De week konden we niet voorbij laten gaan zonder een ode te brengen aan 's werelds grootste raceheld, Ayrton Senna. De Formule 1 coureur verongelukte op 1 mei 1994 op het circuit van Imola. Tot op de dag van vandaag is het een groot gemis voor de sport dat deze grootheid niet meer onder ons is.
Uit het oog, maar nooit uit het hart zeiden we deze week op de redactie tegen elkaar. Met 160 races, ontelbaar veel podiumplekken en drie wereldtitels kunnen we Ayrton Senna nooit meer vergeten. De Braziliaan werd bekend door zijn strijd met Alain Prost en zijn weergaloze skills in de regen. Senna deed er alles aan om te winnen en dreef zichzelf tot het uiterste zoals geen enkel andere Formule 1-piloot dat ooit gedaan heeft.
Ayrton Senna Da Silva werd geboren op 21 maart 1960 in het zonnige Sao Paolo. Senna kwam in tegenstelling tot een groot deel van de rest van Brazilië uit een welvarend gezin. Zo begon hij op jonge leeftijd al met karten. Toen hij pas vier jaar oud was won hij zijn eerste race. De kleine Senna vertrok van poleposition en reed de race vlekkeloos uit. Als een raket ging hij door met de sport en toen hij zeventien lentes jong was won hij het Zuid-Amerikaans kartkampioenschap.
In het begin van de jaren '80 verhuisde de eindbaas naar Engeland. Hier kon hij verder groeien in de sport. In 1981 sleepte hij in de UK zijn eerste prijs binnen; het Britse Formule Ford Kampioenschap. Vanaf hier ging het snel. De Braziliaan wist de ene na de andere overwinning achter zijn naam te zetten. In 1984 is het dan zover; de wereld maakt kennis met Ayrton Senna. Hij begint in de koningsklasse der autosport bij het team van Toleman. Na een jaar is hij het zat en vertrekt de Braziliaan naar het team met de kleuren van zijn vlag: Lotus. Hij wint zijn eerste races en eindigt in zijn tweede seizoen op de vierde plek. Het talent van de coureur ontgaat ook de andere teams niet. In 1988 tekent hij bij McLaren waar hij driemaal wereldkampioen mee zou worden. In 1994 stapt hij over naar het team van Williams-Renault waar hij maar twee races voor heeft mogen rijden. De derde race verongelukte Senna op het circuit van Imola door een technisch gebrek aan de auto.
Wie goed is opgevoed en het breed heeft laat het breed hangen en dat is ook precies wat Ayrton deed. De Formule 1-coureur was niet alleen geliefd voor zijn sterke rijkwaliteiten, maar ook voor zijn liefdadigheidswerk. Ayrton hielp de arme bevolking van Brazilië met voedsel, huisvesting en onderwijs. Hij leefde zelf een gouden leventje, maar deelde zijn succes ook graag met zijn volk. Volgens schattingen heeft de barmhartige Ayrton miljoenen aan de arme Brazilianen gegeven.
Ondanks dat je ouders veel geld hebben en je jouw stoeltje als het ware kan kopen in de Formule 1, moet je wel talent hebben om er te blijven. En het woord 'talent' staat synoniem aan Ayrton Senna. Senna reed altijd op de limiet en hij was voor niets en niemand bang. Door zijn rijstijl werd hij ook wel eens gezien als roekeloos, maar de coureur deed er gewoon alles aan om te winnen en met succes.
Senna was een geweldige regenrijder, dit is iets wat hij van jongs af aan geleerd had. Zijn eerste regenrace met de kart ging verdomd slecht. Hij besloot toen bij elke regenbui te gaan karten en de techniek van het rijden in de regen perfect te beheersen. Door zijn drive en talent wordt Senna gezien als de beste regenrijder aller tijden. Een voorbeeld hiervan is de race in zijn debuutjaar in Monaco. De Braziliaan reed in een baggerslechte Toleman, maar wist in de stortregen elke ronde drie seconden te pakken op de nummer één, Alain Prost. De FIA, destijds pro-Frans, vlagte de race door het gezanik van Prost voortijdig af. Het is met zekerheid te zeggen dat de geweldenaar Alain Prost had ingehaald als de race was uitgereden. Senna eindigde de race op de tweede plek.
Senna was niet alleen een goede regenrijder, door zijn volledigheid als coureur kon hij ook imponeren als het droog was. Als Senna won deed hij dat groots. Een mooi voorbeeld is de race van Sao Paolo uit 1991. Met nog maar zeven rondes te gaan blijft zijn bolide in de zesde versnelling hangen. Senna zet op dat moment een knop om en rijdt de race uit, hij wint de Grand Prix in zijn thuisland. Volgens de kenners kan niemand een Formule 1 auto rijden in de zesde versnelling, maar Ayrton bewees die dag het tegendeel. Ayrton is een grote hoor, die we nooit meer mogen vergeten.
De beelden van de gigantische crash op Imola zullen we je besparen. Senna reed zijn derde race voor het team van Williams-Renault, nadat hij McLaren-Honda na zes seizoenen verlaten had. De Grand Prix van Imola begon al in rouw nadat Roland Ratzenberger een dag eerder op hetzelfde circuit verongelukte. In de zevende ronde van de race laat de bodemplaat van de Williams los en hierdoor wordt de auto onbestuurbaar. In de Tamburello bocht gaat het helemaal mis en Senna klapt met een snelheid van ongeveer 220 km/u tegen de boarding en overlijd bij aankomst in het ziekenhuis. Zijn vaderland kondigt na het vreselijke nieuws drie dragen van nationale rouw af en zijn begrafenis is wereldwijd te bekijken.
Net voor zijn dood werd de Senna Foundation opgericht. Dit is een organisatie die zich inzet voor kansarme jongeren in Brazilië. Ze geven kinderen beter onderwijs en steunen ze daar waar nodig. ''Geld lost niet alle problemen op'', zei Senna ooit en daarom is de organisatie ook opgezet. Senna wil dat jonkies uit de favela's even veel kans hebben op een goed leven als kinderen van de elite. We willen hier geen zakdoekjes gaan pakken, maar we voelen ze opkomen. Wat was die Ayrton toch een machtig mooi mens!