Gisteren stapten de flamboyante Australiër Nick Kyrgios en de dominante Wit-Russische Aryna Sabalenka in de tennisarena voor een moderne versie van de beroemde Battle of the Sexes. In de Coca-Cola Arena in Dubai speelden ze een wedstrijd die bedoeld was als eerbetoon aan het iconische duel uit 1973, maar dan met een flinke dosis entertainment en showelementen.
Kyrgios, ooit de nummer 13 van de wereld, maar tegenwoordig een stuk lager gerangschikt (nummer 671), kwam in twee sets als winnaar uit de bus: 6-3, 6-3. Sabalenka, de huidige wereldnummer 1 bij de vrouwen en meervoudig Grand Slam-kampioen, gaf alles, maar kon het uiteindelijk niet afmaken.
Eerlijke maatregelen
Om het duel “eerlijker” te laten lijken, voerden de organisatoren enkele aanpassingen door: Sabalenka mocht haar kant van het veld negen procent kleiner hebben en beide spelers mochten slechts één keer serveren per punt. Toch bleek dat niet genoeg om het resultaat echt spannend te maken.
De charme van gemengde duels
Het is natuurlijk niet te vergelijken met een echte competitieve showdown, zulke wedstrijden zijn voornamelijk voor de show. Het publiek was enthousiast en de arena zat vol met 17.000 toeschouwers, maar critici wezen erop dat de wedstrijd vooral als entertainment wordt gezien en minder als serieuze sportcompetitie of meting van het verschil tussen vrouw en man. Sommigen vinden dat het Battle of the Sexes-concept daarmee zijn betekenis verliest; het draait bijna meer om spektakel dan om gendergelijkheid.
Sabalenka zelf leek het toch vooral als een leuke uitdaging te zien, en bood na afloop zelfs aan graag nog eens te spelen. Kyrgios noemde het een “zwaar gevecht,” een verrassend sportieve toon gezien zijn reputatie van ondeugende grappenmaker.
Waarom wint de man altijd?
Als je ooit gemengde
sport hebt gezien tussen jongens en meisjes, valt iets duidelijk op: lichamelijke verschillen hebben grote invloed op prestaties. Gemiddeld hebben mannen meer spiermassa en kracht, wat zorgt voor snellere serves en langere slagkracht. Dat verschil wordt in professionele duels gecompenseerd door verschillende regels en structuren (zoals hogere netten of verdeelde circuits), maar wanneer een man en een vrouw direct tegen elkaar spelen, wordt het verschil zichtbaar, zelfs met aangepaste regels. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en individuele talenten die het anders kunnen maken, maar in topsport zie je die algemene trend terug.
Eerdere Battle of the Sexes en soortgelijke duels
Het idee van man-tegen-vrouw is niet nieuw. De meest legendarische match was ongetwijfeld in 1973, toen
Billie Jean King de zelfverzekerde Bobby Riggs versloeg, een duel dat symbool stond voor de strijd om gelijkheid in sport. Andere voorbeelden door de jaren heen zijn onder meer:
- Bobby Riggs vs. Margaret Court (1973), lange tijd gezien als een voorspel voor King’s overwinning.
- Martina Navratilova vs. Jimmy Connors (1992), waarin Connors won.
- Karsten Braasch speelde tegen Serena en Venus Williams in 1998 en won met duidelijke cijfers.
In andere sporten zijn dit soort duels zeldzaam, juist omdat fysieke verschillen vaak te groot zijn voor eerlijk vergelijk. Denk aan sprinten of gewichtheffen, waar aparte categorieën juist zijn gemaakt om competitie eerlijk te houden door de fysieke verschillen.
Billie Jean King versloeg de zelfverzekerde Bobby Riggs
Succes?
Dit evenement liet de hele wereld weer praten over deze verschillen. Vaak staat de uitslag van dit soort wedstrijden al wel vast, maar toch blijft het interessant om te volgen. We zijn wel benieuwd om te zien hoe de verschillen zijn in andere sporten, en of vrouwen ons daarin kunnen verrassen.