedaren komen en dan is het vaak al 1 uur of half 2. Om half 7 begint het gesputter alweer. Het is pittig, maar het is ook wel mooi. Ik heb ook de periode gehad dat ik twee of drie showtjes in de week deed. Toen was ik 25 en verdiende het meest van iedereen. De rest van de week deed ik niks. Ik vind dit een veel dankbaarder leven. Het doet er meer toe.

Hoe zou je jouw stijl omschrijven in drie woorden?
Nonchalant, casual, en sponsor afhankelijk haha. Ik krijg veel kleding en ben heel loyaal aan sommige mensen. De jongens Eric en Victor van In Gold We Trust die verzorgen eigenlijk bijna alles. Ik ben daar altijd loyaal mee met posten en vraag daar helemaal niks voor. Ik vind dat gewoon leuk. Nonchalant is vooral omdat je mij niet snel zult zien in grote, Franse couturiers. Dat gaat echt aan mij voorbij. Die slag heb ik helemaal gemist. Ik ben er ook te slordig voor. Ik zou echt niet in Prada schoenen kunnen lopen. Dat staat niet. Het moet wel lekker van deze tijd zijn, maar that’s it.

Is fashion wel iets belangrijks voor je?
Je groeit er automatisch een beetje in mee. Ik heb ook het gevoel dat het nu niet meer ophoudt bij een bepaalde leeftijd. Als je nu Ruud Gullit, Tom, of Hans Kraay ziet lopen, die groeien ook mee. Ik heb het idee dat het nu veel meer gaande is. Twintig jaar geleden was dat niet zo, dan kon je aan Johan Cruijff echt wel zien dat hij 50 was.