We spraken met cultheld Nathan Rutjes over zijn kapsel, zoontje Lavezzi en voetbalhumor

Hé Nathan, alles goed?
Ja zeker! Met jullie ook?

Zeker, prima. Lekker getraind vandaag?
Ja, we hebben getraind vandaag. Morgen spelen we tegen Groningen en we trainen sowieso altijd een dag voor de wedstrijd. Ik speel helaas niet, maar ja…

Relativeer je dat zo makkelijk ja. Je bent sowieso positief als we je op televisie zien. Waar komt dat vandaan?
Haha ja. Nou het is wel een karaktereigenschappie hoor. Ik heb het denk ik sowieso van huis uit meegekregen: ‘Geniet gewoon van de dingen die je doet’. En ik zal je heel eerlijk zeggen, zo sta ik er ook echt in. Ik ben wel echt iemand die kan genieten van hele kleine dingen.

Dus alles wat erbij komt is mooi meegenomen?
Ja, nee tuurlijk, ik ben wel ambitieus in de dingen die ik doe. Ik ga absoluut voor het hoogst haalbare op mijn vakgebied en dat is nu gewoon zo goed mogelijk presteren met Roda JC. Maar ik vergeet niet om ook wel om me heen te blijven kijken, weet je. Want de eerste paar jaren dat ik in de Eredivisie speelde met Sparta heb ik dingen heel erg mooi gevonden maar ik heb het nooit heel bewust meegemaakt, weet je.

Hoezo lukt dat nu wel dan?
Ja, dat heeft ook wel te maken met een stukje levenservaring, volwassenheid, dingen die je meekrijgt de afgelopen jaren. De voetbalwereld is niet de makkelijkste wereld om je in te begeven snap je. Naarmate je ouder wordt komt het moment van stoppen steeds dichterbij. We kunnen wel roepen dat je je leven lang blijft voetballen maar dat is natuurlijk niet zo. Ik word volgend jaar 34 en dan heb je het al fantastisch gedaan volgens mij.

Ja en je contract loopt ook af hè dit seizoen…
Ja ik heb telkens een contract voor een jaar. Maar dat is niet echt lekker in deze situatie omdat ik natuurlijk een contract voor onbepaalde tijd heb getekend bij Roda JC. Na mijn carrière blijf ik ook bij Roda JC. Dan kan het ineens afgelopen zijn. Maar als ik dezelfde kwaliteit en fysieke inspanning kan leveren als nu, zie ik niet heel veel problemen.

Maar in het veld kun je toch niet altijd positief blijven, af en toe moet je elkaar toch ook verrot schelden als iemand een fout maakt?
Ja, ik ben wel iemand die in het veld het knopje omzet hoor. Ik ben iemand die gas geeft in de wedstrijd. Het is misschien heel raar, maar Mark van Bommel had dat ook een beetje toch. Buiten het veld gewoon heel aimabel en goed aanspreekbaar, maar als het fluitje ging wilde hij koste wat het kost winnen en ja, ik heb dat ook gewoon weet je. Ik ben in dat opzicht gewoon een winnaartje.

Ja want ben jij ooit wel eens echt ziek van een verliespartij?
Het ligt er een klein beetje aan. Als ik het gevoel heb dat er meer uit te halen was voor mezelf, kan ik me er wel aan ergeren ja en ben ik niet te genieten. Een beetje cliché maar beter dan je best kun je niet doen.

Maar je zegt al dat je geniet van de Eredivisie. Waar geniet je buiten het voetbal van?
Ja mijn gezin natuurlijk. Ik heb een kleine jongen van vier jaar oud, nou dat is er één hoor. Ja dat vind ik geweldig man, zo mooi. Een gezelschapsdier noemen ze dat toch? Nou dat ben ik altijd wel geweest hoor. Kerst komt eraan en dat is voor mij natuurlijk geweldig.

Niet voetballen met de kerstdagen, wat dat betreft is Engeland dus niks voor jou?
Nee, ja, luister waar ik nu speel is prima want ik heb natuurlijk genoeg aanbiedingen gehad. Ook in het buitenland, maar daar heb ik allemaal niet voor gekozen. Ik blijf lekker hierzo joh, Kerkrade is al ver genoeg voor een echte Rotterdammer haha.

Over je zoontje gesproken, had je vriendin iets te vertellen bij de naamkeuze?
Ja zeker! In het kapsel niet trouwens haha. We zaten gewoon op de bank, waren zoekende naar een speciale naam en Napoli was op tv waar Cavani en Lavezzi toen speelden. Dus Cavani krijgt de bal en ik kijk haar aan en zeg: “Wauw Cavani.” Dus zij kijkt terug en zegt: “Ja echt mooi maar dat is toch een achternaam Naat?” Maar toen speelde hij die bal op Lavezzi en die knikkert die bal binnen en we kijken elkaar aan: “Lavezzi hè, ja dat wordt het!” Dat was zo’n mooi moment joh. We hebben het natuurlijk wel even gegoogeld, dat snap jij. Dat het niet ineens wc-pot betekent in het Argentijns.

E n dat kapsel, hoeveel tijd zit daar nou eigenlijk in?
Ja het leuke is, mensen denken altijd dat het heel veel tijd kost. Maar ik ga jullie nu een geheim vertellen, dat is dan dus geen geheim meer. Ik doe er he-le-maal niks aan.

Je komt zo uit bed en dan is het klaar?
Nee joh, nee joh, op de club heb ik een borstel. Zeg maar als het een beetje klit, is irritant toch. En voor de wedstrijd doe ik er wat water in, dat vind ik lekker alsof het een beetje geregend heeft. Ik doe er verder dus helemaal niks aan. Soms zegt mijn vriendin: “Naat…” Dan kijkt ze zo naar d’r klokkie toch en dan ga ik weer even naar het kappertje.

Maar vind je het zelf heel belangrijk of niet?
Nou als je er zo bijloopt als ik dan vind je het niet belangrijk hoor. Nee, is gewoon een stoer kapsel joh en ik heb het al heel mijn leven. En het is ook wel weer grappig dat iedereen er een mening over heeft toch, dat vind ik wel lachen. Mensen zeggen: “Kijk dan, kijk hem eens gaan”, maar het interesseert me geen klote wat ze van me vinden.

En wat als de trainer zegt: “Die mat eraf of anders speel je niet meer?”
Ja, dan zou ik vragen of ie gek is. Je beoordeelt me toch niet om mijn uiterlijk. Waarom zou ik dat doen. Ik zou dat echt heel raar vinden, daar wil ik niet eens over nadenken. Het zou niet eens in me opkomen dat iemand het vraagt. De trainer ziet mij een beetje door de gang snuffelen dus die vind het allemaal wel best joh. Ik heb ook met hem gespeeld hè, dus hij kende me al.

Veel mensen zien jou als een cultheld in de Eredivisie. Hoe kijk je daar zelf tegenaan?
Ik weet eigenlijk niet wat de definitie is van cultheld. Ik laat het vooral aan andere over om dat te zeggen snap je. Ik zie het wel als iets positiefs. Het betekent waarschijnlijk dat mensen me graag zien en waarderen.

Het is zeker ook een compliment. Maar heb je daar voordeel mee bij supporters of geldt voor hen alleen de prestaties?
Dat is een hele goede vraag. Uiteindelijk gaat het erom wat jij binnen die lijnen laat zien. Als je slecht speelt, kun je nog zo cult zijn maar zo werkt het niet bij supporters. Ik ben ervan overtuigd als ik verzwak in kwaliteit dat ze me verguizen. Maar daar ben ik absoluut niet bang voor. Ik ben nergens bang voor. Alleen dat het niet goed gaat met mijn gezin. Toen het zo druk werd omdat ik maatschappelijk speler van het jaar was, speelde ik basis hè. En toen wist ik voor mezelf: nu moet ik echt top zijn, de beste van het team. Anders zeggen ze dat ik teveel met randzaken bezig ben.

Maar dan hou je dus toch rekening met de mening van anderen?
Nee, dat is voor mijn eigen positie. Uiteindelijk gaat het erom hoe ik functioneer. Ik ben niet bezig met hun mening maar ik weet waar ik mee geconfronteerd wordt, ik loop al zo lang mee. Daarmee dek mezelf in. Ik wil nu de beste zijn, nu presteren want ik sta nu in de picture. Laten zien dat ik top of the bill ben.

Wat houdt het eigenlijk in dat jij Maatschappelijk Speler van 2016 bent?
Het gaat om alle activiteiten die je buiten het voetbal doet voor de samenleving. De club heeft mij aangedragen en uiteindelijk ben ik het geworden. De club won 25.000 euro en ik mocht hetzelfde bedrag uitbesteden aan goede doelen. 10.000 aan afdeling neonatologie van het Maastricht UMC+, waar vroeggeboren kinderen liggen. 5000 ging naar Make a Wish, 5000 naar de Clini Clowns en nog eens 5000 naar het Jeugdsportfonds voor ouders die het niet breed hebben. Hierdoor kunnen die kinderen toch sporten.

Dat zijn mooie bestemmingen.
Ja man, dat is ook het leuke ervan. Ik word sowieso wel gewaardeerd als ik straat op ga. Dan krijg ik waardering terug van volwassenen en kinderen. Daar doe ik het voor, ik krijg er geen cent extra voor. Het gaat allemaal op eigen initiatief. Waanzinnig om te zien wat er gebeurt met mensen als je dat doet. Maar die 25.000 euro was natuurlijk iets dat ik zelf kon uitbesteden. Dat is wel heel tof om te doen.

Over mensen op straat gesproken, maak je wel eens gekke dingen mee met supporters?
Nee niet echt gekke dingen, maar meer als ik op schoolbezoek ga dat kinderen dat fantastisch vinden en met grote ogen staan te kijken. Toen Gérard en Dennis de Nooijer van Sparta mij een handtekening gaven en vroegen hoe het met me ging, moest ook iedereen dat horen. Ik weet precies hoe dat voelt.

Zeg je nooit nee als mensen met je op de foto willen?
Nou, nee, eigenlijk niet. Bijna nooit. Er zijn momenten als je zit te eten ofzo, dat het eigenlijk niet zo lekker uitkomt. Maar voor mij is het een hele kleine moeite om dan toch even een handtekening uit te delen of een foto te maken. Al sta ik met mijn linkerbeen op rood en mijn rechterbeen op blauw met Twister.

Hoe zit het met voetbalhumor. Gebeurt dat eigenlijk nog wel in de Eredivisie?
Bij ons in de kleedkamer nauwelijks. Ik moet ook even kijken welke grap ik wel en niet mag vertellen want ik heb wel wat meegemaakt. Bij Sparta lag iemand op de massagetafel en toen hebben ze met een groepje van vier die gozer vast getapet aan de massagetafel. Dat zijn natuurlijk geniale dingen, vergeet ik nooit meer. Tegenwoordig moet je je ook afvragen of ze het accepteren. Vroeger knipten we rondjes uit boxershorts, zodat je zak er onderuit kwam. Maar tegenwoordig hebben ze boxers van veertig euro dus dat ligt gevoelig.

Bedankt voor het interview Nathan, wil je nog iets kwijt?
Nee, jullie bedankt voor het toffe gesprek en stuur het eindresultaat even op als je wil. Dat is leuk voor mijn moeder, voor in het plakboek,

Tekst: Rob de Haan
Foto's: Instagram .