Over Spaanse weggetjes toeren met de Kawasaki Z900

Slechte motoren worden niet meer gemaakt, maar daarmee is niet gezegd dat alle motoren hetzelfde zijn. Zo nu en dan komt er eentje voorbij die uitzonderlijk goed is. Na de test in de buurt van Almeria rekenen we de nieuwe Kawasaki Z900 daarbij.

Nog voordat we ons opmaken voor in totaal 300 kilometer routes die Kawasaki voor ons heeft bedacht in de bergachtige, maar wel verdomd frisse Sierra Nevada (in de jaren ’70 van de vorige eeuw hét toneel voor menig Western Hollywood blockbuster) heeft testrijder en onze voorrijder van vandaag Janik Kaufmann mijn interesse geprikkeld. “Ik ben erg benieuwd wat je van deze Z900 vindt. Persoonlijk vind ik het de allerbeste Kawasaki die ik ooit heb gereden,” aldus de Duitser wiens tempo meer wegheeft van de kwalificatie voor de Isle of Man TT dan gewoon een dagje uit met de motorclub. Best een straffe uitspraak, zeker als je bedenkt dat ‘ie in zijn carrière al heel wat Kawasaki’s aan de tand heeft gevoeld.

Goed, de Kawasaki Z900 dus. Volgens Kawasaki een compleet nieuwe fiets waar we over 10 jaar op terugkijken als dé motor die alles veranderde. Z’n longinhoud van 948cc komt akelig dicht in de buurt van de 1 liter fiets, terwijl het rijwielgedeelte maar liefst 21 kilo lichter is dan de oude Z800 die hij opvolgt. Pardon, een-en-twintig kilo? Zet voor de grap eens 21 pakken suiker naast elkaar. Lichter én sterker dus en dat is precies in de geest van de nieuwe Z. De Z is bij Kawasaki namelijk niet zomaar een letter, Z staat voor een hele dynastie wiens oorsprong in 1972 was met de Z1, die in de volksmond ook wel Z900 (vanwege z’n cilinderinhoud van 903cc) werd genoemd. De Z900 was Kawasaki’s antwoord op de Honda CB750 en ontketende de pk-wedloop zoals tot op de dag van vandaag in het Supersport segment wordt uitgevochten.

Dat de Z900 totaal anders rijdt dan de motor die hij opvolgt, de Z800, blijkt al snel als vanuit het ochtendspits verkeer van Almeria, waar de ongekend lichte koppeling uitblinkt in gebruiksgemak, de Sierra Nevada wordt ingestuurd en de Z900 uitblinkt in een enorm lichtvoetig stuurgedrag. De brede en overzichtelijke weg slingert door het berglandschap en is een continue opeenvolging van linkse en rechtse bochten, waardoor het middelste deel van het loopvlak van de Dunlop banden amper nog contact met moeder aarde heeft. Het enorme gewicht dat Kawasaki heeft bespaard heeft duidelijk z’n vruchten afgeworpen. Om nog even met wat cijfers te smijten: het nieuwe Trellis buizenframe - dat is afgeleid van het Trellis buizenframe van de 325 pk sterke Ninja H2R - weegt slechts 13,5 kilo, de aluminium achterbrug tikt 3,9 kilo op de schaal. Da’s nog geen twintig kilo bij elkaar.

Het is me helemaal duidelijk wat Kaufmann bedoelde toen hij tegen me zei dat deze Z900 niet meer als een typische Kawasaki rijdt: de tijden dat jij je aan de Kawa moest aanpassen lijken met de Z900 verleden tijd te zijn. Lijken… totdat de bochten krapper worden, de temperatuur aardig zakt tot pak 'm beet een graadje of 6 boven het vriespunt met de sneeuw nog in de berm en het wegdek als gevolg van de hevige regenval nog met een flinterdun laagje zandstof is bedekt en dientengevolge amper grip biedt. Omstandigheden waarin het nukkige stuurkarakter van de Dunlop D214 banden de boventoon voert. Zo gemakkelijk als de Z900 kort hiervoor van het ene op het andere oor te leggen was, zo moeizaam gaat het nu, het nukkige karakter dat z’n voorganger kenmerkte voert ineens de boventoon. En dat is jammer, want zeker weten dat met een setje modern rubber de Z900 ook onder deze omstandigheden zijn suprematie had getoond.

Verleidt het goede rijwielgedeelte al tot een sportieve rijstijl, dat wordt nog eens extra aangewakkerd door het waanzinnige 125 pk sterke motorblok dat de 'middenklasse' naked aandrijft. De 948cc viercilinder heeft het karakter van een drietraps raket: onderin is het al lekker sterk maar nog niet intimiderend, vanaf 5.000 toeren pakt ie heerlijk op en wordt het inlaatgeluid al behoorlijk agressiever, om bij 9.000 toeren te veranderen in de meest agressieve huil van een tijger op oorlogspad - het moment dat tegelijkertijd in het motorblok de naverbrander wordt aangezet. Damn, wat een ongekend pretpakket. Als dit niet enorm verslavend is, dan weet ik het ook niet meer. Alleen al voor deze sensatie zou de Z900 het hele jaar bij ons op de redactie mogen staan. Om af en toe stoom af te blazen.

De Z900 is begin februari leverbaar voor een introductieprijs van € 9.999,- inclusief alle bijkomende kosten. En dat is maar een paar honderd euro duurder dan de oude (zwaardere en minder sterke) Z800, een koopje.

Meer motortesten vind je op motorfreaks.nl

Tekst: Ed Smits