Zo, het EK zit erop. Een EK waar je een heleboel over kan zeggen.
Ierse topsupporters , prachtige doelpunten, saaie wedstrijden,
IJslandse thunderclaps en indrukwekkende Welshmen bijvoorbeeld. Maar toch vooral het EK van Cristiano Ronaldo. Cristano Ronaldo heeft zich gisteravond definitief bij de allergrootste spelers ooit gevoegd door zijn land aan de eerste Europese titel ooit te helpen. Dat ging gister meer zonder dan met hem. We nemen je mee in de emotionele rollercoaster van de Portugees.
Het is de achtste minuut. Na een paar kaatsjes krijgt Cristiano voor het eerst echt de bal aan z’n fluwelen rechtervoet. Terwijl de Fransen furieus jagen op de bal, heeft CR7 heeft iets artistieks in gedachte. Een felle Payet komt al aangestormd. Bam. Een harde tackle op de bal en op de dure knie van Ronald is het gevolg. Cristiano ligt op de grond. Tranen vormen zich achter z’n ogen. Hij weet genoeg. Dit is mis.
Hij probeert het nog tot twee keer toe. Als een aangeslagen antilope hinkt hij over het veld. Maar het gaat niet. In wat de wedstrijd van z’n leven had moeten worden, daar eindigt zijn leven de wedstrijd. Tranen, janken, huilen. Nijdig gooit hij z’n aanvoerdersband weg en wordt met de handen voor zijn ogen per brancard van het veld gedragen.
In de rest van de wedstrijd krijgen we alvast een vooruitblik op wat Ronaldo na z’n carrière gaat doen. Die wordt trainer. Kan niet missen. Een emotionele, dat wel. Hij schreeuwt, scheldt, geeft aanwijzingen, moedigt aan, baalt, pept op en beukt z’n coach. Wat een mooie beelden.
Als je die intense vreugde dan ziet als hij de cup omhoog tilt. Dan gun je het hem toch. Zelfs de grootste hater moet hem dit gunnen. In zijn vreugde explosie zie je waar hij jarenlang voor heeft getraind, alles voor heeft gelaten en alle kritiek voor heeft geslikt. Dit is zijn ultieme overwinning. Cristiano, het zij je gegund!
Zo ging het er langs de zijlijn aan toe. Trainertje hoor!