We waren bij de premiére van The Fourth Phase in Parijs en zagen de sickste snowboardfilm ooit

Parijs is de stad van de liefde, en dat is precies waar de film om draait. De liefde voor sneeuw, natuur en de sport. Het is dan ook nogal oneerbiedig om The Fourth Phase een snowboardfilm te noemen. Dat is hetzelfde als een Aston Martin DB5 te beschrijven als een klassieke auto of Margot Robie gewoon een mooie vrouw te noemen. Het klopt wel, maar het doet geen eer aan wat het eigenlijk is. Bij snowboard films denk je vooral aan strak gemonteerde beelden vol zieke stunts die hooguit een paar minuten duren. Natuurlijk word je ook in The Fourth Phase verwend met het meest waanzinnig stuntwerk op een sneeuwplankje, maar er is zo veel meer dan dat. Het gaat om de natuur, het gevoel van vrijheid en de zoektocht naar de perfecte berg.

De diepte die de film zo interessant maakt zit ook verstopt in de titel. De vier in de titel slaat namelijk niet alleen op het feit dat ze vier jaar bezig zijn geweest met de film. The Fourt Phase is namelijk ook een natuurkundige theorie over de vierde fase van water. Zoals iedereen wel weet zijn er drie verschillende fases van water (gas, vast en vloeibaar), maar volgens hoogleraar Pollock van de University of Washington is er ook nog een vierde fase. Hoe dit precies zit kan de bolleboos natuurlijk het beste zelf vertellen , maar in het kort komt het er op neer dat water vol zit met energie. Dit heeft ook invloed op de hele cyclus van het water en daar heeft Travis Rice zijn reis op afgestemd. Hij volgt het water en laat zich leiden door de natuur.

De weg die mannen vier jaar lang hebben gevolgd is die van de North Pacific Gyre. Dit is een waterstroming die door het noordelijke deel van de Grote Oceaan loopt. Deze route brengt de sneeuwbewonderaars van hun thuishaven in de U.S.A. naar Japan, Kamtsjatka en Alaska. Hierin zit ook het grootste verschil met andere snowboard films. Het door sneeuw geobsedeerde gezelschap laat zich niet leiden door het weerbericht, maar ze volgen de natuurlijke weg van het water. Zo komen ze op plekken waar bijna nog niemand is geweest, laat staan met een snowboard naar beneden is gegaan. Ongerepte natuur die soms meedogenloos is, maar altijd van ongekende schoonheid. De omstandigheden zijn extreem en kunnen constant veranderen. Soms zitten ze weken lang in een afgelegen hutje te wachten op dat ene moment. Dat moment wanneer de lucht blauw is, de sneeuw maagdelijk wit en wind zachtjes in je gezicht blaast. Het zijn die momenten waar deze mannen voor leven en dat gevoel wordt perfect weergegeven in de film.

Het resultaat van alles hierboven is een film die het genre ‘actiesportfilm’ op alle fronten overstijgt. Het stuntwerk is zoals je mag verwachten fenomenaal, maar het is niet iets dat we nog niet eerder hebben gezien. Wat de film uniek maakt is de balans tussen snowboardactie, de schoonheid van onze aarde en de broederschap tussen deze vrienden. Moeder natuur speelt de hoofdrol. Rice en zijn vrienden zijn ‘slechts’ figuranten die de schoonheid van de aarde zien als een sneeuwwit doek waarop zij hun kunstwerk mogen maken. Natuurlijk doen ze dit niet alleen. Zonder hun crew was het nooit gelukt. Zij hebben er voor gezorgd dat de kunstenaars zich volledig konden focussen op hun doel en dat al het in vier jaar vergaarde beeldmateriaal samen is gekomen tot een ruim anderhalf uur durend spektakel. Dikke stunts, schitterende natuurbeelden, broederschap en een tracklist om je vingers bij af te likken. Het maakt dus niet uit of je nu wel of geen snowboardliefhebber bent. The Fourth Phase is uniek in opzet en uitvoering en voelt daardoor als echt wat nieuws. Zet dus gewoon een dikke rode cirkel in je agenda om 2 oktober, want op die dag is hij om 21:00 uur te zien op Red Bull TV . Wij buigen in ieder geval diep voor de nieuwe koning van het snowboardfilm genre.