Mooi verhaal van de Noorse Mats die ondanks zijn handicap en zijn World of Warcraft-verslaving uitgroeide tot een ware held voor veel medespelers. Helaas realiseerde zijn ouders dit pas na zijn overlijden, die verrast werden door de enorme steun vanuit de gamerscommunity.
Mats had een ongeneselijke ziekte waarbij zijn spieren aangetast werden en hij in een rolstoel terecht kwam. Zijn enige uitlaatklep was gamen in de wereld van World of Warcraft (WoW). Hier voelde hij zich thuis. Hier kon hij zichzelf zijn zonder bevooroordeeld te worden. In zijn online blogs vertelde hij dat de game zijn uitlaatklep en ontspanning was. Via de game leerde hij veel mensen kennen en groeide hij uit tot de ridder van de nacht net als zijn in-game personage Lord Ibelin Redmoore. Hij had zodanig veel mensen geïnspireerd met zijn persoonlijk verhaal dat Mats z’n ouders stomverbaasd waren over de inpact die zijn dood had.
De ouders van Mats, Robert en Trude hadden net als vele ouders geen enkel benul wat de game inhoudelijk voor nut had. Na zijn overlijden werden zij overrompeld met talloze condoleances en brieven vanuit de gamers community, nadat hij via zijn blog openhartig vertelde over zijn aandoening en wat WoW voor hem betekende.
Zo kwam hij onder andere in contact met Lisette (28) uit Breda. Ze werden bevriend en zagen elkaar alleen in de game. Er ontwikkelde zich een hechte band tussen de twee. Ze spraken over school, over de game en wat hun bezig hielt in het dagelijks leven. Ook stuurde ze elkaar cadeaus op verjaardagen. Hierdoor wisten de ouders dat er een echte vriendschap was tussen de twee. In het begin vertelde Mats niets over zijn ziekte aan zijn WoW-vrienden en maakten ze geintjes met en over elkaar. Lisette vertelde in een gesprek met de BBC dat ze soms in het spel met haar karakter de muts af pakte van Lord Ibelin. Nadat Mats zijn verhaal vertelde was Lisette verbaast en voelde ze zich schuldig voor de fattoes. In het interview vertelde ze dat ze toch besloot hem niet anders te behandelen. Iets wat Mats enorm kon waarderen. Hij wilde niet anders behandeld worden. In de game is hij de sterke krijger dat zich door niets en niemand laat stoppen.
De ouders van Mats waren ontroerd door de massale steun van de WoW-community. Vroeger vonden ze het maar niets dat Mats zich zoveel bezighield met de game waarbij hij zich urenlang in de kelder opsloot om te spelen. De vader van Mats voelt zich soms nog schuldig dat hij zich niet meer verdiepte in wat ‘dat spelletje' nu inhoudelijk was. "Ik was verdrietig omdat zijn wereld zo beperkt was”, vertelt vader Robert. ‘’We dachten dat World of Warcraft alleen maar een wedstrijd was die je moest winnen.”
Toen de WoW-community hoorde dat Mats overleden was hadden ze massaal geld ingezameld zodat mensen dat het minder breed hebben ook de begrafenis kunnen bijwonen in Noorwegen. De ouders van Mats waren zo geraakt door het initiatief dat hij zo’n groot aantal echte vrienden had en zoveel liefde ontving. Een van de laatste zinnen die Mats voor zijn overlijden schreef op zijn blog, was de reden dat hij zoveel om Word of Warcraft gaf. ‘’Het is geen scherm, het is een toegangspoort tot waar je hart maar van verlangt.”