Een ode aan Diego Armando Maradona: hoe Pluisje de wereld veroverde met zijn magische voeten

Diego Armando Maradona werd geboren op 30 oktober 1960. Zijn jeugd bracht hij door in een sloppenwijk, in het armste gedeelte van de provincie Buenos Aires. Als eerste zoon die werd geboren heeft hij ook nog twee jongere broers, die hebben het profvoetbal ook gehaald. Op de dag dat Diego drie kaarsjes mocht uitblazen, kreeg hij zijn eerste voetbal cadeau. Een cadeau dat de wereld op magische wijze heeft veranderd. Diego en de bal waren onafscheidelijk, toen al bleef de voetbal aan zijn voet kleven. Op achtjarige leeftijd werd Maradona voor het eerst opgemerkt. Tijdens een wedstrijd voor de buurtclub zag een scout wat hij allemaal kon en deed met de bal. Hij werd speler van Argentinos Juniors. Buiten de wedstrijden daar, kon hij de mensen al amuseren. Als ballenjongen ging hij op 12-jarige leeftijd toveren met de bal. De mensen wisten toen nog niet naar wat voor legende zij keken. Maradona hoefde niets te zeggen, hij liet gewoon zijn voeten spreken.

Vijf jaar na zijn professionele debuut, die bekend staat om zijn panna nadat die nieuw in het veld kwam, maakte hij zijn droomtransfer naar de Argentijnse topclub Boca Juniors. Met 115 goals in 167 wedstrijden in de benen, nam El Pibe de Oro (The Golden Kid) een behoorlijke staat van dienst mee. Twee dagen na zijn transfer maakte Argentinië zijn eerste echte kennismaking met Diego. Hij scoorde direct tweemaal. Op 10 april 1981 speelde Diego de grootste kraker ter wereld. De Superclásico. River Plate tegen Boca Juniors. Maar zelfs zulke heksenketels weerhouden Maradonna er niet van om zijn magie te gebruiken. Na wat later zijn handelsmerk werd, dribbelde hij langs de verdediging en legde de bal met souplesse in het netje. Maradonna en zijn team wonnen dat seizoen de titel. De enige nationale titel die hij zal winnen in Argentinië, want Diego Maradonna stond op het punt het wereldtoneel te betreden.

Toen het WK van 1982 in Spanje werd gehouden, was Diego nog erg jong en temperamentvol. Argentinië zat in de zogenaamde 'groep des doods'. In de tweede groepsronde moesten ze het opnemen tegen de latere wereldkampioen Italië en grootmacht Brazilië. Tegen de gele kanaries van Brazilië is het altijd een beladen wedstrijd. Een soort Nederland-Duitsland maar dan nog erger. De Argentijnen moesten winnen, anders lagen ze uit het toernooi. Ze verloren met 3-1, maar wat er in de 85ste minuut gebeurde, is het grootste smetje op de carrière van magiër Diego. Hij trapte de Braziliaan Batista in zijn lies en werd van het veld gestuurd. Dit beschadigde het vertrouwen van Argentijnse fans in Maradona.

Na het teleurstellende WK sloot Maradona aan bij de selectie van Barcelona. Zijn transfer was niet zonder enige bombarie, het ging namelijk om een wereldrecord. De hoogste transfersom, nog nooit betaalde een voetbalclub meer geld dan Barcelona voor Diego Maradona. 5 miljoen pond werd er over de toonbank gesmeten om het Argentijnse wonderkind in te lijven. In de zomer van '83 speelde Maradona zijn eerste El Clásico. Hoewel Barcelona tegen Real Madrid een van de meest bekeken wedstrijd ter wereld is, was Diego zulke wedstrijden gewend door zijn tijd in Argentinië. Hij voelde zich dan ook als een vis in het water. Zo bewoog hij zich ook. Hij dribbelde als een glibberige aal over het veld, omspeelde de keeper, zag hoe Real Madrid verdediger José hard in kwam glijden om de bal van de lijn te halen, hij stopte de bal en José gleed zo hard tegen de paal dat hij zijn kinderbijslag wel kon vergeten. Maradona toverde de bal rustig in het net. Toen gebeurde er iets unieks. Iets dat spelers als Johan Cruijff zelfs niet hebben meegemaakt. Santiago Bernabéu stond op en applaudisseerde voor Barcelona-speler Diego Armando Maradona. Dit was nog nooit eerder voorgekomen. De gouden jaren van wereldspeler Diego Maradona lagen in het vooruitzicht.

De manier van dribbelen van Maradona was fenomenaal. 'Alsof de bal aan een touwtje zit' zou Evert ten Napel zeggen. Toch zat er een groot nadeel aan de klasse van de Argentijn. De verdedigers van die tijd, ook wel slagers, waren al-tijd te laat. Dus kreeg Maradona heel veel schoppen. Geen lullige tikjes, nee, doodschoppen. De scheidsrechter namen hem niet in bescherming en dus konden de verdedigers doen wat ze wilden: die kleine dribbelkoning uit Argentinië finaal de wedstrijd uitschoppen. Dat gebeurde dus ook in 1983. Een verdediger van Athletic Bilbao tackelde de Argentijn zo ontzettend hard, dat hij zijn enkel brak. Er werd gevreesd voor de carrière van Diego. Maar door een wonderdokter, stond hij na drie maanden alweer zijn magie te showen op het veld. Toch kwam aan het einde van het seizoen 83-84 het temperament van Diego weer bovendrijven. In de finale van de Spaanse beker, tegen wederom Athletic Bilbao, sloegen de stoppen door bij de nummer 10. De Catalanen verloren de pot met 1-0 en Maradona zocht Bilbao speler Sola op. De twee kwamen in een hevige discussie. Nadat Diego racistisch werd bejegend deelde hij een kopstoot uit aan Sola, een elleboogstoot aan een andere speler en nog eens een knietje op het hoofd van weer een ander, die hierdoor knockout ging. Het was de laatste wedstrijd die Maradona ooit voor Barcelona heeft gespeeld.

Ondanks zijn ietwat ongebruikelijke vertrek uit Barcelona, gaf Napoli een record bedrag uit aan de kleine Argentijn. Hierdoor is Maradona tot nu toe nog steeds de enige speler die twee keer het wereldrecord van een transferbedrag heeft gebroken. Hij werd aangetrokken voor 6,9 miljoen pond. 75 duizend mensen keken vanuit het stadion San Paolo naar de presentatie van hun hopelijke verlosser. Nog totaal in de onwetendheid dat het stadion naar hem vernoemd zal gaan worden na zijn dood. Het arme zuiden van Italië had allemaal problemen. Ze hadden te weinig scholen, huizen en sociale voorzieningen, hierdoor voelde het noorden van Italië zich superieur. Niks maakte meer uit, want alle hoop hadden zij gevestigd op Maradona. Het voetbal werd gedomineerd door de clubs uit het rijke noorden, die met alle afschuw naar het zuiden keken. Nog nooit was een club uit die regio kampioen geworden. Diego moest de trots gaan terugbrengen in Napels.

Maradona bereikte dan ook de piek van zijn carrière in Napoli. Hij werd al snel de leider van het team en kreeg de aanvoerdersband. Napoli was nog een clubje van niks, vergelijkbaar met een Heracles in de eredivisie. Maar je bent pas een grootheid als jij je team als individu beter maakt. Dat deed Diego. Hij was toegankelijk, voor iedereen, zijn medespelers en fans. Misschien is dat ook wel zijn ondergang geweest in de latere periode van zijn leven. Ze zaten in de lift bij Napoli, dat resulteerde voor Napoli in 1987 in het eerste kampioenschap ooit. Fabio Cannavaro: "Maradona is als een God voor de mensen in Napels. Hij heeft de geschiedenis veranderd. In 80 jaar historie vochten we telkens tegen degradatie, maar in zeven jaar met Maradona wonnen we twee keer de competitie, de UEFA Cup en twee keer de nationale beker. Ik ben ook een fan en het was ongelooflijk om die jaren met Maradona te leven. Het was geweldig om op het veld te staan ​​toen we de Scudetto wonnen."

Een heus volksfeest ontstond er in de straten van Napels. Maradona werd op handen en voeten gedragen. De Napolitanen hadden hun trots terug. Dat is iets wat Cruijff en Maradona gemeen hadden: hun prestaties overstegen het voetbalveld. Zij brachten een revolutie teweeg bij een volk binnen het volk. En dat allemaal dankzij hun Diego. De meest prachtige muurtekeningen verschenen op belangrijke gebouwen in Napels, die nog steeds te bewonderen zijn. Baby's werden vernoemd naar hun verlosser. Waag het niet om in Napels te zeggen dat voetbal maar een spelletje is.

Vier jaar na de vlugge uitschakeling in Spanje. Dit keer werden de wereldkampioenschappen gehouden in Mexico. Maar voor de Argentijnen maakte het niet veel uit. De bondscoach had een verschrikkelijk slechte selectie gemaakt en bij Maradona zullen de stoppen wel weer doorslaan. Misschien wel de grootste fout die de passievolle fans uit Argentinië hebben gemaakt. Pluisje ging als aanvoerder van het elftal gemotiveerd het toernooi in. Aan de scheidsrechters werd gevraagd of ze Diego wel wilden beschermen tegen alle trappen die hij voor zijn kiezen kreeg. Dat is gelukt, want Diego speelde elke minuut van het toernooi. Net zoals hem bij Napoli zou lukken, deed hij ook bij de selectie van Argentinië. Ze werden beter door zijn aanwezigheid. De Argentijnen kwamen in de kwartfinale, ze moeten het opnemen tegen de Engelsen. Een nogal controversiële wedstrijd, gezien de perikelen die toen nog altijd aanwezig waren naar aanleiding van de Falklandoorlog. In de zwaar bevochten pot kwam de bal plots via een Engelsman hoog door de lucht in de 16. Jullie weten allemaal waar dit naartoe gaat. Diego lijkt de bal te koppen, maar nee Theo Reitsma is scherp en zegt dat de bal met de hand in de goal geslagen wordt. De Argentijnse commentator twijfelt. Na een uitbundige reactie, dat de goal eindelijk valt, zegt ook hij "was dit niet met de hand?" Al snel wordt hij gecorrigeerd door mensen in de studio. "Wij hebben de beelden bekeken, het is overduidelijk dat hij de bal met zijn hoofd kopt. Geloof je dat niet, dan ga je lekker aan de kant van de Engelsen staan." Niemand komt aan Maradona. Door het interview wat Diego achteraf gaf, is de bijnaam 'de hand van God' geboren.

Maar dan, nog geen vier minuten na de illegale goal van Maradona. De dribbelaar krijgt de bal op eigen helft. Speelt 1 speler voorbij, 2 spelers, 3 spelers, 4, spelers, 5 spelers! Hij heeft de bal maar 11 keer aangeraakt maar staat nu oog in oog met de keeper van Engeland. Zelfs die speelt die voorbij, 2-0! Dit legendarische doelpunt kreeg de titel toebedeeld die het verdiend. De FIFA heeft het uitgeroepen tot doelpunt van de eeuw. Eén van de beste spelers van Engeland op dat moment kon niet geloven wat hij zag. Gary Linker zei: "Toen Diego de tweede goal tegen ons scoorde, wilde ik applaudisseren. Zo heb ik mij nog nooit gevoeld na een tegengoal. Maar het is echt zo... en niet alleen omdat de belangen van deze wedstrijd zo groot was. Het is gewoon onmogelijk om zo'n prachtige goal te maken." Het toernooi staat te boeken als één van de beste prestaties van een individu op een eind toernooi, ooit. Maradona heeft in zijn eentje Argentinië wereldkampioen gemaakt. Dat vind ook Eric Cantona: "Sommigen zeggen dat Pele de beste speler aller tijden was, maar ik niet. Maradona zal altijd de beste zijn. Hij won het WK in 1986, verloor nipt in de finale in 1990 en zou het in 1994 misschien weer hebben gewonnen als hij niet was verbannen. Het cruciale verschil met Pele is dat Maradona niet omringd was door geweldige spelers; hij moest het team zelf dragen. Als je Maradona uit Argentinië zou halen, zouden ze het WK niet winnen, maar ik denk dat Brazilië zonder Pele toch gewonnen zou hebben." Wat Diego heeft gepresteerd is andere grootheden nooit gelukt. De wereld leefde in de betoverende waan van Diego Armando Maradona. Zo iemand als hem, kom je nooit meer tegen. "Er zal nooit meer iemand als Maradona zijn, zelfs niet als Messi drie WK's achter elkaar wint of een omhaal scoort vanaf het middenveld." - Hector Enrique.

Een ongekend icoon is heengegaan. Of zoals een iemand anders zo mooi zei: ‘God heeft zijn hand terug.’ Rust zacht, Pluisje.

Tekst: Luc Nebbeling