Een treinrit van Londen naar New York in minder dan een uur. Dat klinkt als iets uit een scifi-film, maar er wordt momenteel serieus over nagedacht. Het idee is om een 5.700 kilometer lange tunnel onder de Atlantische Oceaan te bouwen, waarin treinen met 5.000 kilometer per uur door een vacuümbuis schieten. En wat kost dit innovatieve ideetje? Een bescheiden $20 biljoen, oftewel een bedrag waar zelfs Elon Musk een keer van zou knipperen.
De meeste tunnels gaan netjes door bergen of onder rivieren door. Nou moete we zeggen dat we dat al knap genoeg vinden, maar de Atlantische Oceaan? Dat is even andere koek. Er zijn twee opties om zo’n project waar te maken. Optie één is een tunnel die zweeft onder water, vastgehouden door kabels aan de zeebodem. Dat klinkt als een pure nachtmerrie. Optie twee is niet veel beter: een tunnel diep in de zeebodem gegraven, vergelijkbaar met de Kanaaltunnel, maar dan 150 keer langer.
Beide methodes zijn iets ingewikkelder dan een IKEA-kast zonder handleiding. Het boren van 5.700 kilometer door rots en zeebodem zou tientallen jaren duren. De zwevende optie lijkt iets haalbaarder, maar ook dat klinkt als een klusje waar je ‘s ochtends niet zomaar aan begint.
In deze tunnel rijd je niet met een ouderwetse stoomtrein. Nee, dit wordt een hyperloop-achtig systeem waarin de lucht letterlijk wordt weggepompt. Zonder luchtweerstand kan de trein met absurde snelheden van 5.000 km/u door de tunnel razen. Ter vergelijking: een Boeing 747 haalt met moeite 900 km/u. Het enige nadeel? Je hebt 18 minuten nodig om af te remmen. Als je dus iets te laat begint, dan heb je het mooi te pakken.
Met een geschatte prijs van $20 biljoen is deze tunnel zo’n 50 keer duurder dan de Kanaaltunnel. De vraag blijft natuurlijk ook nog wie dat gaat betalen, want wie heeft er nou zo’n bedrag op z’n spaarrekening staan.
Hoewel de techniek indrukwekkend is, blijft de vraag wie dat allemaal gaat betalen. Want zelfs als Jeff Bezos, Elon Musk en Bill Gates de handen ineen zouden slaan, zouden we nog een flink bedrag tekortkomen. Treinkaartjes worden daarnaast ook vast niet goedkoop. Een retourtje Londen-New York kan dan zomaar duurder worden dan een businessclass-vlucht.
Voorlopog blijft het natuurlijk een wilde droom. De techniek is er nog niet, de kosten zijn belachelijk en de bouw zou decennia duren. Maar als het ooit gebeurt, kunnen we ineens ‘even’ naar New York, alsof het een tripje naar Amsterdam is.