Ducati presenteert haar allereerste spierballencruiser ooit: de extraordinaire XDiavel
Terwijl de digitale snelheidsmeter ergens tussen de 80 en de 100 mijl per uur verblijft knallen we met Ducati’s eerste Cruiser ooit, de XDiavel, dwars door het Cleveland National Forest in Californië langs de kust met Mexico. Volgens de Italianen staat de XDiavel garant voor ‘Low Speed Excitement’, maar gezien het tempo moet dat duidelijk ‘op z’n Italiaans’ worden gezien.
Geen motor die het afgelopen jaar op belangrijkste Motorshow, de EICMA in Milaan, zoveel aandacht voor zich op wist te eisen als de XDiavel, volgens Ducati de allereerste Cruiser ooit. In silhouet lijkt de fiets als twee druppels water op de eveneens begeerlijke Diavel, die in de volksmond al als Cruiser wordt gezien, maar van dichtbij zijn de verschillen enorm. Meest in het oog springend is het prachtig gespaakte achterwiel, dat samen met de verchroomde onderdelen en de hoogglans gespoten tank zelfs de meest fervente Cruiser-hater het water uit de mond zal doen lopen. Volgens Ducati is elk element van de XDiavel uitwisselbaar, zonder dat er inbreuk op het geheel wordt gedaan. Dat was een van de speerpunten van het project, daarnaast was tandriemaandrijving een must en moest het motorblok ‘the King’ zijn, met een indrukwekkend koppel dat al het andere zou doen verbleken. Ofwel: het beste van een Cruiser vermengd met het beste van Ducati. Ergo: de X.
Dat de XDiavel geen Diavel is met naar voren geplaatste voetsteunen blijkt tijdens de presentatie van de fiets in de jachthaven van San Diego, waar als gevolg van zware rukwinden het luxe jachtschip voor anker blijft. Om te beginnen bij het motorblok, met 1.262 cc Ducati’s de grootste tweecilinder die compleet nieuw is opgebouwd om vervelende leidingen voor water- en oliekoeling onzichtbaar te maken, en meer dan ooit op koppel is getuned. De XDiavel wordt opgegeven voor het al niet misselijke vermogen van 156 pk, maar veel interessanter is het koppel van 128 Nm dat al bij 5.000 toeren z’n maximum bereikt en als Avers Rock tot aan de begrenzer op dat niveau blijft. En dát is te merken, bij elke stoplichtsprint knalt de XDiavel er als een nucleaire raket vandoor, daarbij het voorwiel naar hartenlust richting luchtruim lancerend. Niet normaal, zo explosief als de XDiavel er tussenuit piept, zelfs tot aan de zesde versnelling toe is de acceleratie op z’n zachts gezegd indrukwekkend. En dan hebben we de Launch Control nog niet eens gebruikt: daarvoor had een weg moeten worden afgezet en hoewel de San Diego Police dat graag had gedaan, hadden we dat dan wel met inachtneming van de maximum snelheid moeten doen.
Zo indrukwekkend en sportief als de L-Twin blijkt te zijn, zo ontspannen en relaxt is de zithouding die daar in schril contrast op staat. Het zadel is met 755 mm heerlijk laag en precies op het niveau van een Cruiser, terwijl het korte zadel een natuurlijke selectie voor de duopassagier is. Volgens Ducati is de doelgroep van de XDiavel een 40-jarige vrijgezel die op zaterdagavond in de bar op zoek gaat naar het type vrouw dat achterop past. De naar voren geplaatste voetsteunen voelen in eerste instantie vreemd, maar de zithouding kan aan alle kanten worden aangepast. Ducati claimt dat in totaal 60 verschillende ergonomische combinaties mogelijk zijn, dankzij andere zadels en andere positionering van de voetsteunen en heeft daar zelfs al drie pakketten op voorbereid: een Sport Pack, een Touring Pack en een Urban Pack. Gemak dient de mens, toch?
We zeiden het al, eenmaal de drukte van San Diego ontvlucht – en met talloze stoplichtsprintjes al het nodige van de 240mm! brede achterband te hebben gevergd – wordt door Ducati’s voorrijder een tempo ingezet alsof we met een Supersport of Naked Sport aan het knallen zijn. Het blok kan dit tempo probleemloos aan, maar vooral in de glooiende secties wordt al snel het maximale van de achtervering gevergd en moet het kantelmoment van het brede stuur optimaal worden benut om te voorkomen dat de motor de buitenkant van de bocht opzoekt. Low Speed Excitement heeft duidelijk z’n bovengrens, maar we denken niet dat er iemand is die wakke ligt van de flex die met 160 km/u in een bocht in het rijwielgedeelte van de XDiavel ontstaat. This is a Cruiser, remember.
De voorkant van de fiets voelt daarentegen ontzettend stabiel en geeft veel feedback, terwijl de Brembo M50 Monoblocks – gelijk aan die van de Panigale Superbike – je ogen uit de oogkassen weten te remmen. Mijn gezicht wordt door het opwaaiende woestijnzand als gevolg van de stevige wind en het moordende tempo langzaam gezandstraald (waar is een Bandana als je ‘m nodig hebt) en op hoogte van 3.500 voet licht er zelfs sneeuw in de berm, maar desondanks blijft een dikke grijns op m’n gezicht. Met menig fiets had ik allang de pijp aan Maarten gegeven, maar niet vandaag en zeker niet met deze XDiavel.
Dat met de XDiavel ook weldegelijk kan worden gecruised blijkt als na de lunch de route in beduidend langzamer tempo wordt voortgezet. Het lage tempo tot hooguit 70 mijl per uur speelt de XDiavel mooi in de kaart, waardoor de fiets zich nu van z’n Cruiserkant kan laten zien. De brede, overzichtelijke weg die langzaam omlaag richting zeeniveau slingert is op het lijf van de XDiavel geschreven. Heerlijk relaxt slingert de fiets zich door het prachtige landschap van Californië, maar om maximaal te relaxen moet van de drie rij-modussen wel de Urban modus worden geselecteerd, omdat dan het blok onderin een stuk soepeler is. Cruise control aan en tokkelen maar.
Stond ik in Milaan tijdens de presentatie al helemaal perplex, na 260 kilometer door het zuiden van Californië te hebben gestuurd heeft de XDiavel een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Met de XDiavel is Ducati er inderdaad in geslaagd de wereld van Cruiser en de wereld van Ducati te verenigen. In Urban modus een échte Cruiser om heerlijk mee over de boulevard te tokkelen en een Sport modus een übervette stoplichtsprinter, verpakt in een design zoals alleen Italianen dat kunnen. Er is al een XDiavel vanaf € 23.190.
Meer motornieuws en reviews? Check dan motorfreaks.nl
