Barry Atsma voelt zich als kind in snoepwinkel op set van The Hitman's Bodyguard

Ja goed! Ik zit middenin mijn voorbereiding voor m’n draaidagen bij m’n debuut als regisseur: Rotterdam I Love You. Ik zit nu nog met kledingdingetjes en locaties die nog verwisseld moeten worden. Maar het is hartstikke leuk.

Ik heb eindeloos veel respect voor de regisseurs waar ik mee heb gewerkt, echt een klus. Ik wist dat het hard werken was, maar nu realiseer ik me dat wel even extra hoor. Je moet zoveel beslissingen nemen, bent met zoveel verschillende dingen bezig. Ik doe nu een korte film van een kleine tien minuten. Ik ben er een volle maand mee bezig, ga ermee naar bed en sta ermee op. Maar het is heel leuk om je eigen dingen uit te stippelen. Het smaakt naar meer.

Ja dat is natuurlijk heel gaaf. Het is heel leuk en spannend om met grote acteurs als Samuel L. Jackson en Ryan Reynolds te draaien. Met Samuel had ik twee draaidagen waarin ik actief met hem aan het werk was. Een bijzondere acteur natuurlijk. Ineens sta je dan in die iconische ogen te kijken. Ook ik ben dan weer een jongetje van vijf op de set.

Je merkt dat je heel veel tijd krijgt om alles goed te doen. Ook wel eens fijn. In Nederland draai je in een ontzettend hoog tempo. Als je dan ’s avonds in bed ligt denk je wel eens: ik had dit nog wel willen proberen of ik had dit willen doen. Er was een scène in de rechtbank waarin Gary Oldman (politieman Gordon in The Dark Knight-trilogie, red.) een grote monoloog van drie minuten moest draaien. Hij heeft zich vloekend en tierend door de takes geworsteld. ‘Goddammit, I’m the worse actor of South-London’, hoorde je opeens over de set galmen. En dan ging die weer verder in z’n Russische personage. Dan zie je dat ook zij wel eens worstelen. Alleen krijgt hij zeventien takes de kans en in Nederland krijgen we er drie. Uiteindelijk kwam hij met een briljante take op de proppen.

Nog meer verschillen?
Ja bij zo’n grote Hollywood productie werken ze met stand-ins. Dat kennen we in Nederland helemaal niet. Dus staat er iemand van mijn lengte met mijn haarkleur, een look-a-like van Samuel L. Jackson en van Ryan Reynolds de repetitie te draaien. Dat allemaal om licht en geluid zo optimaal mogelijk af te stemmen. Dat heb je in Nederland niet en is het grote verschil met dat soort sets. Ryan en Samuel zaten in hun trailer, maar ik zat dat vanaf de zijkant mee te kijken. Heel grappig om te zien. Daardoor heb je dus ook veel meer pauzemomenten, dus kun je meer relaxen. Je wordt veel meer in de watten gelegd, maar tegelijkertijd is het in de kern hetzelfde: een camera, regisseur, acteurs en een geluidsman en een scène die je moet spelen.

Ik ben advocaat van Interpol. Het is een grote actiefilm op het randje van legaal en illegaal. Gebeurt ontzettend veel. Ik moet onderhandelen met Samuel L. Jackson om hem te laten getuigen tegen een grote Russische crimineel. Een leuke kleine bijrol.

Ja zeker. Ik had 5 à 6 draaidagen met hem. De eerste halve draaidag keek hij de kat uit de boom. Hij is natuurlijk wereldberoemd, dus je merkt wel zijn neiging om zich een beetje af te schermen. De 100 meter die hij moet lopen vanaf de set naar de auto wordt hij al belaagd door honderden mensen. Maar na een dag kwam hij wat losser en hebben we leuk gepraat. Heel benaderbaar. Hij wilde weten over de houseboats in Amsterdam. Dat vond hij maar een bizar fenomeen. Ryan Reynolds en Gary Oldman waren ook heel aardig en heb ik leuke gesprekken mee gehad. Ik heb genoten van het moment. Als de film straks op DVD komt dan heb ik een mooi bewijs dat ik met hen heb gewerkt.

Carice van Houten en Michiel Huisman doen het geweldig in het buitenland. Hoop jij na zo’n rol nog stiekem op een doorbraak in Hollywood?
Ik ben heel blij met het werk dat ik doe. Ik ben vader van twee heel leuke dochters. Ik ben blij dat ik leuke dingen mag doen in Nederland. Dat ik in Duitsland, Frankrijk en Engeland mooie rollen mag spelen in series en films. Zo’n rol in The Hitman’s Bodyguard is lachen en leuk, maar inhoudelijk niet de grootste uitdaging. Ik hoef niet zo nodig wereldberoemd te worden. Lokaal beroemd is al hartstikke leuk.

Hahaha. Nee, ik rijd gewoon in een Mitsubishi. Ik heb wel een soort onrust, nu met regisseren. Ben heel erg bezig met leuke dingen en me daar heel bewust van. Maar tegelijkertijd ook niet het eeuwige leven, dus ook nog een hoop dat ik wil doen. Ik heb wel een jonge vriendin, dus die kan ik afvinken. Ik heb een boel grijze haren, maar die verf ik niet. Ga wel naar de sportschool. Als ik overigens ooit echt geld zou hebben dan zou ik een SUV van Spyker kopen. Dat vind ik wel echt een vette bak.

Haha, ja dat vind ik overigens terecht hoor. Helemaal mee eens. Ik begin een beetje een oude lul te worden, want ik ga niet vaak meer naar de kroeg. Maar af en toe merk je dat wel ja. Als ik dan ga stappen met m’n beste maatjes, dan zie je wel vrouwen die even komen buurten of sjansen. Dan denk ik van oh ja, wacht effe, zo ging dit.

Noortje Heerlaar staat op 1. Bloedmooie vrouw, die lekker kan dansen en ook nog lekkere Rotterdamse humor heeft. Ideale combi. Pfoe, verder. Fokkeline Ouwerkerk heb ik net mee gedraaid. Heel mooie vrouw. Wie ik verder ook een mooie en heel erg leuke vrouw vindt, vaak gaat dat goed samen, is Susanne Visser. Dat blijft toch wel een ongelooflijk mooie en knappe vrouw. Heeft ook weer die Rotterdamse humor. Ik denk dat dat is waar ik op val. Nu draai ik ook weer Rotterdam I Love You. Rotterdam is wel een beetje een rode draad in m’n leven.

Tennis. Vroeger droomde ik van een loopbaan als proftennisser. Hoewel ik vroeger best aardig heb gespeeld, heb ik dat bij lange na niet gehaald. Vooral Wimbledon vind ik prachtig. Ik kijk alles en weet alles van iedereen. Ik vertel ook overal achtergrondverhalen bij. Noortje en mijn kinderen worden helemaal gek van me.

70-68. De wedstrijd duurde 11 uur en 50 minuten en was tussen John Isner en Nicolas Mahut. John won. Oh, en John is 2.08 meter lang.

Zo. Wandelende tennisencyclopedie ben je. Jij moet bij Marcella Mesker in de studio gaan zitten.
Ze hebben me een paar jaar geleden wel eens gevraagd als gastcommentator bij de halve finale van Wimbledon. Met heel veel spijt moest ik toen afzeggen omdat ik moest draaien, maar ik heb wel gezegd dat ze me alsjeblieft nog een keer moesten vragen. Tenniscommentator worden is misschien wel een droom.

Auto
Ik noemde al de SUV van Spyker , maar eigenlijk ben ik Volvo rijder. Ik ben naar Mitshubishi overgestapt omdat ik elektrisch wilde rijden. Volvo gaat vanaf 2019 alles elektrisch en hybride rijden. Ik vind dat we met z’n allen Volvo moeten ondersteunen. Te gek bedrijf dat echt ballen toont.

Se7en. Film met Brad Pitt, Morgan Freeman en Kevin Spacey. Het plot, de filosofie, de zeven hoofdzonden die worden afgewerkt, de twist aan het einde. Briljante film. Echt een mannenfilm ook.

Ik vind series op een gegeven moment wat minder worden. Ik denk toch House of Cards. Zo briljant. Zeker nu met Trump. Ik denk dat House of Cards zichzelf soms overvleugeld ziet worden door de werkelijkheid. We krijgen een doorkijkje hoe de machtspelletjes werken achter de schermen. Ik vind Kevin Spacey heel goed, maar Robin Wright (Claire) is eigenlijk de ster van de serie. Ongenaakbaar goed.

Ik denk Jacob Derwig. Ik heb met een aantal wereldsterren mogen werken, maar Jacob is de beste hoor. Dat is echt een koning. Hij is zo goed, zo precies in wat hij speelt. Ik vind hem een soort wonder als acteur. Daarnaast is hij ook nog eens een heel leuke man.

Ik ben nu in Sneek op vakantie. Daar heb je Royaal Belegd. Dat vond ik wel een heel lekkere tent. Vlakbij mijn huis heb je Dengh. Een heel lekker tentje in de grootste Vinex-wijk van Nederland. Een oude boerderij die is gerenoveerd met een goede kaart. Toptent waar ik graag zit.

Muziekalbum Ik ben een fan van Al Green

, oude soul. Op Spotify draai ik vaak zijn Greatest Hits. Oude lullen muziek, maar gaat er lekker in.

Ik ben ooit in IJsland geweest. Ik heb een hoop landen gezien in mijn leven, maar IJsland was wel echt ongelooflijk mooi.

Utereg! M’n stadsie. Utrecht heeft alles wat een Nederlandse stad mooi maakt. Grachten., grachtenpandjes, leuk centrumpje. Maar tegelijkertijd niet alle toeristen waar je gek van kan worden. Het heeft niet de bluf van andere grote steden. Maar is bescheiden, niet te veel praatjes, harde werkers. Verder heeft het de beste humor, het leukste accent en de beste scheldwoorden. Als je echt een sukkel bent is het: “Hé Bamischijf, doe eens rustig!”.

Tekst: Chris Riemens

Beeld Barry: Ineke Oostveen Beeld overig: The Hitman's Bodyguard