IJsoppervlakte smelt rap: verliezen meer dan twee keer de oppervlakte van Nederland per jaar

Veel mensen zijn wel bekend met het fenomeen van het smelten van het ijs. Vaak horen we over de gletsjers in Antarctica of Groenland die we dreigen te verliezen. Het beeld van een ijsbeer die nergens heen kan, omdat er te weinig ijs is, is in ons geheugen gegrift. Nu is er dus ook zoiets als de 'cryosfeer'. In jip-en-janneketaal wordt hiermee de totale ijsoppervlakte van de aarde bedoeld. Alle soorten ijs die je maar kan bedenken worden hierin meegenomen. Denk dus niet alleen aan gletsjers en zee-ijs, maar ook aan sneeuw en permafrost. Dat laatste wordt ook wel bevroren grond genoemd. Uit satellietbeelden blijkt nu dat deze ijsoppervlakte dus per jaar afneemt met 87.000 vierkante kilometer.

Maar wat voor gevolgen heeft dit allemaal dan? Goede vraag. Klimaatexperts zou je ons niet kunnen noemen, maar we weten wel dat het verlies van zoveel ijsoppervlakte bijdraagt aan de verdere opwarming van de aarde. De ijsoppervlakte weerkaatst zonlicht terug de ruimte in. Minder ijsoppervlakte betekent dus dat er minder zonlicht teruggekaatst wordt. Deze zonnestralen blijven gezellig op de aarde en transformeren in warmte. Laat meer warmte nou precies zijn wat we nodig hebben. Het lijkt een beetje een vicieuze cirkel. Het ijs smelt en zorgt voor een versterking van de opwarming van de aarde, maar om die tegen te gaan hebben we meer verkoeling, en dus ijs, nodig. Om moedeloos van te worden.