Vrouw kocht een jaar lang niks en spaarde daardoor 23.000 dollar

Als financieel journalist kun je vast en zeker goed met geld omgaan. Dat is ook precies wat familie en vrienden van Michelle McGagh dachten, maar in werkelijkheid spendeerde ze bakken met geld aan Frappuccino’s, top restaurants en dure haute couture. Tegenover Telegraph claimt ze hier duizenden dollars aan kwijt te zijn en daar moest verandering in komen. Ze gaf een jaar lang geen cent uit en dat begon op Black Friday 2015.

Onder de vaste lasten komt ze natuurlijk niet uit en op een verrot gebit, stinkende oksels en moddervette haren zit ze ook niet te wachten. Tandpasta, deo en shampoo is dus ook toegestaan. Er moet natuurlijk ook gewoon gegeten worden en alles bij elkaar mocht dit niet boven de 2035 dollar per maand uitkomen. Alle luxe werd verbannen dus geen bioscoop bezoekjes, vakanties, sportschool, kebab na het stappen, überhaupt stappen of alle andere leuke dingen waar je doekoes voor nodig hebt.

Haar man vindt het nogal extreem maar Michelle begint het steeds chiller te vinden. Vooral omdat ze door haar uitgaven, of liever gezegd het gebrek daaraan, haar hypotheek flink kan afbetalen. "I'm grateful to have disposable income to save and feel I should make the most of it – I hope I have encouraged other people to reconsider their spending patterns too."

Natuurlijk mis je wel wat als je minimaal geld uitgeeft en sommige mensen zijn ook niet zo blij met haar extreme levensstijl. "I was accused of poverty tourism, but there is a big difference between poverty and frugality. This experiment was not about living in poverty because poverty isn't a choice. I could still pay my mortgage, bills and food. The last year has been an experiment in extreme frugality and choosing not to buy, rather than not having a choice."

Maar aan het eind van de rit kan ze een hele dikke middelvinger opsteken naar deze haters. Ze heeft namelijk drieëntwintig duizend dollar meer dan toen ze begon. Ondanks haar kapotte kleding en de moeilijke tijd in de wintermaanden, waardeert ze haar vrije tijd een stuk meer en gaat ze nog meer naar buiten dan eerst. Als Michelle weer geld uit mag geven, krijgen haar vrienden een rondje in de kroeg en koopt ze een vliegticket om haar opa te bezoeken. Ze beschrijft haar hele jaar in het boek The No Spend Year: How I spent less and lived more .