Een terugblik op het leven van muzikaal genie: Miles Davis

Hoe we het de vorige keer over de ' The hardest working man in show business ', nemen we deze keer een duik in het leven van een ander muzikaal genie. In de volksmond ook wel 'The Prince of Darkness' genoemd ging Miles Davis door het leven als een pionier voor de jazzmuziek. Miles Davis wordt beschouwd als een van de topmuzikanten van zijn tijd en genre. Met zeven Grammy's op zijn naam verlaat de altijd goedgeklede Davis in 1991 het leven in Santa Monica, Californië.

Jeugd

Als zoon van een welgestelde tandarts en een muzieklerares werd Miles Davis op 26 mei 1926 geboren in Alton, Illinois. Davis groeide op in een middenklassegezin, waar zijn vader hem op dertienjarige leeftijd kennis liet maken met zijn wapen, de trompet. Davis leerde verassend snel trompet spelen door zijn mentor Elwood Buchanan, een vriend van zijn vader en tevens de directeur van een muziekschool. Buchanan legde de focus op het spelen van de trompet zonder vibrato, in tegenstelling tot de gangbare stijl van trompettisten zoals Louis Armstrong ( What a Wonderful World ). Dit heeft de stijl van Miles Davis beïnvloed en was een startschot voor het ontwikkelen van zijn geniale sound.

Birth of the Cool

Net na de tweede wereldoorlog in 1945 besloot Davis, met toestemming van zijn vader, Juilliard, het Conservatorium in New York te verlaten. Tijd om fulltime jazzmuzikant te worden. Als lid van het Charlie Parker Quintet maakte Davis in 1946 zijn eerste opname als bandleider met het Miles Davis Sextet. Tussen 1945 en 1948 zaten Davis en Parker non stop in de studio. Dit was de periode waarin Davis de improvisatiestijl ontwikkelde die zijn trompetspel zou definiëren. In 1949 vormde Davis een negenkoppige band met een samenstelling, die nooit eerder was vertoond. Denk aan een Franse hoorn, trombone en tuba. Hij bracht een reeks singles uit die later pas worden gezien als een 'grote stap' voor de moderne jazz. Deze singles maakten onderdeel uit van het album 'Birth of the Cool'.

Verslaafd

Begin de jaren 'fifties' gaat het minder met Davis. De nog piepjonge muzikant raakt verslaafd aan heroine en maakt een verschrikkelijke periode mee bomvol slordige optredens. Davis overwint zijn verslaving in 1954 en krijgt rond dezelfde tijd een platencontract aangeboden bij Columbia Records. Daar richt hij een nieuwe vaste band op met John Coltrane (die kent je vader wel), Paul Chambers en Red Garland. Davis neemt verschillende albums op met zijn sextet in de jaren '50, waaronder Kind of Blue met het prachtige nummer So What . Tegenwoordig wordt Kind of Blue beschouwd als een van de beste jazzalbums ooit en tevens is het ook het best verkochte jazzalbum aller tijden, met meer dan twee miljoen verkochte exemplaren.

Bitches Brew

Kennen jullie Woodstock 1969 nog? Misschien wel het meest iconische optreden ooit, waar namen als Jimi Hendrix en Carlos Santana als jonkies in het diepe werden gegooid. Geïnspireerd door Jimi's combinatie van jazz en rock brengt Davis kort na dit festival het album Bitches Brew uit . Dit album zet vanaf dat moment de boventoon voor de ontwikkeling van een nieuw genre genaamd, jazz fusion. Bitches Brew wordt een regelrechte bestseller en even later is Davis te zien op de cover van de Rolling Stone, als eerste jazz artiest ooit. Alsof dit niet al lekker genoeg is krijgt Miles in 1971 een Grammy voor dit album in de categorie 'Best Large Jazz Ensemble Album'. Het rare is dat dit album pas vijf jaar later 'goud' is gegaan, dat is tegenwoordig onmogelijk. Overigens waren niet alle fans even blij met de ontwikkelingen in zijn muzikaliteit. Toch kenmerkt het de drive van Davis om altijd door te willen ontwikkelen naar de ultieme versie van hemzelf.

Tutu

Aangekomen in het jaar 1986 besluit Miles Davis na het overwinnen van zijn tweede verslaving het album Tutu te releasen. Een verfrissend album met een unieke samenstelling van synthesizers, drumloops en samples, eigenlijk de hedendaagse manier van muziekproductie. Tutu wordt goed ontvangen en levert Davis opnieuw een Grammy op. Drie jaar later released hij Aura , een album dat Davis al in 1985 had gemaakt, maar voor een of andere manier nog vier jaar heeft laten liggen om te rijpen. Ook dit album word in 1989 erg positief ontvangen, waarvoor hij met dit project opnieuw een Grammy binnen hengelt.

Stijlicoon

Los van zijn geniale en baanbrekende betekenis voor de muziek was Miles ook een echte man, als je kan stellen dat kleding de man maken. Hij zag er voor een tijd waarin iedereen net gekleed was, futuristisch uit. Als je het ons vraagt dan. Hoewel zijn muzikale krachten natuurlijk niet onopgemerkt bleven, hielp zijn verschijning ook niet bepaald om de nodige rust en privacy te waarborgen. Miles is vaak het middelpunt van de aandacht en daar heeft de charmeur dan ook geen moeite mee. In 1979 ontmoet hij de Amerikaanse actrice Cicely Tyson en twee jaar later stappen ze het huwelijksbootje in. Of Miles nou echt al die tijd op de ware heeft zitten wachten kunnen we niet zeggen, maar aan de beelden te zien vond hij het niet erg om iemand anders met z'n trompet te laten spelen.

Laatste hoofdstuk

Ter ere van zijn carrière ontvangt Davis in 1990 een 'Lifetime Achievement Grammy Award' voor zijn creatieve bijdrage aan de muziekindustrie. In 1991 speelt hij met Quincy Jones op het befaamde Montreux Jazz Festival. Een opmerkelijke actie sinds Davis al jaren boos op Quincy is omdat hij een affaire met zijn jeugdliefde,Juliette Gréco (rechts in de fotogalerij) heeft.Toch zetten ze een legendarische show neer en spelen ze nummers die Davis twintig jaar niet heeft gespeeld. Als je met DE Quincy Jones op stage staat kan je niks anders doen dan alles geven.

Rock and Roll Hall of Fame

Later datzelfde jaar, op 28 september 1991, komt Davis te overlijden aan een longontsteking en ademhalingsfalen. Hij wordt 65 jaar na een prachtige carrière met 32 Grammy nominaties waarvan hij er acht mee naar huis mocht nemen. Twee jaar later, in het jaar 1993, mag Davis vanuit de hemel zijn achtste Grammy ontvangen. Deze krijgt hij voor zijn laatste optreden met Quincy en als een eerbetoon voor zijn diepgaande en blijvende invloed op jazz. In 2006 krijgt Davis zijn eigen rode ster in 'the Rock and Roll Hall of Fame', dit is de kers op de taart voor zijn legendarische carrière en als je het ons vraagt, is Miles Davis een icoon in de muziek.

Crazy Davis

Hieronder hebben we nog een kenmerkende anekdote over Miles, van een twintigjarige bassist die voor het eerst met hem op een groot podium speelt.