Hoe de Nederlandse dj Colyn naar de top van de internationale techno scene klom

Medellín, een vrijdagnacht in januari, uurtje of vier ’s nachts. We zijn op vakantie in Colombia en vertoeven deze avond in Sanoroma, een intieme club in het hart van de Zuid-Amerikaanse metropool. Terwijl Eelke Kleijn staat te draaien, ontwaren we opeens een bekend gezicht achterin de club. Ewout Colijn, beter bekend als Colyn , staat hier zijn maatje te supporten. Beiden Nederlandse dj’s zijn bezig met een tour door Midden- en Zuid-Amerika. Een geanimeerd gesprekje volgt, waarna we contactgegevens uitwisselen en afspreken om contact te houden voor een interview.

Een paar maanden later valt er een uitnodiging van Sonos in onze digitale brievenbus of we het launch evenement van de Sonos Ray willen bijwonen in New York. Uhm, hell yes. Terwijl wij ons verheugen op een tripje naar The Big Apple, zien we op Instagram pardoes dat Colyn een Noord-Amerika tour aankondigt. Drie keer raden waar de beste man moet draaien op de dag dat wij in NYC aankomen? Eén plus één is nog altijd twee, dus gooien we er een appje uit met de vraag of die gig in New York niet het uitgelezen moment is om een reportage te maken over de rising star van Afterlife, het immens populaire label van het Italiaanse dj-duo Tale of Us, bestaande uit Carmine Conte en Matteo Milleri.

Dus nemen we een paar weken later op een regenachtige zaterdagavond plaats aan tafel bij Colyn en manager Lex van Aken in Roberta’s, een sfeervol Italiaans restaurant in Brooklyn. Terwijl de pizza’s en pasta op tafel worden gezet, bespreken we de debuuttour in Amerika van de 27-jarige dj. “Door corona moesten we een en ander uitstellen, maar het is heel vet om hier te zijn. In totaal toeren we een kleine maand. We zijn begonnen in Miami, daarna Houston, gisteravond stond ik in Montréal in Canada en vandaag dus in New York. Hierna gaan we nog naar Denver, Chicago, Mexico City, Tulum, San Francisco en we sluiten ‘m af in de Sound Nightclub in Los Angeles.”

Even terugspoelen naar het moment waarop het allemaal begon. “Ik studeerde Communicatiewetenschappen aan de UvA in Amsterdam, maar die studie was niet voor mij gemaakt. Ik was veel liever met muziek bezig. Als ik om vier uur ’s middags thuiskwam van school, dan ging ik tot diep in de nacht muziek maken en kwam ik de volgende dag brak aan op de uni, omdat ik amper had geslapen. Op gegeven moment zei mijn moeder: ‘Deze studie is het niet voor jou. Je bent nog jong, ik gun het je om te kijken of je jouw creatieve kant kan ontdekken. Je vader en ik supporten je.’ Ik ben toen aan de Herman Brood Academie gaan studeren. Die kans van mijn ouders heeft mij ontzettend gestimuleerd. Steun vanuit je familie is heel belangrijk. Was het een slimme keuze om te stoppen met de studie? Misschien niet, want je baanzekerheid kun je delen door duizend. Maar het is wel een keuze die is gemaakt vanuit mijn hart.”

De liefde voor muziek is niet per se vanuit het ouderlijk huis ingegoten, vertelt Colyn. “Mijn ouders zijn muziekliefhebbers, maar geen muzikanten. Mijn broer is ooit begonnen met dj’en en is ook een beetje gaan produceren, waarna ik dat een beetje heb overgenomen. Ik dook er wel gelijk heel fanatiek in. Toen ik 19 was heb ik een keer op het gymnasium in Gorinchem gedraaid. Dat waren de eerste stappen. Daarna heb ik van alles gezien: van schoolfeesten tot hotelkamers en van kleine kelders tot de kleine zaal van de Marktkantine. Die ervaring helpt mij ontzettend. Ik denk dat alles up to this bijdraagt aan wat ik nu doe en de sets die ik draai. Ik zie het als een voordeel dat ik heb gedraaid in allerlei settings waarbij je het publiek zowat moet smeken om te dansen. Daardoor kan ik mijn set nu veel makkelijker aanpassen als mijn main plan niet werkt.”

We drinken snel onze Moscow Mule op, want we moeten door: er staat immers een optreden op het programma. Het is het openingsweekend van The Brooklyn Mirage , een van de meest toonaangevende clubs van New York. Naast Colyn, staan op de line-up grote namen als Stephan Bodzin en Dixon geprogrammeerd. Colyn zou eigenlijk optreden op de main stage buiten, maar door de aanhoudende regen is zijn gig verplaatst naar de Great Hall: een grote, industriële warehouse dat vroeger dienstdeed als opslagplaats voor bussen. We spreken af om ons interview te vervolgen na zijn show. Eerst maar eens de master at work aanschouwen. Wat volgt is een heerlijke opgebouwde set die wordt gekenmerkt door zijn eigen producties. Tracks als Wait for You , KL427 , Jatayu , The Future Is The Past, een eigen remix van Marco V’s classic Simulated en dansvloer banger Oxygen Levels Low passeren de revue en gaan er bij het publiek in als een hotdog bij een hongerige Yankee-fan. We ontmoeten Colyn na zijn optreden backstage om een uurtje of twee ‘s nachts.

Hoe ging het?
Het was even aanpassen aan de situatie. Ik zou eigenlijk buiten staan, maar door de regen moesten we naar binnen. Uiteindelijk heeft dat denk ik alleen maar beter uitgepakt. Toen ik aankwam stond het ramvol en de crowd had er veel zin in. Het bleef ook helemaal vol. Na een halfuur zat ik er lekker in. Dan is het gewoon execute . Ik weet wat het plan is en waar ik heen wil. Het eerste uur is bouwen, daarna ga ik het circus aanzetten. Dan is het toewerken naar de belangrijkste platen. Oxygen Levels Low, net uit op Afterlife, is voor mij altijd het breaking point richting het einde van de set. In het laatste halfuur is het alle energie tegen de muur gooien en proberen om mooi af te ronden.

Je hebt een omvangrijk archief aan eigen tracks. In hoeverre is er ruimte voor improvisatie?
Sowieso veel. Als je twee van mijn sets achter elkaar meemaakt, dan zul je merken dat ongeveer 50% hetzelfde is. Dat komt omdat het de kern van mijn set is. De andere 50% verandert elke set. Vandaag stond ik op een heel groot podium. Dan vallen de platen met iets meer gewicht en tempo beter dan de diepere groove platen, die weer beter werken in een tent met 400 a 500 man.

Hoe is het publiek in Amerika?
Het publiek is wat minder bekend met melodieuze techno, dan met oude trance en house. Daarom werkt mijn remix van Armin van Buuren – Follow of mijn edit van Marco V’s Simulated heel lekker. Dat is herkenbaar en die platen hebben een opbouw die je heel erg kan hypen. Dat werkt lekker. In Amerika heeft het publiek net even een extra zetje nodig om los te gaan, terwijl je dat zetje in Europa niet hoeft te geven. Daar kan het meer flowen.

Wat is het verschil tussen de party scene in Amerika en Europa?
Ook al komt de elektronische muziek scène uit Amerika, deze is toch op een andere manier door ontwikkeld dan in Europa. Amerika is op een gegeven moment veel commerciëler geworden. De scene voor elektronische underground is in vele Amerikaanse steden pas sinds vijf of zes jaar groot, terwijl het in Europa een veel grotere hype is. Berlijn heeft natuurlijk helemaal een langlopende historie op dit gebied. Vanavond vond ik het niet moeilijk om mensen mee te krijgen. In Houston is een hele kleine scene. De grootste club voor deze sound heeft een capaciteit van 400 man en daar merk je wel dat je de mensen voor je moet winnen. Zij geven er helemaal niks om dat jij een bekende plaat draait, want ze kennen ‘m toch niet. Ze willen gewoon entertaint worden. In Europa zit meer heritage . Ze kennen de meest recente platen, maar ook de classics.

Hoe ga jij als dj om met dat verschillende publiek?
Het is iets meer verkennen. Je moet geduld hebben om andere dingen te proberen als iets niet werkt. Eerste uur kun je dan een beetje heen en weer gaan en kijken waarop de mensen reageren. Als je dan weet wat werkt, move forward . Dat heb ik in Space in Miami en in Houston gedaan. Gister was ik in Montréal. In Canada zijn de mensen weer wat verder, dus daar zijn ze oké met een langere opbouw. In Amerika zijn de mensen toch wat sneller verveeld. Hier willen ze all killer, no filler .

Zoals een jeugdspeler van een voetbalclub zijn debuut mag maken in het eerste elftal voor een vol stadion, zo beleeft een dj ook zijn turning point in zijn carrière. “Voor mij was dat het moment dat Tale of Us een plaat van mij draaide. Dat was op Loveland Festival, in 2018. Ik stond samen met mijn broer en twee vrienden in het publiek. Op gegeven moment draaide ze een plaat die precies leek op één van mij. Het gekke is dat ik die plaat nooit naar ze had gestuurd. Een Griekse vriend had ‘m blijkbaar naar hun gemaild en zij vonden ‘m blijkbaar vet. Omdat ik niet wist dat zij die plaat hadden, kon ik de link niet direct leggen toen ik ‘m in hoorde komen. Nadat ik die plaat hoorde ben ik naar de backstage gegaan. Niels Voorbach, een van mijn managers was erbij. Hij zei: ‘Je moet NU met ze gaan praten. This is the moment !’ Ik reageerde zo van: Ja, komt goed, ik ga zo met de ze praten. Ik durfde dat helemaal niet. Niels: ‘Dude, als je nu niet met ze gaat praten dan duw ik je zo hard tegen hun aan dat jullie van het podium vallen’. Ik was bloednerveus. Ik begon te praten tegen Matteo, maar die reageerde iets van ‘ I don’t know, I think Carmin played the track .’ De eerste keer dat ik het probeerde was gelijk ook helemaal kut, haha. Carmin reageerde gelukkig heel enthousiast. ‘ Ah, you’re the guy from this track! It’s great. But I have to go to my helicopter for a show in Belgium right now .’ Hij gaf zijn telefoonnummer en vanaf daar is de relatie opgebouwd. Het was toeval dat ik op het juiste moment op de juiste plaats was, maar je hebt het toeval deels ook in eigen hand. Als Tale of Us in Nederland draaide dan was ik er negen van de tien keer bij.”

Het moment dat Tale of Us zijn track draaide op Loveland was het keerpunt in de carrière van Colyn. “Na Loveland was een carrière in de muziek in een keer tastbaar. Als een grote artiest als Tale of Us je platen gaat draaien en je ziet dat publiek daar los op gaat, dan is dat een enorme motivatieboost. Toen had ik voor het eerst zoiets van: wauw, misschien zit er wel een toekomst voor mij in als artiest. Totdat moment was ik er niet echt mee bezig. Ja, it’s the dream en je werkt ervoor, maar het is niet heel realistisch dat zoiets gaat lukken. Vanaf dat moment zat ik eindeloos in de studio. Alleen maar doorwerken, doorwerken, doorwerken. Als ik eenmaal op zo’n pad zit dan trek ik ook volledig door en probeer ik er alles uit te halen. In deze industrie moet je dat momentum aangrijpen en alles geven. Dus moet je proberen om met zo’n artiest in contact te komen. Het kan zomaar je enige moment zijn om door te breken. Die periode gaf enorm veel energie en heeft voor mij ontzettend goed uitgepakt.”

Een jaar later released Colyn de track Amor op het label van Afterlife. ”Ik was al fan van Tale of Us toen ze al in Trouw Amsterdam stonden. Vanaf 2015 zijn ze een beetje een andere weg ingeslagen. Ze hebben een compleet nieuw genre ontwikkeld in de elektronische muziek. Tien jaar geleden bestond de melodic techno scene nog niet eens. They changed the game . Ze hebben eigenlijk als een van de weinigen een underground label weten neer te zetten als een global mainstream brand. Elke show die ik speel daar zijn op z’n minst een handjevol mensen met een petje of een shirtje van Afterlife.”

De pandemie zorgde voor enige vertraging van de Colyn-raket, maar in 2022 begint ‘ie echt op stoom te raken. Begin dit jaar stond hij in Mexico en Colombia, twee maanden later deed hij als vijfde Nederlandse dj ooit een set voor het prestigieuze Cercle, daarna volgde een primetime slot op DGTL en bracht hij ook nog even zijn alom bewierookte EP Oxygen Levels Low uit. “ Cercle was een absoluut hoogtepunt. Dat is eigenlijk het beste reclamebord dat er is. Je kan voor een heel groot publiek laten zien wat je kan en proberen om de sound die je hebt te matchen met je omgeving.” Het concept van Cercle : laat de beste dj’s een set draaien op de meest unieke locaties ter wereld. Van Nina Kraviz op de Eiffeltoren (ruim 4 miljoen views op YouTube) tot ARTBAT met grandioos uitzicht over Rio de Janeiro (23 miljoen views), nagenoeg alle grote namen uit de techno scene hebben een Cercle set op hun naam staan.

“We zijn naar India gevlogen voor onze Cercle set. We hebben eerst een optreden gedaan in Goa. Die gebruik je eigenlijk om de kosten te dekken van de major show, want met een crew van twaalf man is die gewoon heel duur. Daarna zijn we met z’n allen naar het zuiden van India gevlogen. Daar moesten we nog twee uur door de jungle rijden naar een plek genaamd Jatayu. Het is echt in de middle of nowhere . De volgende ochtend zijn we naar die locatie toegereden; in de verte zie je dan al een megagrote vogel staan en dan ga je per kabelbaan dat ding op. Op video ziet het er vet uit, maar als je daar staat is het echt bizar. Voor mij was de eerste fase van de set eentje van diepe concentratie en een kwestie van don’t fuck up, want je speelt live en er kijken online tienduizenden mensen mee. Je wil dus geen fouten maken. Maar in the end ging het supergoed en kijk ik er heel tevreden op terug.”

Pas 27 jaar oud, maar Colyn opereert nu al in de top van de mondiale techno scene. Dat kan niet anders dan een drukke zomer worden. “Op 17 juli ga ik 10 uur lang op Thuishaven draaien . Dat wordt m’n langste set tot nu toe. Verder ga ik een extended set op Woodstock doen met onder andere Beswerda, een goede vriend en een dj die flinke stappen aan het maken is. Ook sta ik op festivals als Pleinvrees, Ploegendienst, SWF en Tomorrowland. Oh, en ik ga voor het eerst draaien voor Circoloco op Ibiza. Dat ik daar voor word uitgenodigd zie ik ook echt als een mijlpaal en een stukje erkenning.”

Wat staat er nog op de bucketlist van de sympathieke dj? “Ik wil sowieso graag een keer op Coachella spelen. Dat is toch wel hét festival van Amerika. Daar deel je de line-up met wereldsterren als The Weeknd, Rüfüs du Sol en Drake. Echt de top van de top. Dat lijkt me heel speciaal. Bovendien schijnen ze heel relaxed te zijn met vrienden meenemen, dus het lijkt me fucking leuk om daar met m’n vrienden naartoe te gaan. Verder wil ik nog héél graag naar Argentinië. Door Covid heb ik al vier keer een show moeten cancellen. De mensen daar zitten wel op een level hoor, de fanbase in Argentinië is zo ongelooflijk goed. Ik krijg dagelijks berichten van Argentijnen die vragen wanneer ik daar kom spelen. De mensen verdienen een make up voor alles wat gecanceld is.” En in Nederland? “Lowlands is het festival dat in ons land een beetje correspondeert met Coachella in Amerika. Een combinatie van popacts, maar ook veel elektronisch. Ik zou er graag een keer staan. Die X-Ray lijkt me wel een toffe stage om af te breken, al zou ik de Bravo ook wel vet vinden. Zo’n beetje aan het begin van de nacht, als de zon net ondergaat lijkt me wel een mooi timeslot.”

Meer interviews met draaitafellegendes? Lees hier onze artikelen met: