De snackbar sterft langzaam uit en dit is waarom

Ten eerste: het wordt gewoon kneiterduur. Friet halen is geen goedkoop genoegen meer. Een portie frietjes met saus tikt tegenwoordig op sommige plekken makkelijk de vijf euro aan. Daar koop je bijna 2 zakken friet voor in de supermarkt. De schuld? Exploderende prijzen voor energie, olie en personeel. Met dank aan inflatie en het stijgende minimumloon. Voor de snackbarhouder betekent dat: hogere kosten, minder marge, meer stress.

Dan de klant zelf. Die wil steeds minder vette hap, meer "bewuste keuzes". Denk: salades, wraps, vegan bowls. Je weet wel, eten waar je darmen blij van worden. Supermarkten spelen daar lekker op in met kant-en-klare gezonde happen voor een prikkie. En als het dan toch fastfood moet zijn, dan liever een hippe Amerikaanse keten met een glimmend logo en een vegan-optie op het menu. De traditionele snackbar verliest het van zijn internationale, strak georganiseerde concurrenten.

Alsof dat nog niet genoeg is, gooit technologie ook roet in het vet. Bezorgdiensten domineren de eetcultuur, gemak dient de mens, toch? Maar friet die twintig minuten in een warmhoudbox heeft liggen stomen, is gewoon niet meer te hachelen. Veel snackbars zijn niet ingericht op snelle, kwalitatieve bezorging. En zo laten ze kansen liggen, terwijl fastfoodketens op volle snelheid door denderen op het digitale spoor.

Ook het imago werkt niet mee. Snackbars worden nog te vaak gezien als ouderwets en ongezond. Voor Gen Z zijn woorden als ‘duurzaam’, ‘plant-based’ en ‘Instagrammable’ belangrijker dan ‘met curry en uitjes’. Voeg daar nog aan toe dat jongeren steeds minder zin hebben om even naar de snackbar te lopen en voor het gemak lekker iets in de airfryer gooien. Fast food is dus nog sneller als je het al in huis hebt tegenwoordig.

Toch is het niet alleen maar kommer en kwel. Snackbars die mee bewegen, kunnen een comeback maken. Denk: gezondere snacks (ja, zelfs vegan frikandellen zijn een ding), sfeervolle interieurs, en een strakke bezorgservice die wel werkt. De snackbar 2.0 hoeft geen totale make-over, maar moet zich opnieuw uitvinden.

Kortom: als de snackbar zichzelf weet te upgraden, zonder de charme van de frituurpan te verliezen, is er nog hoop. Maar blijven hangen in het verleden? Dat leidt gegarandeerd tot lege toonbanken. En dat zou pas echt zonde zijn. Want zeg nou zelf: waar moet je anders om drie uur ’s nachts terecht voor een bamischijf en een blikje cola?