Far Cry Primal review – Prehistorische middenmoter

Als Takkar speel je in Far Cry Primal een lid van de Wenja-stam, een versplinterde groep jagers en verzamelaars in het primitieve land. Naast de Wenja wordt Oros bevolkt door twee vijandelijke stammen die zich in verschillende gebieden hebben gevestigd. Dit zijn de Udam, een agressief, geïsoleerd volk afkomstig uit het noorden van Europa, die veel overeenkomsten tonen met de Neanderthalers. De andere is de Izila-stam, aanbidders van een zonnegod en berucht door het verbranden van hun tegenstanders. Het vernietigen van deze stammen, hun leiders en het innemen van dit vijandelijke gebied is waar het verhaal van Far Cry Primal om draait.

Het verzamelen van verschillende ingrediënten en voorwerpen is één van de belangrijkere onderdelen om deze doelstelling te behalen. Het is iets dat je al in meerdere Far Cry-Games zag, maar nu pas echt verantwoord wordt door de primitieve setting. Zo gebruik je stenen en hout om wapens te maken, items te craften en om je Wenja-dorp uit te breiden. Door heel het land bevinden zich specialisten die zich bij je stam kunnen voegen en je zo bij het veroveren van het land kunnen helpen. Dit gebeurt door het uitvoeren van eentonige missies waarin je telkens op zoek gaat naar grondstoffen.

Eenmaal in je dorp zijn de hutten van de bewoners uit te breiden, waardoor jouw nederzetting stukje bij beetje groeit. Hiervoor dien je wel heel het land te doorkruizen, omdat de ingrediënten die je moet verzamelen steeds moeilijker te vinden zijn. De verzameltochten waarbij je in Oros op zoek gaat naar zeldzame ingrediënten ontvouwen zich echter al snel in de alom bekende Far Cry-gameplay. Doordat de game zich afspeelt in het Stenen Tijdperk is je (hitte)verrekijker vervangen door een jagersinstinct. Door gebruik te maken van je zintuigen verandert je visie naar een speciale modus waarin dieren en planten gekleurd oplichten tegen een grijspalet. Dieren die gewond zijn laten sporen achter, waardoor je ze makkelijker volgt. De felgele en –rode kleuren passen echter totaal niet bij de primitieve setting van Far Cry Primal en voelen misplaatst.

Dat geldt ook voor veel andere gameplayelementen. Zo zijn de torens uit vorige delen vervangen door kampen met grote vreugdevuren. Door die in de brand te steken ontdek je een nieuw gebied en is het mogelijk om binnen de omliggende omgeving sneller te navigeren. Verkopers van uitrusting zijn vervangen door grote voorraadzakken die dagelijks bijgevuld worden. Dit terwijl het maken van je wapens bestaat uit het verzamelen van zeldzame planten en grondstoffen en het jagen op dieren.

En het jagen op wilde dieren is eigenlijk waar het om gaat in Far Cry Primal. Het land is namelijk dunbevolkt met mensen, maar rijkelijk bevolkt door wilde dieren. Denk aan onschuldige zwijnen en herten maar ook aan levensgevaarlijke sabeltandtijgers en kolossale mammoeten. Het jagen voelt wél als een nieuwe toevoeging en is uiterst vermakelijk. Dit komt doordat de beesten getemd en vervolgens als handlanger in de strijd gebruikt kunnen worden.

Dit essentiële onderdeel wordt geïntroduceerd met de uil die je al vroeg ontgrendelt. Deze is de gehele game in te zetten om gebieden te verkennen en vijanden te markeren door er overheen te vliegen. Toffer wordt het als je hierna leert hoe je een wolf moet temmen, wat de basis vormt voor alle andere te temmen beesten. Dit blijkt overigens uiterst simpel. Door lokaas te gooien en het dier rustig te benaderen, zijn de gevaarlijkste beesten gemakkelijk te temmen. Binnen korte tijd heb je zo al een erg sterk dier aan je zijde. Doordat je deze ten alle tijden op vijanden kan afsturen en kan genezen voel je je oppermachtig. Andere dieren vormen zo geen echte bedreiging meer en vijandige stammen delven ook snel het onderspit.

Elk beest heeft eigen sterke en zwakke punten, wat zorgt voor een aangename afwisseling in de gameplay. Bovendien is het mogelijk om sommige dieren te berijden. Op de rug van je getemde dier is Oros razendsnel te doorkruizen en kan je binnen tien minuten aan de andere kant van het land zijn. Er is echter niets leuker dan een vijandelijk kamp op de rug van een sabeltandtijger met een brandende speer in je hand binnen te stormen. Maar ook de gameplay met deze getemde beesten voelt soms wat ruw aan. Zo gebeurt het om de haverklap dat je getemde kompaan in de fik vliegt en stoïcijns stil blijft staan alsof er helemaal niets aan de hand is. Raar.

Mede doordat je al snel in gezelschap bent van een sterk dier voelen de missies in Oros vaak te makkelijk aan. De hoofdmissies waarbij het verhaal wordt voorgezet, zijn de enigen die uitdaging bieden. Hiervoor reis je naar de uithoeken van de wereld en deze lange tochten leveren vaak prachtige beelden op. De flora en fauna geven een indrukwekkende beeld van het prehistorische gebied. Zo kom je langs indrukwekkende watervallen, doorkruis je mysterieuze grotten en word je constant omsingeld door gigantische bergpartijen. Echte diversiteit ontbreekt hier helaas.

Ook is het vaak onduidelijk wat er precies na een missie moet gebeuren en ontbreken er échte hoogtepunten in Far Cry Primal. De gevechten, vijanden en de hoofdpersonages zijn niet memorabel en bereiken nooit het niveau die voorgaande titels wel wisten te bieden. Het vechten met een knots, pijl-en-boog of speer levert weliswaar enkele brute situaties op, maar de gevechten van dichtbij missen impact en voelen erg oppervlakkig aan. Daarbij lijkt het echte doel in de game ook meer de belevenis van het jagen en verzamelen te zijn, want na ongeveer twaalf uur blijft er nog voldoende te doen in Oros. Zo zijn er geheimen grotten te ontdekken en enkele legendarische beesten te temmen die het uiterste van je jachtvaardigheden vragen. Doordat de game te veel aanvoelt als de voorgaande Far Cry-games zijn het dan ook vooral die twee elementen waarvan Far Cry Primal het echt moet hebben.

Far Cry Primal is voor deze recensie gespeeld op PlayStation 4. De game is beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc (1 maart).

Conclusie en beoordeling

De primitieve wereld van Far Cry Primal biedt een schitterend strijdtoneel. Het jagen en temmen van wilde beesten is een hele toffe ervaring, maar dat is ook de enige echte vernieuwing die de game bevat. Het vechten voelt daarbij oppervlakkig aan en mist impact. De meeste gameplay voelt daarnaast té bekend aan en het flinterdunne verhaal is in combinatie met de vlakke personages niet indrukwekkend.

Cijfer: 7½

Voor meer reviews en het allerlaatste gamenieuws, check: www.insidegamer.nl