Q/U met Yanic Wildschut over voetballen in Israël, de Championship en knotsgekke ploeggenoten

De aanvaller van het Israëlische Maccabi Haifa staat ook wel bekend als een clubhopper. Op dit moment gaat hij zijn tweede seizoen tegemoet in Israël. Ondanks de late start van het seizoen, gaat het goed met Wildschut: “Het heeft even stilgelegen, maar nu mogen we weer.” In Israël lag het volledige voetbal stil, zelfs de trainingen. Yanic had geluk, hij ging met zijn ploeg de kwalificatie van de Europa League spelen en die clubs mochten dus wel gaan trainen. Helaas mocht dit niet baten, ze werden al snel uitgeschakeld.

Ze vertrokken met het team naar het buitenland voor een trainingskamp van acht dagen. Zo konden ze zich herpakken en zich volledig focussen op de competitie. Vorige week is die van start gegaan. De Amsterdammer stond meer dan een uur op het veld tegen Tel-Aviv, wat in 2-2 eindigde na een goal van de andere Nederlander in Maccabi Haifa, Tjaronn Cherry.

Je zou niet snel zeggen dat Yanic Wildschut een paradijsvogel is. Dit zag hij zelf in eerste instantie ook niet. “Het programma heeft mij wel laten beseffen dat ik een paradijsvogel ben. Eerst had ik dat niet omdat de mensen in Nederland ook een heel negatief beeld hebben van Israël. Natuurlijk heb ik zelf veel informatie ingewonnen over het land en veel getwijfeld. Maar nu ik er eenmaal zit is het leven heerlijk.” Wat er precies zo heerlijk is, dat verduidelijkt Wildschut al snel: “Het is hier nu nog steeds 35 graden en ik woon aan het strand. Ik ga in m’n korte broekkie en T-shirt naar de trainingen. Omdat het zo warm is, zijn alle medische dingen uitstekend geregeld en super professioneel. Voetbal staat natuurlijk op plek nummer één, maar buiten dat krijg je een heerlijk vakantiegevoel hier.” Het voetballeven is dus heerlijk in Israël. Yanic is ervan overtuigd dat iedereen die in Israël heeft gevoetbald, het je zal aanraden om hier te komen spelen.

Tot zover het mooie deel van Israël. In het land zijn nog steeds veel problemen met de Palestijnen. Er is dag in dag uit constante dreiging. De buitenspeler ging goed voorbereid zijn avontuur aan in het Midden-Oosten. “Je zoekt toch veel op over de historie van het land, helemaal omdat je zoveel slechte verhalen hoort. In het begin ben je ook best bang, want je ziet gewoon veel beweging op straat wat je niet gewend bent. Waar ik woon is het gelukkig heel rustig. Mocht er iets gebeuren, is dat ver bij mij vandaan.” Toch kan er altijd iets misgaan, zo weet de club. Ook Yanic heeft dit al meegemaakt. “Eén keer is het luchtalarm afgegaan, toen was er wat gebeurd in Beër Sjeva, wat gelukkig heel ver weg is. Daarom gaat het ‘normale’ leven gewoon door. De kinderen gaan naar de opvang en de mensen naar de barakken.” Het is maar wat je het normale leven noemt, natuurlijk. Wel wordt er goed voor hem gezorgd als zo'n situatie plaatsvindt. “De club belde mij direct op omdat het voor mij de eerste keer was. Ze begrepen dat het misschien heel eng voor mij kan zijn. Ze boden allemaal plekken aan waar ik naartoe kon als ik mij niet veilig voelde.”

Yanic heeft niet alleen maar in Nederland en Israël gespeeld. Sinds zijn vertrek uit de Eredivisie in het seizoen 2014-2015 heeft hij voor vijf verschillende clubs in Engeland gespeeld. Hier kwam hij uit in de Championship en League One. Een droom die werkelijkheid wordt, want welke voetballer wil niet op het heilige gras in voetbalwalhalla Engeland spelen? Ook de gedachte die leefde bij Yanic Wildschut. Toch heeft hij ook de charmes van het Engelse voetbal eerst kunnen weren. Toen hij 19 jaar oud was klopte er al een Engelse club aan. Toch kon hij de lokroep weerstaan, omdat hij, naar eigen zeggen, nog te jong was. Tot zijn geluk waagde Middlesbrough later een nieuwe poging voor de aanvaller.

Engeland heeft een grote invloed gehad op zijn leven. Hij heeft veel meegemaakt, vrienden voor het leven gemaakt en zijn kinderen zijn in het koninkrijk geboren. Je kan je dus wel voorstellen dat Yanic enorm blij is dat hij deze stap heeft mogen maken in zijn carrière. Alles in Engeland is net een level hoger dan in Nederland en je maakt veel meer bizarre dingen mee. Voor Wildschut zijn dit toch vooral de wedstrijden. “Vooral de bekertoernooien vond ik prachtig. Daar speelde je echt tegen de grote clubs zoals Manchester United, Chelsea, noem ze allemaal maar op. In mijn eerste jaar speelde ik de play-off finale op Wembley voor 90 duizend man. Dat zie je alleen in Engeland.” Nog iets waar het Engelse voetbal bekend om staat is Boxing Day. Dit vindt plaats tijdens de kerstdagen. Spelers hebben amper een dag vrij voordat ze weer een wedstrijd mogen spelen. “De mooiste traditie met kerst vind ik de ‘activiteiten’ buiten het voetbal om. Na de wedstrijd ga je twee dagen met je team ergens naartoe, daar ga je de eerste avond uit met het hele team en de tweede dag ga je op kroegentocht, dan moet ook iedereen verkleed zijn. Dus dan loop je ergens door een stad en dan zie je een groep volwassen mannen verkleed als Batman, Spider-Man etc. Dat zijn wel hilarische dingen om mee te maken.”

Dat zijn leven een wending heeft gekregen na zijn transfer is wel duidelijk. Wij begrijpen dan ook wel dat Yanic, toen hij op Old Trafford tegen grote namen als Rooney en Schweinsteiger speelde, zich even in zijn arm moest knijpen. Dat is een droom die uitkomt voor een speler die kort in de jeugd van Ajax speelde. Zijn lichting was zwaar. De fluwelen revolutie was in volle gang en zijn generatie was de ‘gouden lichting’ van dat moment. “Ik had net niet het talent voor Ajax, ik speelde vaak in de tweede team.” Wildschut speelde dan ook niet met de minste, hij speelde met Castillion, van Rhijn, Rodney Sneijder, Florian Jozefzoon, Lorenzo Ebicilio en ook met Christian Eriksen. Enorme talenten in de jeugd, waarvan de meeste wel Ajax 1 hebben gehaald. “Als je Ajax op je CV hebt staan, staat dat gewoon heel goed. Of dat nou het eerste elftal is geweest of alleen de jeugd.”

Wildschut kreeg wel degelijk een aanbieding om in Jong Ajax te gaan voetballen, maar op dat moment had Ajax 70 spelers onder contract staan en uiteindelijk koos hij voor zichzelf en vertrok naar het toenmalige FC Zwolle. Hierin maakte hij zijn debuut in het betaalde voetbal. Dit is voor Wildschut één van zijn mooiste seizoenen geweest. Het jaar daarop verkaste hij naar de Eredivisie, ook een belangrijke mijlpaal in zijn carrière.

Aan het grote Oranje heeft niet mogen proeven, wel heeft hij voor veel jeugdelftallen van het Nederlands elftal mogen spelen. Hier speelde hij ook met de grote namen van de huidige generatie. “In Jong Oranje speelde ik met onder andere Wijnaldum en Virgil van Dijk. Gini was toen al zo goed! Tuurlijk is Virgil nu ook een wereldspeler, maar die heeft pas later die grote stappen gemaakt. Bij Wijnaldum droop de klasse er toen al vanaf.”

Wildschut speelde tegen grote namen in het Engelse voetbal. Het shirtje ruilen tegen dat soort clubs is bijna de standaard. Toch doet Yanic dit niet zomaar. “Ik ruil vaak alleen maar mijn shirtje met mensen die ik ken. Ik ben niet zo snel iemand die op de beste speler afrent met de vraag om na de wedstrijd shirtje te ruilen. Ik heb wel een shirtje van Virgil, maar dat was nog in zijn tijd van Groningen. Maar dat is wel de grootste speler waar ik een shirtje van heb denk ik.”

We dwalen weer even af naar het voetbalgekke Israël. Yanic speelt voor de op één na grootste club in het land. Het is voor hem best even wennen dat hij zoveel wordt benaderd op straat. Bij de lokale kleine clubs werd hij wel herkend, maar kwamen ze niet altijd naar hem toe. “Op mijn eerste dag hier stond ik gewoon relaxt af te rekenen in de supermarkt. Opeens pakt iemand mij gewoon vast en heeft voordat ik het weet al een selfie te pakken zonder het te vragen.” Het grote verschil is dus dat mensen het niet meer vragen. Volgens Wildschut zit dat ook in de cultuur. “Hier roepen ze zelfs vanaf de andere kant van de straat: 'Wieldschoeeeet! Picture picture.' Hahaha.” Sowieso maak je als speler veel mee in Israël, je hebt knotsgekke ploeggenoten die de raarste capriolen uithalen. “Een aantal dingen zijn niet echt gepast om in de media te zeggen, nu zij ook een vrouw en kinderen hebben haha. Maar vorig jaar zijn we naar Eilat gegaan, dat is het Mallorca van Israël. Toen waren we met wat ploeggenoten uitgegaan en hadden wat gedronken. Toen we buitenkwamen misten we opeens Trent Sainsbury. Wat bleek nou: toen hij in de nacht dronken thuis was gekomen, heeft hij het bad aangezet en is erin gaan zitten en in slaap gevallen. Toen was het hele appartement onder water komen te staan. Hij is wakker geschrokken toen hij geen adem meer kon krijgen. We hebben toen met het hele elftal smoesjes voor heb verzonnen zodat 'ie niet de lul was. Dit was trouwens niet de eerste keer, hij schijnt wel vaker midden in de nacht als die dronken is in bad te gaan liggen hahaha. De volgende dag kwam hij ook nog eens te laat op de training.”

Op voetbalgebied zijn er ook nog een aantal dromen die de speler van Maccabi Haifa wil waarmaken. Zo is de club uit Israël als tien jaar geen kampioen meer geworden. Dit hoopt hij nog te bereiken, want hij is nog nooit kampioen geworden op het hoogste niveau. “Ik heb nu in de voorrondes van de Europa League gespeeld, maar ik droom er ook van om ooit nog eens deel te nemen aan een Europees hoofdtoernooi.”

De carrière van Wildschut loopt allesbehalve op zijn einde. Het Midden-Oosten zal ook niet zijn laatste voetbalbestemming worden. “Ik zou heel graag in Amerika willen voetballen, dat zal dan natuurlijk meer voor het geld zijn dat voor het voetbal.” Voor het voetbal wil Yanic het graag ergens anders zoeken. “Als ik naar mijn eigen spel kijk, denk ik dat Duitsland ook erg goed bij mij past. Dat zou ik graag nog een keer willen proberen.” Een echte klapper hoopt de aanvaller echter nog wel te maken. “Ik heb mij nog niet financieel onafhankelijk gevoetbald, ondanks mijn jaren in het Engelse voetbal. Tuurlijk heb ik aardig wat verdiend en ook investeringen gedaan. Daar hoop in de toekomst dan ook de vruchten van te plukken. Ik heb als man wel vanuit huis meegekregen dat je ervoor moet zorgen dat er brood op de plank komt voor je gezin, dus als ik weer zou moeten werken ben ik daar niet te beroerd voor, maar in principe zou dat niet hoeven.”

Auto:Range Rover Vogue Club: Ajax

Stadion:Old Trafford Medespeler: Donervorn Daniels

Tegenstander:FC Groningen Doelpunt: Eerste goal voor Wigan Athletic

Tekst: Luc Nebbeling
Beeld: Veronica