In gesprek met Ruud Boymans: hoe de goaltjesdief na zijn voetbalcarrière de festivalwereld verovert met No Art

Vanaf dit weekend is het elk weekend raak voor Ruud. ‘'De zomer gaat nu wel echt beginnen. Elk weekend hebben we een event of een show. Het wordt echt een drukke zomer. Vanaf dit weekend gaat de drukte echt beginnen.’' Toch probeert Ruud altijd te genieten tijdens zijn festivals of events. ‘We hebben de afspraak met elkaar dat we zo weinig mogelijk doen tijdens een festival of event. We grijpen alleen in als het moet.’

Toen Ruud Boymans jong was, wilde hij altijd al profvoetballer worden. Laten we eerlijk zijn: dat is toch de droom van iedere jongen die net zijn voetbalschoenen aantrekt? ‘'Mijn droom was van jongs af aan om betaald voetballer te worden. Waar het schip zou stranden, maakte me niet echt uit. Als ik erop terugkijk, had er wel meer ingezeten. Ik heb veel last gehad van blessures, waardoor ik vaak opnieuw moest beginnen. Maar al met al ben ik trots op mijn voetbalcarrière. Ik heb veel meegemaakt en ben niet alleen gegroeid als voetballer, maar ook als mens.’'

Wat voor soort spits was Boymans? ‘Ik was een aanspeelpunt. Ik was een grote, sterke spits. Niet de aanvaller van de trucjes of passeeracties. Ik passeerde niet even twee of drie spelers op een vierkante meter. Ik was een rustpunt voor het team en gevaarlijk in de zestien. Vaak maakte ik mijn goals met een one touch. Mijn beste seizoen qua statistieken was bij Willem II. In die tijd maakte ik 27 doelpunten in de Jupiler League (tegenwoordig Keuken Kampioen Divisie).’ Uiteindelijk werd Ruud uitgeroepen tot Speler van het Jaar in de Jupiler League en dwong hij een transfer naar FC Utrecht af.

Utrecht was een van de mooiste periodes voor de spits. ‘Ik had een hele mooie tijd bij Utrecht. Ik had een goede band met de spelers en met het publiek. In tien wedstrijden maakte ik tien goals. Ik was in de vorm van mijn leven, maar toen raakte ik zwaar geblesseerd aan mijn enkel.’' Na zijn rentree wist hij zijn vorm direct terug te vinden. In vijftien wedstrijden prikte hij er negen in. Toch besloot hij dat het tijd was voor een buitenlands avontuur. ‘'Ik maakte een transfer naar de competitie in Dubai. Als ik eerlijk ben, was dat vooral een transfer die goed in mijn financiële plaatje paste. Ik ben blij dat ik die keuze gemaakt heb, want het heeft me veel financiële ademruimte gegeven.’'

Na zijn tijd als profvoetballer merkte Ruud dat hij iets anders wilde gaan doen. Hij is samen met de volgende jongens No Art begonnen: Bora Guney, Omid Kahali en het dj-duo ANOTR. “Ik kende de jongens al van voor mijn tijd in Dubai. Toen ik terugkwam, spraken we af om gewoon vriendschappelijk te chillen. Toen gingen we praten en begon het balletje te rollen. We zijn heel klein begonnen als hobby en hadden nooit gedacht dat het zo groot zou worden. In twee jaar tijd hadden we ons eerste festival uit de grond gestampt.’’

No Art is een label. Naast muziek organiseren ze evenementen om hun sound aan het publiek te laten horen, met als doel om van elk event een bijzondere show te maken. “Voor ons is het belangrijk dat de dj laag op de grond staat en echt onderdeel is van het publiek. Daarnaast is er veel kunst op onze festivals om de bezoeker een betere ervaring te geven. Ook hebben we onze eigen kleding op de events. No Art is ook een lifestyle. We willen de vrijheid van de geest van de bezoeker verruimen.”

Je komt natuurlijk niet zomaar op een goed idee. De jongens van No Art hebben hun eigen manier om tot nieuwe concepten te komen. “We gaan vaak met elkaar in een vriendenhuisje zitten, sluiten onszelf op en smoken wat. Dan krijgen we allemaal creatieve ideeën. We leggen onszelf geen grenzen op. Er bestaat geen nee.”

Als Ruud moet benoemen op welk festival hij het meest trots is, denkt hij meteen aan hun eerste festival. “Niemand had verwacht dat we het uit zouden verkopen. We hadden op het NDSM-terrein iets van tienduizend bezoekers. Ons eerste festival, zonder enige ervaring. We waren vijf jongens die nog nooit zoiets georganiseerd hadden. Dat het zo goed uitpakte, daar ben ik wel trots op. Iedereen had het naar zijn zin.”

Of de ondernemerswereld te vergelijken is met de voetbalwereld? Ruud is daar heel stellig in. “Je kan het vergelijken met topsport: je moet je grenzen verleggen, het is teamsport, je moet je goed voorbereiden. Daarom is het goed vergelijkbaar met de voetbalwereld. Als je de jonge Ruud had verteld dat ik ondernemer zou worden, had hij je nooit geloofd. Het blijkt maar weer dat je je constant ontwikkelt als mens. Ik had altijd gedacht dat ik in de voetbalwereld zou blijven. Maar deze wereld past beter bij mij dan de voetbalwereld. Ik houd van de vrijheid en het vele reizen. In de voetbalwereld zit je echt vast in een bubbel.”

No Art is niet alleen in Nederland populair, maar wereldwijd. Van Barcelona tot Miami: ze doen zo’n vijftien tot twintig landen per jaar aan. Langzaam maar zeker veroveren ze de festivalwereld. “De dikste was in Rio de Janeiro, tijdens carnaval. We hadden een soort museum tijdens een buitenfestival. Er kwam een enorme cruiseboot langs. Dat was echt een kippenvelmoment. Het was vroeg in de ochtend, dat soort dingen vergeet je nooit meer.”

Ruud zit al een tijdje in de ondernemerswereld en vond het tijd voor iets nieuws. Samen met de oprichters van No Art is hij SONA begonnen. Hiermee willen ze een buitenlands concept naar Nederland halen. Bij dit concept staat de artiest echt centraal en niet het festival zelf. SONA organiseert alles voor de artiest en dan is het aan hun om de show te maken.

Het concept slaat duidelijk aan, zegt Ruud. Zo goed zelfs, dat ze volgend jaar twee festivals willen toevoegen. Bezoekers zijn na afloop vaak lyrisch. ‘‘Het mooie is dat er echte fans komen. Het is bijvoorbeeld een hele andere ervaring dan een No Art Festival. Mensen zingen mee, ze komen voor de artiest en ze komen op tijd. Ik vind het tof om te zien dat echte liefhebbers dan samenkomen. We zijn een soort nieuwe generatie in de festivalwereld. Vandaar ook de naam: Sound Of New Audience.”

Het draait vooral om kwaliteit en het goed in de markt zetten. ‘’Alles verkoopt uit. We weten dat het lastig is om tickets te verkopen, maar daar hebben wij gelukkig geen last van. We willen artiesten een headlineshow geven. Bij SONA draait het echt om de artiesten. Wij zorgen voor de locatie en de goede productie, en dan kan de artiest laten zien wat hij of zij waard is.’’

Het Synergy Art Festival is verbonden aan No Art. Op een gegeven moment wilden ze met No Art iets terugdoen voor de stad en de mensen in Amsterdam. Het Synergy Art Festival is de dag voor het No Art festival en is het toegankelijke broertje. Zonder luide muziek, maar wel met de kunst en live muziek “We dachten: waarom beginnen we niet een dag eerder met de kunst? Dan kunnen buurtbewoners, mensen met een stadspas, kinderen en vluchtelingen gratis naar het festival komen. Voor anderen is de entree ook heel goedkoop, vijftien euro. Zo kunnen ze genieten van alle kunst die er staat. Wij zijn een van de weinigen die dit doen. Het hele festival staat er toch al, dan kunnen we het net zo goed eerder opengooien.”

Ze begonnen met 500 bezoekers, maar vorig jaar kwamen er al 2.500 mensen op af. De buurt is er erg blij mee. ‘’Dit willen we blijven uitbouwen. Het is een maatschappelijk project waar we trots op zijn. Zo kunnen we iets teruggeven aan Amsterdam. We komen natuurlijk in een park dat afgesloten moet worden, mensen hebben geluidsoverlast, en op deze manier willen we iets terugdoen voor de buurtbewoners. Daarnaast willen we ook maatschappelijk betrokken blijven, omdat we vinden dat kunst toegankelijk moet zijn voor iedereen. Vaak kost het heel veel geld, en de meeste mensen kunnen zich dat niet veroorloven.’’

‘‘Het is voor mij echt mijn droombaan. Ik reis de hele wereld over, werk met mijn beste matties en heb een hartstikke leuk team om me heen. Het voelt eigenlijk niet echt als werken, als ik eerlijk ben.’’

We kunnen gerust stellen dat Ruud een indrukwekkend pad heeft bewandeld na zijn carrière als voetballer. Het No Art Festival vindt dit jaar plaats op 26 juli en de dag ervoor heb je het Synergy Art Festival. Ben jij er ook bij?