L.A. Noire staat als een huis

De game neemt je mee naar het Los Angeles van de jaren veertig. De Tweede Wereldoorlog ligt net achter de Verenigde Staten en soldaten die daar hebben gestreden, proberen een nieuw bestaan op te bouwen. Zo ook Cole Phelps. Hij beproeft zijn gelukkig bij het politiekorps van Los Angeles in een tijd dat de stad langzaam uitgroeit tot een wereldstad. De filmindustrie is in opkomst, er is meer geld om te genieten van luxe producten en het uitgaansleven en het individualisme is in opkomst. Met die trend stijgt ook de corruptie. Binnen het korps weet Phelps niet wie hij wel en wie niet kan vertrouwen. Tegelijkertijd wil hij ook proberen om zijn werk goed te doen en promotie te maken. Wat volgt is een groots en mooi verhaal.

Het mooie van L.A. Noire is dat het uit een berg aan diverse losse missies bestaat. Elke zaak is weer een feest op zich, waarbij je met een schone lei begint. Je begint in elke zaak met een misdaad die gepleegd is en jij op onderzoek moet gaan. Je gaat bewijsmateriaal af, voert gesprekken met getuigen en aan de hand daarvan vorm je een voorlopig oordeel van wat er gebeurt is. Hopelijk kun je dan bepalen wie de verdachte is en kun je hem ophalen voor verhoor. Zowel bij dit verhoor als de momenten dat je met getuigen spreekt, moet je goed opletten of men wel de waarheid spreekt. Als je twijfelt kun je de persoon als Bad Cop onder druk zetten. En als je bewijsmateriaal hebt, kun je zelfs bewijzen dat hij of zij liegt. Je moet telkens goed nadenken hoe je iemand benadert, want als je te goedgelovig of juist te agressief bent, dan loop je het risico dat een verdachte zijn verdiende straf niet krijgt. Dat betekent geen game over, maar laat je wel met een leeg gevoel achter.

Buiten de verschillende zaken door, biedt L.A. Noire ook een groter achtergrondverhaal. Daarin krijg je te maken met een boeiende stad, die gebukt gaat met toch wel een identiteitscrisis. Centraal daarin staan een aantal soldaten die terug zijn gekomen uit de Tweede Wereldoorlog en moeite hebben om een plek te vinden in de maatschappij. Ook is er een seriemoordenaar die de stad terroriseert en waar je zo nu en dan mee te maken krijgt. Het komt er op neer dat je continu geboeid bent in L.A. Noire.

We hebben L.A. Noire op twee platformen gespeeld: de PlayStation 4 en de Switch. De PlayStation 4-versie is daarbij een redelijk standaard remaster. De game ziet er een klein beetje betere uit, maakt gebruik van een 4K-resolutie en dankij het HDR-effect op een mooie tv zien de lichteffecten er een stuk beter uit. Dat komt de sfeer ten goede. Echter moet je wel bedenken dat je een game van zes jaar oud speelt. De Switch-versie is uiteraard iets minder mooi, maar draait als een zonnetje. Zeker in de handheld modus komt de game goed uit de verf en is het fijn om onderweg moordzaken op te lossen.

L.A. Noire is nu beschikbaar voor de PlayStation 4, Xbox One en Switch. Hieronder kun je 'm bestellen. Volgende maand komt er ook een versie uit die je speciaal op de HTC Vive kunt spelen.